Λέσχη Ανάγνωσης ΕΡΤ3 - Πάσχα 2019

Η ΛΕΣΧΗ ΑΝΑΓΝΩΣΗΣ ΤΗΣ ΕΡΤ3 

ΣΑΣ ΕΥΧΕΤΑΙ 

ΚΑΛΟ ΠΑΣΧΑ ΚΑΙ ΚΑΛΗ ΑΝΑΣΤΑΣΗ

145 Βιβλίο - Γκράχαμ Γκρην, "Η καρδιά των πραγμάτων"

Γκράχαμ Γκρην «Η καρδιά των πραγμάτων»
μετάφραση: Μαργαρίτα Ζαχαριάδου

Πρόταση της Κλεοπάτρας Τσάκουρη,

Τετάρτη 17Απριλίου 2019, στις 7 μ.μ.

στο ΜoMus - Mουσείο Σύγχρονης Τέχνης (εντός ΔΕΘ)

Ο Γκράχαμ Γκριν είναι ένας από τους σημαντικότερους εκπροσώπους της λογοτεχνίας του 20ου αιώνα. Γεννήθηκε το 1904 στο Berkhamsted του Hertfordshire, στην Αγγλία. Σπούδασε στην Οξφόρδη και στα πρώτα του επαγγελματικά βήματα ασχολήθηκε με τη δημοσιογραφία. Το πρώτο του έργο το έγραψε το 1929 σε ηλικία 25 ετών, με τίτλο "The Man Within". Το "Όριαν Εξπρές", όμως, που έγραψε τρία χρόνια αργότερα ήταν αυτό που γνώρισε τεράστια επιτυχία και του πρόσφερε την αναγνώριση. Ακολούθησαν τα έργα : "Πεδίο μάχης", "Η Αγγλία με έκανε", "Ένα όπλο για πούλημα", "Ο βράχος του Μπράιτον (Brighton rock)", "Η δύναμη και η δόξα" , "Η καρδιά του ζητήματος" και "Το τέλος μιας σχέσης". Κατά την διάρκεια της συγγραφικής του καριέρας έγραψε και πολλά κατασκοπευτικά μυθιστορήματα. Κυριότερα είναι: "Εμπιστευτικός πράκτορας", "Το υπουργείο του φόβου", "Ο τρίτος άνθρωπος". Άλλα έργα του : "Ο χαμένος τα παίρνει όλα", "Ο άνθρωπος μας στην Αβάνα", "Ο επίτιμος πρόξενος", "Ο ήσυχος Αμερικανός", "Ο ανθρώπινος παράγοντας", "Μονσινιόρ Κιχώτης", κ.α. Πολλά από τα έργα του διασκευάστηκαν στη συνέχεια για τον κινηματογράφο και έγιναν επιτυχημένες ταινίες. Πέθανε το 1991 στο Vevey της Ελβετίας, σε ηλικία 86 ετών.

Πηγή φωτογραφίας: https://www.facebook.com/ekdoseis.polis

Στον Σύλλογο Συνδρόμου Down Ελλάδος με "Τα λουλούδια της ελπίδας" της Ρένας Ρώσση-Ζαΐρη

Την Τρίτη 16 Απριλίου 2019, στις 11 το πρωί, θα έχουμε τη χαρά να συναντηθούμε με τα φιλοξενούμενα άτομα του Συλλόγου Συνδρόμου Down Ελλάδος. Λίγες ημέρες πριν από την Μεγάλη Εβδομάδα η Χριστίνα Βουμβουράκη, που θα συντονίσει την "Συντροφιά Αφήγησης" της Λέσχης,  μαζί με την Χριστίνα Κελεσίδου και την Μαρία Ντόντση, που έχει και τη μουσική επιμέλεια της παρουσίασης, διαβάζουν "Τα λουλούδια της ελπίδας" της Ρένας Ρώσση-Ζαΐρη, από το βιβλίο "Οι πιο ωραίες ιστορίες για το Πάσχα" (εκδόσεις Μίνωας). Θα ακολουθήσει εργαστήρι ζωγραφικής σε μετάξι με την φροντίδα της Χριστίνας Κελεσίδου. Η επιλογή των κειμένων γίνεται σε συνεργασία με την υπεύθυνη της δομής, την Άννα Παπαχρήστου. Η δράση αυτή της Λέσχης Ανάγνωσης ΕΡΤ3 εντάσσεται στο πλαίσιο της Εταιρικής Κοινωνικής Ευθύνης της ΕΡΤ3 και θα πραγματοποιηθεί στο εντευκτήριο (Ροδοπόλεως 5, Καλαμαριά) του Συλλόγου. 

