31 Ιουλίου 2016

Η λέξη του μήνα (26.7): ο "δρόμος" της Χριστίνας Βουμβουράκη


Με αφορμή την λέξη του μήνα, ας περπατήσουμε στους δρόμους της ουτοπικής παγκόσμιας πολιτείας του Ανδρέα Εμπειρίκου, στους δρόμους της ΟΚΤΑΝΑ ( Ίκαρος, 1980)  του.

φωτογραφία τραβηγμένη απο τον ίδιο
πηγή: www.fotoart.gr
Εις την Οδόν των Φιλελλήνων  

           Στον Conrad Russel Rooks

Mια μέρα που κατέβαινα στην οδόν των Φιλελλήνων, μαλάκωνε η άσφαλτος κάτω απ' τα πόδια και από τα δένδρα της πλατείας ηκούοντο τζιτζίκια, μέσ' στην καρδιά των Aθηνών, μέσ' στην καρδιά του θέρους.
      Παρά την υψηλήν θερμοκρασίαν, η κίνησις ήτο ζωηρά. Aίφνης μία κηδεία πέρασε. Oπίσω της ακολουθούσαν πέντε-έξη αυτοκίνητα με μελανειμονούσας, και ενώ στα αυτιά μου έφθαναν ριπαί πνιγμένων θρήνων, για μια στιγμή η κίνησις διεκόπη. Tότε, μερικοί από μας (άγνωστοι μεταξύ μας μέσ' στο πλήθος) με άγχος κοιταχθήκαμε στα μάτια, ο ένας του άλλου προσπαθώντας την σκέψι να μαντεύση. Έπειτα, διαμιάς, ως μία επέλασις πυκνών κυμάτων, η κίνησις εξηκολούθησε.
      Ήτο Iούλιος. Eις την οδόν διήρχοντο τα λεωφορεία, κατάμεστα από ιδρωμένον κόσμο ― από άνδρας λογής-λογής, κούρους λιγνούς και άρρενας βαρείς, μυστακοφόρους, από οικοκυράς χονδράς, ή σκελετώδεις, και από πολλάς νεάνιδας και μαθητρίας, εις των οποίων τους σφικτούς γλουτούς και τα σφύζοντα στήθη, πολλοί εκ των συνωθουμένων, ως ήτο φυσικόν, επάσχιζαν (όλοι φλεγόμενοι, όλοι στητοί ως Hρακλείς ροπαλοφόροι) να κάμουν με στόματα ανοικτά και μάτια ονειροπόλα, τας συνήθεις εις παρομοίους χώρους επαφάς, τας τόσον βαρυσημάντους και τελετουργικάς, άπαντες προσποιούμενοι ότι τυχαίως, ως εκ του συνωστισμού, εγίνοντο επί των σφαιρικών θελγήτρων των δεκτικών μαθητριών και κορασίδων αυταί αι σκόπιμοι και εκστατικοί μέσα εις τα οχήματα επαφαί - ψαύσεις, συνθλίψεις και προστρίψεις.
      Nαι, ήτο Iούλιος· και όχι μόνον η οδός των Φιλελλήνων, μα και η Nτάπια του Mεσολογγιού και ο Mαραθών και οι Φαλλοί της Δήλου επάλλοντο σφύζοντες στο φως, όπως στου Mεξικού τας αυχμηράς εκτάσεις πάλλονται ευθυτενείς οι κάκτοι της ερήμου, στην μυστηριακή σιγή που περιβάλλει τας πυραμίδας των Aζτέκων.
      Tο θερμόμετρον ανήρχετο συνεχώς. Δεν ήτο θάλπος, αλλά ζέστη - η ζέστη που την γεννά το κάθετο λιοπύρι. Kαι όμως, παρά τον καύσωνα και την γοργήν αναπνοήν των πνευστιώντων, παρά την διέλευσιν της νεκρικής πομπής προ ολίγου, κανείς διαβάτης δεν ησθάνετο βαρύς, ούτε εγώ, παρ' όλον ότι εφλέγετο ο δρόμος. Kάτι σαν τέττιξ ζωηρός μέσ' στην ψυχή μου, με ηνάγκαζε να προχωρώ, με βήμα ελαφρόν υψίσυχνον. Tα πάντα ήσαν τριγύρω μου εναργή, απτά και δια της οράσεως ακόμη, και όμως, συγχρόνως, σχεδόν εξαϋλούντο μέσα στον καύσωνα τα πάντα - οι άνθρωποι και τα κτίσματα - τόσον πολύ, που και η λύπη ακόμη ενίων τεθλιμμένων, λες και εξητμίζετο σχεδόν ολοσχερώς, υπό το ίσον φως.
      Tότε εγώ, με ισχυρόν παλμόν καρδίας, σταμάτησα για μια στιγμή, ακίνητος μέσα στο πλήθος, ως άνθρωπος που δέχεται αποκάλυψιν ακαριαίαν, ή ως κάποιος που βλέπει να γίνεται μπροστά του ένα θαύμα και ανέκραξα κάθιδρως:
      "Θεέ ! O καύσων αυτός χρειάζεται για να υπάρξη τέτοιο φως ! Tο φως αυτό χρειάζεται, μια μέρα για να γίνη μια δόξα κοινή, μια δόξα πανανθρώπινη, η δόξα των Eλλήνων, που πρώτοι, θαρρώ, αυτοί, στον κόσμον εδώ κάτω, έκαμαν οίστρο της ζωής τον φόβο του θανάτου".


(από την Oκτάνα, Ίκαρος 1980) 


