Τώρα διαβάζουμε: Μαργκερίτ Γιουρσενάρ, "Αδριανού απομνημονεύματα" (156 Βιβλίο)

Μιλάμε για το βιβλίο 
της Μαργκερίτ Γιουρσενάρ, "Αδριανού απομνημονεύματα", μετάφραση Ιωάννας Δ. Χατζηνικολή (Εκδόσεις Χατζηνικολή),

 την Τετάρτη 11 Δεκεμβρίου 2019. στις 7:15 μ.μ.,

στο ALTE FABLON (Φιλίππου 71).
Το βιβλίο πρότεινε στη Λέσχη η Χριστιάνα Βέλλου.

Η Μαργκερίτ Γιουρσενάρ (φιλολογικό ψευδώνυμο-αναγραμματισμός του επωνύμου της, το πραγματικό της όνομα ήταν Marguerite Ghislaine Cleenewerck de Crayencour), γεννήθηκε στις Βρυξέλλες, στις 8 Ιουνίου του 1903. Η μητέρα της που ήταν βελγίδα πέθανε δέκα ημέρες μετά τον τοκετό. Ο πατέρας της, Γάλλος αξιωματικός, τη μεγάλωσε στη Λιλ, όπου βρισκόταν ο πατρογονικός πύργος του, με ρομαντικές ιστορίες και ταξίδια. Μορφώθηκε κατ' οίκον με έμφαση στις ξένες γλώσσες, ζωντανές και νεκρές, όπως τα αρχαία ελληνικά και τα λατινικά. Ο πατέρας της πέθανε το 1929, την ίδια χρονιά εκδόθηκε το πρώτο της μυθιστόρημα, ο "Αλέξης". Ταξίδεψε στη Μαύρη Θάλασσα, το 1935, με συντροφιά τον Ανδρέα Εμπειρίκο. Τότε γράφτηκαν οι λυρικές "Φωτιές" (1936) και τα "Διηγήματα της Ανατολής" (1939). Γνωστή και η συνεργασία της με τον Κ. Θ. Δημαρά, το 1939, με αφορμή την ποίηση του Καβάφη που πρώτη αυτή έκανε γνωστό στη Γαλλία με τις μεταφράσεις της και το σχετικό δοκίμιό της. Το 1939 εγκαταστάθηκε στις ΗΠΑ. Το 1947, πήρε την αμερικανική υπηκοότητα, που έμελλε να της προκαλέσει αρκετά προβλήματα στη Γαλλία. Τρία χρόνια αργότερα, αγόρασε και σπίτι σε νησάκι της Πολιτείας του Μέιν, το νησί των "Έρημων Λόφων" (Μάουντ Ντέζερτ). Μεγάλο μέρος της ζωής της η Γουρσενάρ συνέζησε με τη σύντροφο, μεταφράστρια και γραμματέα της Γκρέις Φρικ. Το 1951 εξέδωσε το έργο της "Αδριανού Απομνημονεύματα" με τεράστια εμπορική και κριτική αποδοχή αφού το είχε δουλέψει επί πολλά χρόνια μελετώντας σε βιβλιοθήκες και επισκεπτόμενη πολλά από τα μέρη όπου διαδραματίζεται η ιστορία. Άλλωστε το έργο της Γιουρσενάρ είναι συνυφασμένο με την ελληνική, ανθρωπιστική αντίληψη. Στα 1968 η "Άβυσσος" ("L'Oeuvre au noir") θα κερδίσει παμψηφεί το βραβείο Femina. Τέλος "Ο λαβύρινθος του κόσμου Ι: Ευλαβικές αναμνήσεις" (1974), "Ο λαβύρινθος του κόσμου ΙΙ: Αρχεία του Βορρά" (1977) και "Ο λαβύρινθος του κόσμου ΙΙΙ: Τι; Η αιωνιότητα" (1988) συγκροτούν το τρίπτυχο, στο οποίο η συγγραφέας ανακαλεί τις μνήμες της οικογένειάς της και των δικών της παιδικών χρόνων. Το 1980 η Γαλλική Ακαδημία αποφάσισε να σπάσει την παράδοση 345 ετών και να δεχτεί ανάμεσα στους σαράντα "αθανάτους" και μια γυναίκα. Άλλα σημαντικά βιβλία της είναι: "Ο οβολός του ονείρου" (1934), "Χαριστική βολή" (1939), "Ποιος δεν έχει τον Μινώταυρό του;" (1963), "Το στεφάνι και η λύρα" (ανθολογία, 1979), "Μισίμα ή το Όραμα του κενού" (1981), "Σαν το νερό που κυλάει" (1982), "Η σμίλη του χρόνου" (1982). Η Γιουρσενάρ πέθανε στο νησί Μάουντ Ντέζερτ των ΗΠΑ, στις 17 Δεκεμβρίου 1987, σε ηλικία 84 ετών, από εγκεφαλικό επεισόδιο.

Τίτλοι στη βάση Βιβλιονέτ
(2009)	Ο γύρος της φυλακής, Χατζηνικολή
(2008)	Τα όνειρα και οι μοίρες, Χατζηνικολή
(2007)	Η άβυσσος, Alter - Ego ΜΜΕ Α.Ε.
(2006)	Θέατρο, Χατζηνικολή
(2006)	Θέατρο, Χατζηνικολή
(2004)	Γράμματα σε φίλους και όχι μόνο, Χατζηνικολή
(2002)	Ο οβολός του ονείρου, Χατζηνικολή
(2000)	Η χαριστική βολή, Χατζηνικολή
(1999)	Αδριανού απομνημονεύματα, Χατζηνικολή
(1997)	Διηγήματα της Ανατολής, Χατζηνικολή
(1997)	Με την επιφύλαξη της εξακρίβωσης, Χατζηνικολή
(1997)	Τι; Η αιωνιότητα, Χατζηνικολή
(1994)	Ευλαβικές αναμνήσεις, Χατζηνικολή
(1993)	Η σμίλη του χρόνου, Χατζηνικολή
(1992)	Η άβυσσος, Χατζηνικολή
(1991)	Αλέξης, Χατζηνικολή
(1991)	Μισίμα ή το όραμα του κενού, Χατζηνικολή
(1988)	Αρχεία του Βορρά, Χατζηνικολή
(1987)	Σαν το νερό που κυλάει, Χατζηνικολή
(1984)	Anna, Soror, Χατζηνικολή
(1984)	Φωτιές, Χατζηνικολή
(1983)	Κριτική παρουσίαση του Κωνσταντίνου Καβάφη, Χατζηνικολή
(1981)	Με ανοιχτά τα μάτια, Χατζηνικολή
Συμμετοχή σε συλλογικά έργα
(2012)	Εισαγωγή στην ποίηση του Καβάφη, Πανεπιστημιακές Εκδόσεις Κρήτης
(2009)	Κατάλογος 24, Στιγμή
(2008)	Ευλαβική ανάμνηση, Ελληνικά Γράμματα
(2007)	Οι γεύσεις στη λογοτεχνία: Γαλλία, Ερμείας
Λοιποί τίτλοι
(1986)	Το στεφάνι και η λύρα, Χατζηνικολή [ανθολόγηση]
(1985)	Το στεφάνι και η λύρα, Χατζηνικολή [ανθολόγηση]

Πηγή βιοεργογραφίας: http://www.biblionet.gr