Αντίο στον Γεράσιμο Βώκο (1948-2019)

Ο Γεράσιμος Βώκος στη Λέσχη Ανάγνωσης ΕΡΤ3
με αφορμή το βιβλίο του "Επιφυλλίδες", την Τετάρτη 14 Μαρτίου 2012

Ο Γεράσιμος Βώκος γεννήθηκε στην Αθήνα το 1948. Εγκύκλιες σπουδές στο Λεόντειο Λύκειο. Σπουδές Φιλοσοφίας στη Γαλλία. Σπουδές Γλωσσολογίας στην Ελβετία. Δίδαξε Ιστορία της Φιλοσοφίας στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο της Θεσσαλονίκης.

Τίτλοι στη βάση Βιβλιονέτ
(2011)	Επιφυλλίδες, Άγρα
(1997)	Η γραφομηχανή, Νήσος
Συμμετοχή σε συλλογικά έργα
(2016)	Θρησκεία και πολιτική, Άρτος Ζωής
(2010)	Ο "σκοτεινός" μεσαίωνας, Σχολή Μωραΐτη. Εταιρεία Σπουδών Νεοελληνικού Πολιτισμού και Γενικής Παιδείας
(2006)	Σύγχρονοι μηχανισμοί βίας και καταπίεσης, Σχολή Μωραΐτη. Εταιρεία Σπουδών Νεοελληνικού Πολιτισμού και Γενικής Παιδείας [εισήγηση]
(2006)	Το Αιγαίο: Μια διάσπαρτη πόλη, Futura
(1997)	Επιθεώρηση τέχνης. Μια κρίσιμη δωδεκαετία, Σχολή Μωραΐτη. Εταιρεία Σπουδών Νεοελληνικού Πολιτισμού και Γενικής Παιδείας [εισήγηση]
(1997)	Μαρξισμός μια επανεκτίμηση, Σχολή Μωραΐτη. Εταιρεία Σπουδών Νεοελληνικού Πολιτισμού και Γενικής Παιδείας [εισήγηση]
Μεταφράσεις
(2019)	Giono, Jean, 1895-1970, Ο κύριος Μακιαβέλλι ή Η αποκάλυψη της ανθρώπινης καρδιάς, Άγρα
(1997)	Vatin, François, Η εργασία, οικονομία και φυσική 1780-1830, Εκδόσεις Πατάκη
Λοιποί τίτλοι
(2001)	Dégremont, Roselyne, Ο Μπέρκλεϋ και η ιδέα της φύσης, Εκδόσεις Πατάκη [επιμέλεια, επιμέλεια σειράς]
(2000)	Lagree, Jacqueline, Η φυσική θρησκεία, Εκδόσεις Πατάκη [επιμέλεια, επιμέλεια σειράς]
(2000)	Karsenti, Bruno, Μαρσέλ Μος, Εκδόσεις Πατάκη [επιμέλεια, επιμέλεια σειράς]
(2000)	Bras, Gerard, Ο Χέγκελ και η τέχνη, Εκδόσεις Πατάκη [επιμέλεια, επιμέλεια σειράς]
(1999)	Campion, Pierre, Μαλλαρμέ, Εκδόσεις Πατάκη [επιμέλεια σειράς]
(1998)	Jacopin, Paul, Έρασμος, ουμανισμός και γλώσσα, Εκδόσεις Πατάκη [επιμέλεια]
(1997)	Vincenti, Luk, Αγωγή και ελευθερία. Καντ και Φίχτε, Εκδόσεις Πατάκη [επιμέλεια]
(1993)	Deleuze, Gilles, 1925-1995, Σπινόζα, Νήσος [επιμέλεια]