 Ο δρόμος           

                     
  Θαμπός ο δρόμος την αυγή, χωρίς σκιές· λαμπρός σαν ήχος κίτρινος πνευστών το μεσημέρι με τον ήλιο. Tα αντικείμενα, τα κτίσματα στιλπνά και η πλάσις όλη με πανηγύρι μοιάζει, χαρούμενη μέσα στο φως, σαν πετεινός που σ' έναν φράχτη αλαλάζει.
   Aμέριμνος ο δρόμος εξακολουθεί, σαν κάποιος που σφυρίζοντας (αέρας της ανοίξεως σε καλαμιές) αμέριμνος διαβαίνει, και όσο εντείνεται το φως, η κίνησις των διαβατών, πεζών και εποχουμένων, στον δρόμο αυξάνει και πληθαίνει.
   Oι διαβάται αμέτρητοι. Aνάμεσα σε αγνώστους ποιητάς και αγίους ανωνύμους, ανάμεσα σε φορτηγά διαδρομών μεγάλων, όλοι, αστοί και προλετάριοι διαβαίνουν, όλοι υπακούοντες σε κάτι, σε κάτι συχνά πολύ καλά μασκαρεμένο (τουτέστιν υπακούοντες στην Mοίρα) άλλοι πεζοί και άλλοι μετακινούμενοι με τροχοφόρα, με οχήματα λογής-λογής, τροχήλατα ποικίλα, μέσ' στην βοή διαβαίνοντες και την αντάρα, με Σιτροέν, με Kαντιλλάκ, με Bέσπες και με κάρρα.
   O δρόμος, σκυρόστρωτος ή με άσφαλτο ντυμένος, από παντού πάντα περνά - Aθήνα, Mόσχα, Γιαροσλάβ, Λονδίνο και Πεκίνο, από την Σάντα Φε ντε Mπογκοτά και την Γουαδαλαχάρα, την Σιέρρα Mάντρε Oριεντάλ και τις κορδιλλιέρες, μέσ' από τόπους ιερούς σαν τους Δελφούς και την Δωδώνη, μέσ' από τόπους ένδοξους, όπως τα Σάλωνα, όπως η γέφυρα της Aλαμάνας, καθώς και από άλλα μέρη ξακουστά, σαν την κοσμόπολι εκείνη, που ηδυπαθώς την διασχίζει ο γκρίζος Σηκουάνας.
   Όμως ο δρόμος, αν και από παντού περνά, δεν είναι πάντα της αμεριμνησίας ή της συνήθους συλλογής. Kαμιά φορά φωνές ακούονται την νύκτα, φωνές μιας γυναικός που άνδρες πολλοί σ' ένα χαντάκι την βιάζουν, ή άλλες φορές, άλλες φωνές - εκείνο το δυσοίωνο παράγγελμα: "Στον τόπο !" που μέγαν τρόμον έσπερνε μέσ' στις ψυχές των οδοιπόρων, όταν μαχαίρια άστραφταν και καριοφίλια ή γκράδες, εμπρός στα στήθη των ταξιδιωτών, όταν στον δρόμο αυτόν, μοίρα κακή τούς έριχνε στα χέρια των ληστανταρτών, που φουστανέλλα λερή φορώντας, έτσι καθώς προβάλλανε από την μπούκα μιας σπηλιάς, με παλληκάρια μοιάζανε του Oδυσσέα Aνδρούτσου, σαν νάταν ο τόπος το Xάνι της Γραβιάς και οι ταξιδιώται τούτοι, στρατιώται του Kιοσέ Mεχμέτ ή του Oμέρ Bρυώνη - έτσι, καθώς απ' το Πικέρμι ξεκινώντας, περνώντας μέσ' απ' την Nταού Πεντέλη, από τον δρόμο αυτόν, προς μονοπάτια δύσβατα τους λόρδους οδηγούσαν (ξανθά παιδιά της Iνγκλιτέρας που στην Eλλάδα ήρθανε και αγιάσαν) με τα χαντζάρια οι λησταί κεντρίζοντάς τους (ω Eδουάρδε Xέρμπερτ ! ω Bάινερ, ντε Mπόυλ και Λόυντ !) ώσπου να φθάσουν σε σίγουρα λημέρια, κοντά στη Σκάλα του Ωρωπού, στου Δήλεσι τα μέρη, για λύτρα βασιλικά ή για μαχαίρι (στα Σάλωνα σφάζουν αρνιά και στο Xρυσό κριάρια) για λύτρα βασιλικά ή για σφαγή (για δες καιρό που διάλεξε ο Xάρος να με πάρη) ενώ ο χειμώνας τέλειωνε και ζύγωνε η Λαμπρή, και μύριζε παντού πολύ το πεύκο, το θυμάρι, για λύτρα βασιλικά ή για σφαγή, (ω Aρβανιτάκη Tάκο ! ω Aρβανιτάκη Xρήστο ! ω Γερογιάννη και μαύρε εσύ Kαταρραχιά !) για λύτρα βασιλικά ή για σφαγή, κοντά στη Σκάλα του Ωρωπού, στου Δήλεσι τα μέρη.
   Kαι ο δρόμος εξακολουθεί, με ανάλογα στοιχεία και από παντού πάντα περνά (Γκραν Kάνυον, Mακροτάνταλον, Aκροκεραύνια, Άνδεις) από τις όχθες του Γουαδαλκιβίρ που όλη την Kόρδοβα ποτίζει, από τις όχθες του Aμούρ και από τις όχθες του Zαμβέζη, ο δρόμος από παντού περνά, σκληρός, σκληρότατος παντού, τόσο, που πάντοτε αντέχει, στα βήματα όλων των πεζών και στην τριβή των βαρυτέρων οχημάτων, μέσ' από πόλεις και χωριά, βουνά, υψίπεδα και κάμπους, από τις λίμνες τις Φινλανδικές, την Γη του Πυρός και την Eστραμαδούρα, έως που ξάφνου, κάθε τόσο, μια πινακίς, μη ορατή παρά στους καλουμένους, πάντα εμφανίζεται για τον καθένα, όπου και αν βρίσκονται οι γηγενείς και οι ταξιδιώται, μια πινακίς με γράμματα χονδρά και απλά που γράφει: "Tέρμα εδώ. Eτοιμασθήτε. O ποταμός Aχέρων".
   Tην ίδια στιγμή, όποια και αν είναι η χώρα, όποιο και αν είναι το τοπίον, γίνεται μια τελευταία Bενετιά μ' ένα Kανάλε Γκράντε - όραμα πάντα θείον και των αισθήσεων χαιρετισμός στερνός - μια τελευταία Bενετιά στις αποβάθρες της οποίας γονδόλες μαύρες περιμένουν (πήγα να πω σαν νεκροφόρες) και ένας περάτης γονδολιέρης, ωχρός και κάτισχνος μα δυνατός στα μπράτσα, τους τερματίζοντας κάθε φορά καλεί: "Περάστε, κύριοι, απ' εδώ. Tούτη είναι η βάρκα σας. Eμπάτε." Kαι οι καλούμενοι, με βλέμμα σαν αυτό που συναντά κανείς στα μάτια των καταδικασμένων, στις ύστατες στιγμές του βίου των, μπροστά στις κάννες των αποσπασμάτων, σε ώρες ορθρινές κατά τας εκτελέσεις, μισό λεπτό πριν ακουσθούν οι τουφεκιές και σωριασθούν σφαδάζοντα στη γη τα σώματά των, όλοι περνούν και μπαίνουν στις γονδόλες πάντα χωρίς αποσκευές και φεύγουν.
   Kαι ο δρόμος εξακολουθεί, σκληρός, σκληρότερος παρά ποτέ, σκυρόστρωτος ή με άσφαλτο ντυμένος, και μαλακώνει μόνο, όποια και αν είναι η χώρα, όποιο και αν είναι το τοπίον, κάτω από σέλας αγλαόν αθανασίας, μόνον στα βήματα των ποιητών εκείνων, που οι ψυχές των ένα με τα κορμιά των είναι, των ποιητών εκείνων των ακραιφνών και των αχράντων, καθώς και των αδελφών αυτών Aγίων Πάντων.


(από την Oκτάνα, Ίκαρος 1980) 

30 Ιουλίου 2016

Έκθεση στο ΜOYΣΕΙΟ ΑΛΟΝΝΗΣΟΥ ΠΑΤΗΤΗΡΙ

Στο Μουσείο Αλοννήσου οι δικές μας, η μεταξένια Χριστίνα Κελεσίδου και η ασημένια Ντίνα Παπαδοπούλου, συμμετέχουν μαζί με την Θεοδοσία Νικόλτση σε έκθεση στο Μουσείο Αλοννήσου, στο Πατητήρι, 
από την 1η έως τη 10η Αυγούστου 2016.
Όπως γίνεται φανερό ο πειρασμός για μια εκδρομή έως εκεί είναι πολύ μεγάλος. Για να δούμε αν θα φυσήξει ούριος άνεμος. Σε κάθε περίπτωση: καλή επιτυχία!




29 Ιουλίου 2016

Καλοτάξιδο! Παντελής Τρακίδης "Σκλάβος της Ελευθερίας"


Η πρόσκληση του Παντελή να συναντηθούμε για να μου δώσει «κάτι» δεν προμήνυε τίποτε για το τι μου επιφύλασσε. Ένας φάκελος στα χέρια του και το γνώριμο χαμόγελό του έκρυβαν για τα καλά αυτό το «κάτι». Το σχήμα και το βάρος του φακέλου πρόδωσε το περιεχόμενό του, πριν περάσει από τα δικά του στα δικά μου χέρια. Κάποιο βιβλίο που του άρεσε σκέφτηκα. Η αλήθεια είναι ότι η σιωπή του για το τι περιέχει ο φάκελος, σ' αυτά τα λίγα δευτερόλεπτα πριν το άνοιγμά του, κίνησαν τις υποψίες μου ότι μπορεί να κρύβει κάποια δικιά του δημιουργία. Αλλά και πάλι οι διαδρομές που ακολούθησαν οι σκέψεις μου με οδήγησαν σε κάποιο φωτογραφικό λεύκωμα, καθώς τα τελευταία χρόνια μας έχει κάνει γνωστή την αγάπη του για τη φωτογραφία, εκτός από εκείνην την παλιά του αγάπη για τις μηχανές μεγάλου κυβισμού, με τις οποίες πηγαινοέρχεται στις συναντήσεις της Λέσχης μας. Αλλά και πάλι τα λευκώματα έχουν άλλες διαστάσεις συνήθως, οπότε αποκλείστηκε αυτή η εκδοχή. Το «κάτι» βρισκόταν στα χέρια μου. Διάβασα και ξαναδιάβασα το όνομα του συγγραφέα και τον τίτλο του βιβλίου: «Παντελής Τρακίδης, Σκλάβος της Ελευθερίας». Ακολούθησαν το «ευχαριστώ», το «μπράβο», το «καλοτάξιδο» και ένας μικρός κόμπος στον λαιμό σαν διάβασα την αφιέρωση. Του υποσχέθηκα να του πω τη γνώμη μου, «δίχως φόβο και πάθος», μόλις το διαβάσω. Διέκρινα στα μάτια του την λάμψη, που μόνο η δημιουργία προσθέτει, καθώς και την προσμονή για τις γνώμες των άλλων, κυρίως των αγαπημένων άλλων.

Και να, τώρα που το ξανασκέφτομαι, αυτή η συντροφιά της Λέσχης Ανάγνωσης της ΕΡΤ3 συνεχίζει να μας εκπλήσσει, πέντε χρόνια μετά. 
Καλοτάξιδο Παντελή.


28 Ιουλίου 2016

89 Βιβλίο - Κοσμάς Πολίτης, "Eroica"


Eroica


Μυθιστόρημα, εκδόσεις Γράμματα και Εστία

198 σελ.


18-5-2016
89ο Βιβλίο
Πρόταση της Αντιγόνης Παπαδάκη

Κλεοπάτρα Τσάκουρη

Ένα βιβλίο ύμνος στην ομορφιά της πλάσης, της φύσης, της αγνότητας, της αγάπης, της φιλίας. Στις σελίδες του βλέπεις, μαζί με τον συγγραφέα, την απέραντη, ατελείωτη δύναμη της ανθρώπινης φύσης, από τα πρώτα βήματα πού μπορεί να φτάσει, έχοντας τα ιδανικά, τις αρχές, τα πιστεύω της.
Οι νεαροί έφηβοι αγωνιούν, παλεύουν με τις αδυναμίες τους, τις εμμονές τους που τους οδηγούν σε πράξεις ριψοκίνδυνες, αψηφώντας τον ίδιο τον θάνατο.Είναι ήρωες με τον δικό τους ιδιαίτερο τρόπο της αντιμετώπισης της ζωής, της ευτυχίας, του έρωτα που πρωτανθίζει στις καρδιές τους. Ιστορίες που προκαλούν συγκίνηση, που αφήνουν ένα γλυκόπικρο χαμόγελο στα χείλη, μια γλυκόξινη γεύση στο στόμα, ακόμα ένα τραγούδι στη ζωή που γεννιέται και πεθαίνει, που αναδύεται μέσα από τις στάχτες της.
Εξ άλλου, όπως λέει ο θείος Ανδρόνικος στον Αλέκο: Φοβάσαι; Χα-χα-χα... Καταλαβαίνω... και τι με αυτό;  Τι είναι ο θάνατος και η ζωή μπροστά στον έρωτα, γλυκέ μου ανιψιέ; Σκιές. Λιγότερο από σκιές.
Θέλω να ζήσω θείε. Είμαι μικρός ακόμα…  
Πέρασα ολόκληρη αιωνιότητα μέσα σε μια στιγμή. Αχάριστε!!!

      Το μεγαλείο του έρωτα, ο ηρωισμός, το πάθος για τη ζωή, το μυστήριο του θανάτου, αυτή είναι η Eroica του Κοσμά πολίτη.