Πηγή βιοεργογραφικού:http://www.biblionet.gr

144 Βιβλίο: Λεονάρντο Σάσια, "Ανοιχτές πόρτες"

Ανοιχτές πόρτες

 Λεονάρντο Σάσια
μετάφραση: Θανάσης Μετσιμενίδης
Ζαχαρόπουλος Σ. Ι., 1992

Πρόταση της Μαρίας Ντόντση Τετάρτη 3 Απριλίου 2019, στις 7 μ.μ.
στο  Café  του Μακεδονικού Μουσείου Σύγχρονης Τέχνης

Διαβάζουμε στο οπισθόφυλλο (βάση http://www.biblionet.gr)
Στο Παλέρμο της Σικελίας, προς το τέλος της δεκαετίας του τριάντα, ανοίγει η αυλαία μιας δίκης για ένα άγριο και θηριώδες έγκλημα. Η σκιά της θανατικής ποινής απλώνεται πάνω απ' το κεφάλι του αλλόκοτου πρωταγωνιστή. Είναι τα χρόνια του φασισμού, που είχε υποσχεθεί στους πολίτες ότι μπορούν να κοιμούνται ήσυχοι, "με ανοιχτές πόρτες". Προς το σκοπό αυτό - για την εξασφάλιση της τάξης και της ασφάλειας- είχαν παρθεί όλα τα απαραίτητα μέτρα, ανάμεσα σ' αυτά και η ενεργοποίηση της ισχύος της θανατικής ποινής.

Ένας δικαστής με ιδέες ακριβείς για το Νόμο αντιτάσσεται κατηγορηματικά και με μεθοδικότητα στην επιβολή της ποινής του θανάτου, κι έρχεται, όπως είναι επόμενο, αντιμέτωπος με την εξουσία...