27 Ιουλίου 2016

Η λέξη του μήνα (26.6): ο "δρόμος" της Αρχοντούλας Διαβάτη




Ο Κέρουακ, ο δρόμος και η beat λογοτεχνία
Γράφει ο Θανάσης Μπαντές 
            
 Το βιβλίο του Τζακ Κέρουακ «Στο Δρόμο» δεν είναι μυθιστόρημα. Είναι βίωμα προσωπικό, που όμως νοηματοδοτείται μόνο συναισθηματικά, αφού η περιπέτεια γίνεται στάση ζωής, μετατρέποντας το όνειρο σε χειροπιαστή συνθήκη. Είναι το μανιφέστο της ελευθερίας που όμως δεν θεμελιώνεται θεωρητικά, αλλά πραγματώνεται αυθόρμητα, σαν μονόδρομος συμπεριφοράς, σαν ανεξιχνίαστη κι αδιέξοδη επιταγή που πρέπει να εξαργυρωθεί. Σενάριο, με την κλασική έννοια του όρου, δεν υπάρχει. Το μοναδικό σενάριο είναι ο δρόμος, η τύχη, η ανεύθυνη επιλογή, το ακαθόριστο που δημιουργεί την αέναη κίνηση της περιπέτειας που έτσι κι αλλιώς θα φέρει στο προσκήνιο χαρακτήρες κι επεισόδια. Αυτά τα επεισόδια της επιτηδευμένα τυχαίας ορμής είναι το θέμα του βιβλίου. Μερικοί φίλοι, με ελάχιστα λεφτά κι ένα αυτοκίνητο, ξεκινούν ένα ταξίδι χωρίς στόχο, χωρίς προορισμό, χωρίς στοιχειώδη οργάνωση ή πρόγραμμα, χωρίς κανένα τουριστικό ενδιαφέρον και κυρίως χωρίς προσχήματα για δήθεν στόχους ή δήθεν καθορισμένες ιδεολογικές συμπεριφορές. Ο δρόμος δηλαδή είναι αυτοσκοπός, είναι μια δράση χωρίς προφανές νόημα. Μοιραία, δεν μπορούμε να μιλάμε για ταξίδι. Μιλάμε για φυγή, για διαρκή φυγή από κάθε τόπο που φτάνει στα όρια της νεύρωσης. Για ακατάπαυτη περιπλάνηση, για διακαή πόθο απόδρασης από κάθε κατάσταση χωρίς ποτέ να ξεκαθαρίζονται οι λόγοι.

Πηγή κειμένου και συνέχεια: http://eranistis.net

26 Ιουλίου 2016

Της Αρχαίας Ολύνθου ανάγνωσμα

Με τους στίχους του τραγουδιού Δημοσθένους λέξις του Διονύση Σαββόπουλου να μας «ακολουθούν», Κι ο ήλιος θ’ αποκοιμηθεί μες στα ερείπια της Ολύνθου, φίλοι και μέλη της Λέσχης Ανάγνωσης (Αρχοντούλα Διαβάτη, Νίκος Ματενίδης, Στεφανία Βελδεμίρη, Χριστιάνα Βέλλου) περπατήσαμε στους δρόμους της Αρχαίας Ολύνθου, το Σάββατο, 23 Ιουλίου 2016. Την οργή του Φιλίππου Β΄ προσπαθήσαμε να φανταστούμε, που το 348 π.Χ. καταστρέφει συθέμελα την Όλυνθο, δίνοντας τέλος στο «Κοινόν των Χαλκιδαίων», δηλαδή στη συμμαχία 32 παραλιακών πόλεων της Χαλκιδικής.  
Μαθαίνουμε, επίσης,  από την ιστοσελίδα του Υπουργείου Πολιτισμού, ότι «Το προελληνικό της όνομα σημαίνει αγριοσυκιά και κατά την παράδοση Κτίστης-Ήρωάς της ήταν ο Όλυνθος, γιος του Ηρακλή και της νύφης Βόλβης ή του θρακικού θεού Στρυμόνα». Εκεί μάθαμε και για το "Ιπποδάμειο Σύστημα». Διαβάζουμε: «Τα οικοδομικά τετράγωνα είχαν χαραχθεί με ακρίβεια και χωρίστηκαν σε οικόπεδα ίσου εμβαδού. Οι δρόμοι ήταν ευθύγραμμοι και ευρείς και οι πλατείες ευρύχωρες. Οι θέσεις των διοικητικών κτιρίων, των ναών και των κατοικιών ήταν καθορισμένες με ακρίβεια. Για να εξασφαλίσει την υγιεινή λειτουργία των πόλεων ο Ιππόδαμος σχεδίαζε την υδροδότησή τους, φρόντιζε να εφοδιάζονται με άφθονο νερό και τις προσανατόλιζε έτσι ώστε οι κατοικίες να έχουν ήλιο το χειμώνα και δροσιά το καλοκαίρι. Πρόβλεψε κλίσεις στους δρόμους για την απομάκρυνση των νερών της βροχής. Τοποθετούσε τους ναούς και τα δημόσια κτίρια σε περίβλεπτες και οχυρές θέσεις, ώστε να εξυπηρετείται η λειτουργικότητα και να εξασφαλίζεται η άμυνά τους».
Αγροσυκιά δεν βρήκαμε ή δεν την προσέξαμε, αλλά γευτήκαμε τα πεντανόστιμα αχλάδια από μια πανέμορφη και γενναιόδωρη αχλαδιά. Συναντήσαμε και τα μέλη μιας ανασκαφικής ομάδας από πανεπιστήμιο της Αμερικής, καθώς και τρία ζευγάρια ξένων τουριστών, τα οποία ανηφόριζαν στο χωμάτινο δρόμο που οδηγεί στα αναστηλωμένα κτίσματα της Αρχαίας Ολύνθου, την ώρα (δέκα το πρωΐ)  που εμείς κατηφορίζαμε προς την έξοδο.
 Στη συντροφιά μας και οι αγαπημένοι φίλοι της Λέσχης μας: η αρχαιολόγος Θώμη Σαββοπούλου και ο αρχιτέκτονας Γιάννης Γιαννάκης έδιναν απαντήσεις στις απορίες μας. Μαζί μας και η  ελπιδοφόρα παρουσία της Κατερίνας και του Άγγελου (τα παιδιά της Στεφανίας και του Τάσου).
Φεύγοντας σε σφίγγει ένας κόμπος τον λαιμό, γιατί βλέπεις ότι οι εργασίες συντήρησης του χώρου έχουν σταματήσει, μάλλον λόγω οικονομικής κρίσης. Το υπόστεγο δίπλα στον αρχαιολογικό οικισμό, που θα μπορούσες να ξαποστάσεις πριν ξεκινήσεις την περιήγησή σου, είναι σχεδόν διαλυμένο, δίχως σκεπή. Βλέπεις ότι μπροστά σου απλώνεται ένας ανεκτίμητος θησαυρός. Φαντάζεσαι ότι χιλιάδες επισκέπτες και παιδιά, ναι μικρά παιδιά με τους γονείς τους, έρχονται καθημερινά για να μάθουν την ιστορία του τόπου αυτού, για να γνωρίσουν την αξία του «Ιπποδάμειου Συστήματος» και της δικαιοσύνης που ενπεριέχει, τους κύκλους της ιστορίας.
Ο ήλιος άρχισε να πυρώνει στο τέλος της περιήγησής μας και έτσι απολαύσαμε την ευεργετική δροσιά της θάλασσας στην παραλία Καλύβες. 

Γιώργος Καλιεντζίδης

ΥΓ Δια χειρός Αρχοντούλας Διαβάτη οι φωτογραφίες

 



  





Δημοσθένους λέξις - 1972




Κι αν βγω απ’ αυτή τη φυλακή κανείς δε θα με περιμένει
οι δρόμοι θα `ναι αδειανοί κι η πολιτεία μου πιο ξένη
τα καφενεία όλα κλειστά κι οι φίλοι μου ξενιτεμένοι
αέρας θα με παρασέρνει κι αν βγω απ’ αυτή τη φυλακή

Κι ο ήλιος θ’ αποκοιμηθεί μες στα ερείπια της Ολύνθου
θα μοιάζουν πράγματα του μύθου κι οι φίλοι μου και οι εχθροί
μαρμαρωμένοι θα σταθούν οι ρήτορες κι οι λωποδύτες
ζητιάνοι εταίρες και προφήτες μαρμαρωμένοι θα σταθούν

Μπροστά στην πύλη θα σταθώ με τις κουβέρτες στη μασχάλη
κι αργοκουνώντας το κεφάλι θα χαιρετήσω το φρουρό
χωρίς βουλή χωρίς Θεό σαν βασιλιάς σ’ αρχαίο δράμα
θα πω τη λέξη και το γράμμα μπροστά στην πύλη θα σταθώ











25 Ιουλίου 2016

ΕΡΤ και ΕΡΤ3 - Κινηματογραφική Λέσχη των Εργαζομένων της ΕΡΤ3 / Δεν άνθησαν ματαίως τόσα θαύματα: «Επιχείρηση τρόμος» - Δευτέρα 25-7-2016

ΥΠΟΓΕΙΟΣ ΕΡΩΤΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΕΝΤΑΣΗ ΣΤΗΝ «ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΗ “ΤΡΟΜΟΣ”»
ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΙΚΗ ΛΕΣΧΗ ΤΩΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΤΗΣ ΕΡΤ-3

 ΜΟΥΣΙΚΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ-ΕΚΠΛΗΞΗ ΠΡΙΝ ΤΗΝ ΠΡΟΒΟΛΗ ΤΗΣ ΤΑΙΝΙΑΣ “ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΗ ΤΡΟΜΟΣ”

Ένα ενδιαφέρον μουσικό σόου με κρουστά, κιθάρα και τραγούδι περιμένει τους θεατές που θα προσέλθουν στην προβολή της ταινίας “Επιχείρηση Τρόμος” τη Δευτέρα 25/7 στο θερινό σινεμά Απόλλων (Σαρανταπόρου 4, τηλ. 2310828642). Το σόου ξεκινάει στις 21.00 ακριβώς και ακολουθεί η προβολή της ταινίας στις 21.30. Περαιτέρω πληροφορίες δε θα δοθούν προκειμένου να κρατηθεί αμείωτο το ενδιαφέρον του κοινού.

Η Κινηματογραφική Λέσχη των εργαζομένων της ΕΡΤ-3, στα πλαίσια του αφιερώματός της Μεταμοντέρνος Αμερικανικός Τρόμος και τιμώντας τα 100 χρόνια από τη γέννηση του σπουδαίου Αμερικανού ηθοποιού Γκλεν Φορντ, παρουσιάζει τη Δευτέρα 25 Ιουλίου στις 21:00 στο θερινό σινεμά ΑΠΟΛΛΩΝ (Σαρανταπόρου 4, κάθετη στη Βασιλέως Γεωργίου, τηλ. 2310828642) το σπουδαίο θρίλερ του Μπλέικ Έντουαρντς Επιχείρηση “Τρόμος” (ΗΠΑ, 1962, ασπρόμαυρη, 123'). Παίζουν: Γκλεν Φορντ, Λι Ρέμικ, Στέφανι Πάουερς, Ρος Μάρτιν. Όπως πάντα, από τις 21:00 ως τις 21:30 θα υπάρξει μουσικός πρόλογος από γνωστό καλλιτέχνη της πόλης.

Η συνδιοργάνωση και καλλιτεχνική επιμέλεια γίνονται από το ΚΕΜΕΣ. Θα προλογίσει ο Αλέξης Ν. Δερμεντζόγλου, του οποίου έντυπη ανάλυση θα διανεμηθεί στους θεατές, ενώ στο τέλος της προβολής θα ακολουθήσει μακρά συζήτηση με το κοινό.

Το προς συζήτηση θέμα στο λαϊκό πανεπιστήμιο για τον κινηματογράφο θα είναι: Η μετεξέλιξη του νουάρ σε μεταμοντέρνο κοινωνικό σχόλιο.

Μια τραπεζοϋπάλληλος πιέζεται από έναν άγνωστο που βρίσκεται διαρκώς μπροστά της να υπεξαιρέσει ένα χρηματικό ποσό από την τράπεζα στην οποία εργάζεται..


24 Ιουλίου 2016

Πριν από 42 χρόνια: Τετάρτη 24 Ιουλίου 1974



Ὑπόσχεση

(γραμμένη στὴν ἀπομόνωση στὸ Μπογιάτι,
τὸν Φλεβάρη τοῦ 1972. «Γράφτηκε
-σημειώνει ὁ ποιητὴς Ἀλέκος Παναγούλης-
ὄχι γιὰ νὰ δικαιολογήσει τὰ δάκρυα
ποὺ ὁ πόνος καὶ ἡ ὀργὴ ἀνέβαζαν στὰ μάτια,
μὰ γιὰ νὰ ἐπιβεβαιώσει μιὰ ἀπόφαση.
Ἁπλοϊκὰ γραμμένο ἴσως, μὰ εἶναι ἕνας ὅρκος»
Τὰ ποιήματα - ἐκδόσεις Παπαζήση).
Τὰ δάκρυα ποὺ στὰ μάτια μας
θὰ δεῖτε ν᾿ ἀναβρύζουν
ποτὲ μὴν τὰ πιστέψετε
ἀπελπισιᾶς σημάδια.
Ὑπόσχεση εἶναι μοναχὰ
γι᾿ Ἀγώνα ὑπόσχεση».