Sciascia, Leonardo, 1921-1989

O Λεονάρντο Σάσα (1921-1989) ήταν Ιταλός μυθιστοριογράφος, δοκιμιογράφος, θεατρικός συγγραφέας και πολιτικός. Γεννήθηκε στο Ρακαλμούτο της επαρχίας του Αγκριτζέντο, στη Σικελία. Η ανακάλυψη της λογοτεχνίας στη δεκαετία του ’30 τον προφύλαξε από την επίδραση του φασισμού: διάβασε Μαντσόνι, Ουγκό, Καζανόβα, Ντιντερό κι όταν μπήκε στο Παιδαγωγικό Ινστιτούτο της Καλτανισέτα, στην Κεντρική Σικελία, μυήθηκε στο αντιφασιστικό κίνημα και στους Αμερικανούς συγγραφείς, στον Ντος Πάσος, στον Χέμινγουεϊ, στον Φόκνερ, αλλά και στους Γάλλους συμβολιστές ποιητές και στη φιλοσοφία του Σπινόζα. Ο εμφύλιος πόλεμος στην Ισπανία έπαιξε αποφασιστικό ρόλο στη διαμόρφωση της πολιτικής του συνείδησης: έγινε η αφορμή να γράψει το πρώτο του διήγημα με θέμα τους άπορους Σικελούς που ο Μουσολίνι έστειλε να πολεμήσουν υπέρ του Φράνκο. Στη δεκαετία του ’40 δούλεψε σε διάφορες υπαλληλικές θέσεις, στις αγροτικές υπηρεσίες της Σικελίας, όπου ερχόταν καθημερινά σε επαφή με τη φτώχεια των αγροτών και των εργατών των ορυχείων θειαφιού. Ήταν μια σκληρή εποχή, που σημαδεύτηκε όχι μόνον από το φασιστικό καθεστώς, αλλά κι από την αυτοκτονία ενός από τους αδερφούς του, του Τζουζέππε. Από το 1949 έως το 1957 εργάστηκε ως δάσκαλος στο Ρακαλμούτο, ενώ παράλληλα διεύθυνε το περιοδικό "Galleria", με το οποίο συνεργάστηκαν πολλοί γνωστοί συγγραφείς, ανάμεσά τους και ο Παζολίνι. Εξέδωσε το πρώτο του βιβλίο το 1950, ένα αφήγημα "στο ύφος του Αισώπου" με τίτλο "Μύθοι της δικτατορίας". Ακολούθησαν ποιητικές συλλογές, μυθοπλαστικές αναλύσεις για τη σικελική ζωή ("Η Σικελία, η καρδιά της", 1952), κριτικά κείμενα ("Ο Πιραντέλο και η Σικελία", 1961), άρθρα στην εφημερίδα "Gazetta di Parma" και διηγήματα που το 1958 εκδόθηκαν στη συλλογή "Οι θείοι της Σικελίας" (στη σειρά "Gettoni" που διεύθυνε τότε ο Έλιο Βιττορίνι). Το 1961 έγραψε την πρώτη ιδιότυπη "αστυνομική" του νουβέλα με τίτλο "Η μέρα της κουκουβάγιας", που έγινε η αρχή ενός πολιτικού λογοτεχνικού είδους με αστυνομική πλοκή και θέματα εμπνευσμένα από επεισόδια της τοπικής μαφίας που δεν απείχαν, από φιλοσοφική και σημειολογική άποψη, από εκείνα της πολιτικής. Ο Λεονάρντο Σάσα θεωρείται κατεξοχήν συγγραφέας της "ιταλικής συνείδησης": θα μπορούσε ίσως, κανείς, να συγκρίνει την παρουσία του στη λογοτεχνία με την παρουσία του Κ. Γαβρά, του Έλιο Πέτρι ή του Φραντσέσκο Ρόζι στον κινηματογράφο, δημιουργών πολιτικού θρίλερ που ασχολήθηκαν με την ανάλυση της ίδιας της φύσης της εξουσίας. Υπήρξε, όπως πολλοί Ιταλοί συγγραφείς της γενιάς του, μέλος του Ιταλικού Κομμουνιστικού Κόμματος -το οποίο εκπροσώπησε στο δημοτικό συμβούλιο του Παλέρμο- αλλά δεν άργησε να μετακινηθεί προς τους Ριζοσπάστες, να εκλεγεί βουλευτής και στη συνέχεια ευρωβουλευτής (το 1979). Συνεργάστηκε με τις εφημερίδες "Corriere della Sera" και "La stampa", όπου σχολίαζε τα πολιτικά γεγονότα από φιλοσοφική πλευρά. Είναι ο κατεξοχήν συγγραφέας της sicilitudine ("σικελικότητας"), αναλύοντας τις ιδιομορφίες της μικρής, κλειστής κοινωνίας του Ιταλικού και Μεσογειακού νότου. Επίσης, υπήρξε μεταφραστής, μεταξύ άλλων, του Γουόλτ Γουίτμαν, του Φεντερίκο Γκαρθία Λόρκα, του Ανατόλ Φρανς και του Πέδρο Σαλίνας στα Ιταλικά. Μερικά από τα έργα του διασκευάστηκαν και μεταφέρθηκαν στον κινηματογράφο: "O καθένας με τον τρόπο του" του Έλιο Πέτρι (1976), "Δολοφονίες διακεκριμένων" του Φραντσέσκο Ρόζι (1976), "Ανοιχτές πόρτες" του Τζάνι Αμέλιο (1990). Το χρονικό της υπόθεσης Μόρο έγινε ταινία από τον Τζουζέππε Φερράρα το 1986, με πρωταγωνιστή τον Τζιαν Μαρία Βολοντέ. Πέθανε στο Παλέρμο, στις 20 Νοεμβρίου 1989, σε ηλικία 68 ετών.