Αλέξανδρος Παναγούλης 

23 Ιουλίου 2016

Ποιητική






Πηγή κειμένου: http://ebooks.edu.gr
Ποιητική
Πηγή φωτο: http://cultureedu.gr
Ο όρος «ποιητική» έχει μια ιστορία είκοσι πέντε περίπου αιώνων. Προέρχεται, βέβαια, από το ομότιτλο έργο του Αριστοτέλη, απ' όπου γρήγορα πέρασε ως δάνειο καταρχήν στα λατινικά και αργότερα σε όλες σχεδόν τις ευρωπαϊκές γλώσσες. Αν δεχθούμε τον όρο ως επίθετο, δεν έχουμε ιδιαίτερο πρόβλημα κατανόησης: χρησιμοποιείται για να προσδιορίσει τη λέξη «τέχνη» (ποιητική τέχνη = η τέχνη της ποίησης). Στην ουσία, όμως, ήδη απ' την εποχή του Αριστοτέλη, πρόκειται για ένα ουσιαστικοποιημένο επίθετο, γεγονός που έχει προκαλέσει —και εξακολουθεί ίσως να προκαλεί— αρκετά προβλήματα σε ό,τι αφορά την ακριβή σημασία του.
Σε ό,τι αφορά την ιστορική πορεία όχι μόνο του όρου αλλά και της ίδιας της δραστηριότητας της ποιητικής, η σημασία του αριστοτελικού έργου είναι τεράστια: στην ουσία, οι βασικές κατευθύνσεις που έχει ακολουθήσει η ποιητική στη διάρκεια των αιώνων και μέχρι την εποχή μας, καθορίστηκαν σε μεγάλο βαθμό από τον Αριστοτέλη· από την άποψη αυτή, ολόκληρη η ιστορία της ποιητικής είναι μια σειρά από συνεχείς προσπάθειες επανερμηνείας του αριστοτελικού κειμένου. Όπως έχει σωστά παρατηρηθεί, ενώ είναι γνωστό ότι παρόμοιοι προβληματισμοί με αυτούς του Αριστοτέλη αναπτύχθηκαν την ίδια περίπου εποχή —ή ίσως και παλαιότερα— και στην Ασία (π.χ. Κίνα, Ινδία), για τους ανθρώπους στη Δύση, οι απαρχές της ποιητικής συνδέονται άρρηκτα με την ελληνική αρχαιότητα και το μεγάλο φιλόσοφο και ερευνητή.

22 Ιουλίου 2016

Η λέξη του μήνα (26.5): ο "δρόμος" της Στεφανίας Βελδεμίρη


Λίγα πράγματα έχω αγαπήσει τόσο πάρα πολύ, όσο οι πραγματικές και φανταστικές μου διαδρομές στα 
 χωράφια με σιτάρι, με σίκαλη...  Φυσικά η ζωγραφιά αυτή μου θυμίζει και την ανάγνωσή μας  
"Στη σίκαλη, στα στάχια, ο πιάστης" του Τζ. Ντ. Σάλιντζερ
σε μετάφραση Τζένη Μαστοράκη, Εκδόσεις Γράμματα, 2014
 .
 "Ο Grigoriy Myasoyedov είναι ένας από τους πολύ αγαπημένους μου ζωγράφους και σίγουρα έχει απαθανατίσει το ξεκίνημα μιας τέτοιας βόλτας μεγάλης, ατέλειωτης βόλτας...


Στεφανία Βελδεμίρη



Grigoriy Myasoyedov “The road in the Rye”

Και μερικά στοιχεία για το έργο:

Πρωτότπος τίτλος: Дорога во ржи
Ημερομηνία: 1881, Russian Federation
Ζωγραφικό κίνημα: Ρεαλισμός
Θέμα: Τοπίο
Τεχνική: Λάδι σε καμβά
Διαστάσεις έργου: 145 x 65 cm
Τοποθεσία όπου βρίσκεται το έργο: Tretyakov Gallery, Moscow, Russia

Πηγή: wikiart

21 Ιουλίου 2016

Είπαν: Τσέχωφ




Οι άνθρωποι δεν παρατηρούν αν είναι καλοκαίρι ή χειμώνας, όταν είναι ευτυχισμένοι.
Άντον Τσέχωφ

20 Ιουλίου 2016

Φηφιακές βιβλιοθήκες στην OPENBOOK

Για να συνδεθείτε με την ΟPENBOOK-Ανοικτή Βιβλιοθήκη και τις 46 ψηφιακές βιβλιοθήκες που προτείνει, πατήστε εδώ.
Το ταξίδι σας σε εκατομμύρια σελίδες ξεκινά. Κι αν "χαθείτε" μην ανησυχήσετε. Απολαύστε την περιπέτεια ξεφυλίζοντας τα "Γενικά Αρχεία του Κράτους", τις εφημερίδες στις ψηφιακές συλλογές της Εθνικής Βιβλιοθήκης, τις συλλογές του Ε.Λ.Ι.Α., των πανεπιστημίων κ.ά.
Καλό ταξίδι!








19 Ιουλίου 2016

Η λέξη του μήνα (26.4): ο "δρόμος" του Παντελή Τρακίδη

 Φωτογραφίες: Παντελής Τρακίδης



                                                               





















Ο δρόμος

Ανδρέας Εμπειρίκος

...............................................................................................................................
   


 O δρόμος, σκυρόστρωτος ή με άσφαλτο ντυμένος, από παντού πάντα περνά – Aθήνα, Mόσχα, Γιαροσλάβ, Λονδίνο και Πεκίνο, από την Σάντα Φε ντε Mπογκοτά και την Γουαδαλαχάρα, την Σιέρρα Mάντρε Oριεντάλ και τις κορδιλλιέρες, μέσ’ από τόπους ιερούς σαν τους Δελφούς και την Δωδώνη, μέσ’ από τόπους ένδοξους, όπως τα Σάλωνα, όπως η γέφυρα της Aλαμάνας, καθώς και από άλλα μέρη ξακουστά, σαν την κοσμόπολι εκείνη, που ηδυπαθώς την διασχίζει ο γκρίζος Σηκουάνας.

.............................................................................................................................

Ο Ανδρέας Εμπειρίκος διαβάζει το ποίημά του "Ο δρόμος"






18 Ιουλίου 2016

ΕΡΤ και ΕΡΤ3 - Κινηματογραφική Λέσχη των Εργαζομένων της ΕΡΤ3 / Δεν άνθησαν ματαίως τόσα θαύματα: «Στον ίσκιο του δολοφόνου» - Δευτέρα 18-7-2016


ΕΝΤΑΣΗ ΚΑΙ ΜΕΛΑΓΧΟΛΙΑ ΣΤΟ «ΣΤΟΝ ΙΣΚΙΟ ΤΟΥ ΔΟΛΟΦΟΝΟΥ»
ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΙΚΗ ΛΕΣΧΗ ΤΩΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΤΗΣ ΕΡΤ-3

Ωριαία συναυλία πρίν την προβολή της ταινίας «Στον ίσκιο του δολοφόνου»


Συνθέσεις του Πάρι Παρασχόπουλου περιλαμβάνει το πρόγραμμα της συναυλίας που θα δοθεί την Δευτέρα 18 Ιουλίου στις 9 μ.μ. στο θερινό σινεμά ΑΠΟΛΛΩΝ (Σαρανταπόρου 4, κάθετος στη Βασ. ΄Ολγας). Η συναυλία παρουσιάζεται στο πλαίσιο των Μουσικών Προλόγων της Κινηματογραφικής Λέσχης των Εργαζομένων της ΕΡΤ3. Με διακεκριμένους καλλιτέχνες που έχουν εμφανιστεί σε πολλά μέρη της Ελλάδας: τραγούδι Δημήτρης Νικολούδης, πιάνο Φίλιππος Κωσταβέλης, κοντραμπάσο Γιάννης Κολοβός, κιθάρα Πάρις Παρασχόπουλος. Στη συνέχεια, θα προβληθεί η ταινία «Στον ίσκιο του δολοφόνου» στις 22:00 ακριβώς.
 
Η Κινηματογραφική Λέσχη των εργαζομένων της ΕΡΤ-3, ως άνοιγμα του νέου αφιερώματός της Μεταμοντέρνος Αμερικανικός Τρόμος, παρουσιάζει τη Δευτέρα 18 Ιουλίου στις 21:30 στο θερινό σινεμά ΑΠΟΛΛΩΝ (Σαρανταπόρου 4, κάθετη στη Βασιλέως Γεωργίου, τηλ. 2310828642) το καθηλωτικό θρίλερ του Ανατόλ Λίτβακ Στον ίσκιο του δολοφόνου (ΗΠΑ, 1948, ασπρόμαυρη, 89'). Παίζουν: Μπάρμπαρα Στάνγουικ, Μπαρτ Λάνκαστερ, Αν Ρίτσαρντς, Γουέντελ Κόρεϊ. Από τις 20:30 ως τις 21:30 θα προηγηθεί μουσική συναυλία με συνθέσεις του Πάρι Παρασχόπουλου σε ερμηνεία τραγουδιού από τον Δημήτρη Νικολούδη.

Η συνδιοργάνωση και καλλιτεχνική επιμέλεια γίνονται από το ΚΕΜΕΣ. Θα προλογίσει ο Αλέξης Ν. Δερμεντζόγλου, του οποίου έντυπη ανάλυση θα διανεμηθεί στους θεατές, ενώ στο τέλος της προβολής θα ακολουθήσει μακρά συζήτηση με το κοινό.

Το προς συζήτηση θέμα στο λαϊκό πανεπιστήμιο για τον κινηματογράφο θα είναι: Τα φιλμ νουάρ ως όχημα πολλάπλών υπαρξιακών ερωτημάτων και διλημμάτων.

Μια γυναίκα ακούει τυχαία μια τηλεφωνική συνομιλία του συζύγου της και, νομίζοντας πως πρόκειται για τη σχεδιαζόμενη δολοφονία της, προσπαθεί να την αποτρέψει.


17 Ιουλίου 2016

Ζωγραφικές αναγνώσεις / Gerard Dubois

Πολλοί είναι οι φανατικοί αναγνώστες που, μαζί με την πετσέτα θαλάσσης, την ψάθα, το μαγιό και το καπέλο τους, στην τσάντα παραλίας τους έχουν ένα ή περισσότερα βιβλία. Ο σύγχρονος ζωγράφος Gerard Dubois μας δίνει ζωγραφικά μια από τις πιθανές επιδράσεις της ανάγνωσης πάνω στους αναγνώστες. Ομολογουμένως, μια από τις αγαπημένες μας, η αίσθηση πτήσης που χαρίζουν εξαιρετικές λέξεις. 
Καλές καλοκαιρινές αναγνώσεις!

"Καλοκαιρινό διάβασμα" του  Gerard Dubois.

16 Ιουλίου 2016

Είπαν: Σαίξπηρ

Κρατήστε αυτόν τον ήχο, 
τις βροντές,
την καταιγίδα, 

μέχρι να τα σημειώσω κάπου.


Μίλα μου ψιθυριστά, 
αν μου μιλάς γι’ αγάπη.

Oυίλιαμ Σαίξπηρ 
(Απρίλιος 1564 - 3 Μαΐου 1616)
Τετρακόσια χρόνια έχουν περάσει φέτος από τον θάνατο του Ουίλιαμ Σαίξπηρ.
Τα σωζόμενα έργα του, συμπεριλαμβανομένων και ορισμένων συνεργασιών, αποτελούνται από περίπου 38 θεατρικά έργα, 154 σονέτα, δύο μεγάλα αφηγηματικά ποιήματα και πολλά άλλα ποιήματα. Τα έργα του έχουν μεταφραστεί στις περισσότερες γλώσσες του κόσμου.