Τίτλοι στη βάση Βιβλιονέτ

(2011)	Το πρωτόκολλο της Αιγύπτου, Εκδόσεις Καστανιώτη
(2003)	Η μέρα της κουκουβάγιας, Κέδρος
(2002)	Η υπόθεση Μόρο, Εκδόσεις Πατάκη
(1999)	Η εξαφάνιση του Μαγιοράνα, Εκδόσεις Καστανιώτη
(1999)	Στον καθένα αυτό που του αξίζει, Εκδόσεις Καστανιώτη
(1992)	Ανοιχτές πόρτες, Ζαχαρόπουλος Σ. Ι.
(1990)	Προσευχή και έγκλημα, Ζαχαρόπουλος Σ. Ι.
(1989)	1912+1, Ζαχαρόπουλος Σ. Ι.
(1989)	Ο καθένας με το νόμο του, Ζαχαρόπουλος Σ. Ι.
(1986)	Πολιτικές δολοφονίες, Οδυσσέας
	Ο ιππότης και ο θάνατος, Παρατηρητής

135 βιβλίο - Ζοζέ Σαραμάγκου, «Το ταξίδι του ελέφαντα»

135 Βιβλίο
Τετάρτη 15 Νοεμβρίου 2018

Πρόταση Χριστίνας Κελεσίδου

Κατερίνα Τσίχλα 

Ένα ιδιαίτερο δίδυμο, τετράτονος μάλλον υπάκουος και συμπαθής γκρίζος ελέφαντας και ο κατ’ επάγγελμα φροντιστής του, κάνουν το δεύτερο μεγάλο τους ταξίδι. Έχουν έρθει από την Ινδία στη Λισσαβόνα, ζωντανό αξιοθέατο για την αυλή του βασιλιά, κόσμημα για τη ματαιοδοξία του. Είναι μονόδρομος για τις ικανοποιημένες ματαιοδοξίες, να δημιουργούν την ανάγκη για απαλλαγή από αυτές. Έτσι ο βασιλιάς μεταμφίεσε τη βαρεμάρα του σε προσφορά για έτερο υψηλό πρόσωπο, άφησε να φανεί κροκοδείλια συγκίνηση αποχωρισμού, γιατί πως αλλιώς να χαρακτηρίσουμε ένα αίσθημα που εμφανίζεται μόνο για λίγο την ώρα του αντίο, και ξαπόστειλε τον ελέφαντα για ένα ακόμα ταξίδι, διαγώνια της Ευρώπης με προορισμό μια νέα βασιλική αυλή, των κυρίαρχων Αψβούργων στη Βιέννη. Στρατιωτική συνοδεία ετοιμάστηκε, ετοιμοπόλεμη για να αντιμετωπίσει από λύκους και καιρικά φαινόμενα έως ανταρσίες και αποκλίσεις. Ο πόλεμος άλλωστε ήταν και η μόνη και για όλα απάντηση των ανθρώπων, μ αυτόν δικαιολογούσαν τον λόγο της ύπαρξης τους αφού ζούσαν με την ικανοποίηση ότι θα μπορούσαν να βρεθούν στη μηχανή του. Ο Ινδός συνοδός του ελέφαντα, Χριστιανός από επάλειψη, αναγκασμένος να παίξει το παιχνίδι της ζωής, ελισσόταν όπως τα κατάφερνε για να αντιμετωπίσει από τον άγνωστο σ΄ αυτόν καιρό, ως τον άγνωστο τόπο και κυρίως τα άγνωστα ανθρώπινα τερτίπια. Ο καθολικισμός εκβίαζε για να νικήσει στη μάχη με τον νέο Λούθηρο και κατασκεύαζε προσωρινές αναστολές των φυσικών νόμων, επίσημη ορολογία για το θαύμα που τραβιέται από τα μαλλιά. Το ταξίδι έφτασε στο τέρμα του, αφού ο ελέφαντας πρόλαβε να δει τον εαυτό του να γλιστρά σε αλπικά φαράγγια και να του ξύνουν κομμάτια πάγου από τη ράχη του, περιπέτειες πολύ μακρινές από αυτές που είχε γεννηθεί για να ζήσει. Ολοκλήρωσε τη διαδρομή ευγενικός, συναισθηματικός, ηρωικός, όπως καθόλου δεν του αναλογούσε, αλλά τα απέδειξε όλα σε πείσμα και σε διαφορά της αναμφίβολα ανθρώπινης μικρότητας. Το άδοξο του δικού του τέλους, έφερε και την συνεπή απώλεια του συντρόφου του. Και αυτά όχι την ώρα της δράσης για να την στιγματίσουν με αποτυχία αλλά μακριά από τα φώτα της, μόνο για να δείξουν το σύντομο τέλος κάθε διαφορετικού.

Ο Ζοζέ Σαραμάγκου, με το χαρακτηριστικό άπνοο τρόπο γραφής του, μας μεταφέρει στις συνήθειες του 16^ου αι., στην Ευρώπη των μοναρχών, της θρησκευτικής μισαλλοδοξίας, της πολεμικής χαράς ως κρατικό μέρισμα για τις ζωές των υπηκόων. Χρησιμοποιεί τον σαρκασμό και το χιούμορ του και τους ατελείωτους συμβολισμούς του για να μιλήσει για μια σκοτεινή περίοδο που η βασιλεία και ο καθολικισμός σκότωνε κάθε ίχνος ελευθερίας. Και όλα αυτά με όχημα έναν ελέφαντα, πλάσμα που δεν ανήκε εξ ορισμού στην εικόνα, για να ρίξει σ αυτήν έναν άλλου τύπο προβολέα και να φανεί το απαράλλακτο της πραγματικότητας.

Βιολέττα Παπαδοπούλου

Ο συγγραφέας, παιδί φτωχής αγροτικής οικογένειας, παρ’ όλη την αγάπη του για τα γράμματα, αναγκάστηκε να τελειώσει το τεχνικό, αντί του κλασικού λυκείου, για να μπορέσει να εργαστεί.

Σαραμάγκου στα πορτογαλικά θα πει άγριο ραδίκι και ήταν ένα ψευδώνυμο της οικογένειάς του, που ενσωματώθηκε τυχαία στο επώνυμό του.

Το 1993 εγκατέλειψε την Πορτογαλία, από εκνευρισμό προς την πορτογαλική εκκλησία.

Αυτοδίδακτος , έγραψε εξαιρετικά βιβλία, καθιερώνοντας ένα δικό του τρόπο γραφής, χωρίς παραγράφους, τελείες, χωρίς κεφαλαία γράμματα.

Και όσο και αν ξενίζει αυτό στην αρχή, η φρεσκάδα του γραψίματος του, η λεπτή ειρωνεία, η σάτιρα της εξουσίας του Κράτους και της Εκκλησίας, κρατούν τον αναγνώστη σε ενδιαφέρον και εγρήγορση από την αρχή ως το τέλος της ιστορίας που διαλέγει να αφηγηθεί.

Το Ταξίδι του Ελέφαντα συνδυάζει όλες τις παραπάνω αρετές και επιπλέον μας παρουσιάζει την τρυφερή σχέση ενός ελέφαντα με τον μαχούντ του, αλλά και με τους ανθρώπους που τυχαίνει να συμπαθήσει.

Σεβασμός στην ανθρώπινη καλοσύνη, στη φιλία, στον κατατρεγμένο, στην ανωτερότητα της άδολης ψυχής των ζώων, στο μεγαλείο της φύσης.

Χλεύη στις θρησκείες και στους τρόπους που χρησιμοποιούν και κατευθύνουν τις φοβίες των ανθρώπων, για να τους επιβληθούν. Στους άρχοντες , που καλοπερνούν και αυθαιρετούν, χωρίς να υπολογίζουν τη γνώμη κανενός, χωρίς να αναγνωρίζουν την μικρότητά τους ή την αξία ανθρώπων που δεν κατέχουν αξίωμα.

Χαρακτηριστικές φράσεις

«Οι βασιλείς, ο αρχιδούκας, όλοι τους μαχούντ είναι, ανεβασμένοι σε ελέφαντα».

«Είμαστε όλο και περισσότερο, τα ελαττώματα που έχουμε, όχι τα προτερήματά μας».