15 Ιουλίου 2016

Morris Kline, "Τα μαθηματικά στο δυτικό πολιτισμό"

Morris Kline, Τα μαθηματικά στο δυτικό πολιτισμό
Μετάφραση: Σπύρος Μαρκέτος
Εκδόσεις ΚΩΔΙΚΑΣ 2002

To βιβλίο αυτό πρωτοεκδόθηκε στα αγγλικά με τίτλο Mathematics in Western Culture, Copyright 1953 Oxford University Press, Inc και ξανατυπώθηκε το 1981. Στην Ελλάδα κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις "ΚΩΔΙΚΑΣ", στην αρχή σε έναν και στη συνέχεια σε δύο τόμους. 
Βιβλία σαν κι αυτό "ομορφαίνουν" με τα χρόνια. Γίνονται πιο χρήσιμα, πιο "σοφά". Και επί πλέον "επιβάλλεται" να τα διαβάσουν και να τα μελετήσουν οι εραστές της υψιπετούς λογοτεχνίας, γιατί τα μαθηματικά δεν είναι μια σειρά από πράξεις, αλλά ένα επιστημονικό-πολιτιστικό "πολυεργαλείο". Αφορμή για την πρόταση αυτή στάθηκε η συζήτηση σε μια παρέα, για το εάν τα μαθηματικά ενός άλλου πλανήτη θα έμοιζαν με τα δικά μας μαθηματικά. Διαβάζουμε στο οπισθόφυλλο του βιβλίου: Αυτό το σπινθιροβόλο βιβλίο παρουσιάζει τα μαθηματικά σαν μια πολύ μεγάλη πολιτιστική δύναμη στον δυτικό πολιτισμό. Τα μαθηματικά δεν είναι μια σειρά από στεγνές τεχνικές διαδικασίες, αλλά μια πηγή που μορφοποιεί και καθορίζει τη ζωή και τη σκέψη. Στους τίτλους των κεφαλαίων διαβάζουμε: Τα μαθηματικά τροφοδοτούν τις αποδείξεις που χρησιμοποιεί η αρχαία ελληνική, αλλά και η σύγχρονη επιστήμη, για να περιγράψει και να ταξινομήσει τα φυσικά φαινόμενα· η σπουδαιότητα των μαθηματικών στη σύλληψη και την υποστήριξη της ηλιοκεντρικής θεωρίας της κίνησης των πλανητών η εκμετάλλευση των μαθηματικών από τους ζωγράφους της Αναγέννησης για να αναπτύξουν την προοπτική· ο Ντεκάρτ με οδηγό τη μαθηματική μέθοδο προχωρεί στην αναζήτηση της αλήθειας· οι παγκόσμιοι μαθηματικοί νόμοι της εποχής του Νεύτωνα οδηγούν στην εποχή του Ορθού Λόγου και έχουν σαν αποτέλεσμα να αναδιοργανωθούν η φιλοσοφία, η λογοτεχνία και η θρησκεία καθώς και η ηθική, πολιτική και οικονομική σκέψη· η σπουδαιότητα της στατιστικής προσέγγισης της γνώσης και η αποφασιστική σύγκρουση ανάμεσα στη στατιστική και την αιτιοκρατική άποψη για τη φύση· επίδραση της μη - ευκλείδιας γεωμετρίας πάνω στο ανθρώπινο πιστεύω για την αλήθεια· και η θεωρία της σχετικότητας. Όσες και όσοι δυσκολεύονται με τα μαθηματικά δεν θα συναντήσουν προβλήματα για να διαβάσουν το βιβλίο. Αυτά τα λύνει η δημιουργική μετάφραση του Σπύρου Μαρκέτου.

Φωτο και στοιχεία βιβλίου: http://www.biblionet.gr

14 Ιουλίου 2016

Οι αρχαίες ελληνικές τραγωδίες στο διαδίκτυο (πλήρες κείμενο, πρωτότυπο, νέα ελληνική και αγγλική γλώσσα)

Κάθε καλοκαίρι  θίασοι περιοδεύουν ανά την Ελλάδα για να παρουσιάσουν θεατρικές παραστάσεις, κυρίως αρχαίες ελληνικές  τραγωδίες.  Στο ηλεκτρονικό περιοδικό 24grammata.com  θα βρείτε συγκέντρωμενες τις αρχαίες ελληνικές τραγωδίες, στο πλήρες κείμενο, στο πρωτότυπο, στην νέα ελληνική και στην αγγλική γλώσσα. 

  
Η τραγωδία είναι δραματικό είδος που εμφανίστηκε στην Αρχαία Ελλάδα. Ο φιλόσοφος Αριστοτέλης στο έργο του Περί Ποιητικής, δίνει τον εξής ορισμό της τραγωδίας: Ἐστὶν οὖν τραγωδία μίμησις πράξεως σπουδαίας καὶ τελείας, μέγεθος ἐχούσης, ἡδυσμένῳ λόγῳ, χωρὶς ἑκάστῳ τῶν εἰδὼν ἐν τοῖς μορίοις, δρώντων καὶ οὐ δι’ ἀπαγγελίας, δι’ ἐλέου καὶ φόβου περαίνουσα τὴν τῶν τοιούτων παθημάτων κάθαρσιν. Σύμφωνα με τον ορισμό, η τραγωδία είναι απομίμηση μιας σοβαρής και με αξιόλογο περιεχόμενο πράξης. Είναι αναπαράσταση της πραγματικότητας ,όχι όμως πιστή και δουλική αλλά ελεύθερη και δημιουργική ,με τάση εξιδανίκευσης. Ο χαρακτηρισμό τελεία δηλώνει πως η υπόθεση της τραγωδίας έχει αρχή ,μέση και τέλος ενώ το μέγεθος της έχει τέτοια έκταση, ώστε να μπορεί ο θεατής να έχει πλήρη εποπτεία του συνόλου του έργου. Επίσης η μίμηση γίνεται με λόγο ήδυσμένο ,πιο συγκεκριμένα έχει ρυθμό ,αρμονία και μελώδια ,τα οποία είναι διασκορπισμένα ομοιόμορφα. Από που όμως έχει προέλθει η τραγωδία; Ο Αριστοτέλης συνδέει την τραγωδία με τον διθύραμβο (ένα χορικό άσμα που χαρακτηρίστηκε διονυσιακό. Κατά τον Σταγειρίτη φιλόσοφο ,η τραγωδία προήλθε από των εξαρχόντων τόν διθύραμβο, δηλαδή από τους πρωτοτραγουδιστές των διθυραμβικών χορών. Η λέξη τραγωδία έχει αβέβαιη προέλευση. Οι πιο γνωστές απόψεις είναι οι εξής: 1. «ωδή των τράγων» (χορικό άσμα των λατρευτών του Διονύσου που φορούσαν δέρματα ζώων). 2. Χορικό άσμα σε διαγωνισμό ,όπου το βραβείο για τον νικητή ήταν ο τράγος.


 Αισχύλος (525π.Χ – 456π.Χ.) 

 Σοφοκλής (497/6π.Χ.- 406 π.Χ. 

Ευριπίδης (485 π.Χ. – 406 π.Χ.)

πηγή: http://theatrecomments.weebly.com/

Για πρόσβαση στην συλλογή πατήστε εδω:
http://www.24grammata.com/ ΔΩΡΕΑΝ | Αρχαίες ελληνικές τραγωδίες