Τώρα διαβάζουμε (171 βιβλίο): Παύλος Μάτεσις, "Η μητέρα του σκύλου"

Τετάρτη 5 Ιανουαρίου 2022 / Βιβλίο 171

Διαβάζουμε και μιλάμε για το βιβλίο του Παύλου Μάτεσι "Η μητέρα τού σκύλου" (εκδ. "Καστανιώτη"), με τον Σωτήρη Ρουμελιώτη, τον σκηνοθέτη της ομώνυμης θεατρικής παράστασης (Θέατρο Τ), την Τετάρτη 5 Ιανουαρίου 2022, στις 7 μ.μ., μέσω ΖΟΟΜ.

Το βιβλίο πρότεινε η Χριστίνα Βουμβουράκη.

Ο Παύλος Μάτεσις (1933-2013) γεννήθηκε στο χωριό Δίβρη, στην Πελοπόννησο. Μέχρι τα 19 του έζησε σε πολλές επαρχιακές πόλεις. Σπούδασε υποκριτική στη Δραματική Σχολή Βαχλιώτη, μουσική και ξένες γλώσσες (αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά). Εργάστηκε ως τραπεζικός υπάλληλος και εγκατέλειψε τη σταδιοδρομία του για να αφοσιωθεί στο θέατρο και τη λογοτεχνία. Ως ηθοποιός, εμφανίστηκε παίζοντας τον Υιό στη "Φαύστα" του Μποστ και τον Αϊνστάιν στην κωμωδία "Αρσενικό και παλιά δαντέλα" του Κέσελρινγκ. Δίδαξε υποκριτική στη Σχολή Σταυράκου (1963-64). Διετέλεσε βοηθός δραματουργός στο Εθνικό Θέατρο, μεταξύ 1971-1973. Επίσης, έγραψε και σκηνοθέτησε δύο τηλεοπτικές σειρές που παίχτηκαν στην ΥΕΝΕΔ (1974-76) καθώς και κείμενα για Floor Show. Στο χώρο των γραμμάτων εμφανίστηκε με το μονόπρακτο θεατρικό έργο "Ο σταθμός", το 1964, που διακρίθηκε στο διαγωνισμού του θιάσου "Δωδέκατη Αυλαία" και ακολούθησε "Η τελετή", που τιμήθηκε με το Κρατικό Βραβείο Θεάτρου το 1966 και παραστάθηκε από το Θέατρο Νέας Ιωνίας του Γιώργου Μιχαηλίδη την επόμενη χρονιά, και δύο χρόνια αργότερα από το Εθνικό Θέατρο. Στην πρώτη φάση της θεατρικής του δημιουργίας, ο Μάτεσις κινήθηκε στο χώρο της σκληρής απομυθοποίησης του ελληνικού μικροαστισμού και στη συνέχεια -με οριακή δημιουργία το "Φάντασμα του κυρίου Ραμόν Νοβάρο"- στράφηκε προς μια γραφή που παραπέμπει στο λεγόμενο θέατρο του παραλόγου με σαφείς αναφορές στο έργο του Σάμουελ Μπέκετ. Με το θεατρικό έργο του "Προς Ελευσίνα", εμπνευσμένο από το μυθιστόρημα του William Faulkner "Καθώς ψυχορραγώ", ο Μάτεσις επιχείρησε μια ανατρεπτική απεικόνιση της ζωής από τη σκοπιά του θανάτου, με αναφορές στην ελληνική παράδοση από την αρχαία τραγωδία ως το δημοτικό τραγούδι και τα ελληνικά ήθη και έθιμα, όλα σε μια ανεστραμμένη οπτική. Στην πεζογραφία πραγματοποίησε την πρώτη του εμφάνιση το 1987 με τη νουβέλα "Αφροδίτη", και έγινε γνωστός το 1990 με τη "Μητέρα του σκύλου", στο οποίο αντιμετωπίζει τη σύγχρονη ελληνική κοινωνία μέσα από τη ματιά της κεντρικής ηρωίδας του, της ψυχωσικής Ραραούς. "Η μητέρα του σκύλου" μεταφράστηκε σε πολλές ξένες γλώσσες και περιλήφθηκε στη λίστα του αγγλικού εκδοτικού οίκου Quintet Publishing "1001 βιβλία της παγκόσμιας λογοτεχνίας που πρέπει να έχει διαβάσει κάποιος μέχρι το τέλος της ζωής του". Την ίδια προβληματική συνέχισε ο Μάτεσις με τη συλλογή διηγημάτων του "Ύλη δάσους" αλλά και το μυθιστόρημα "Ο παλαιός των Ημερών". Ανατρεπτικής γραφής ήταν και το μυθιστόρημά του "Πάντα καλά", το οποίο ο ίδιος ο συγγραφέας χαρακτήρισε αισθηματικό μυθιστόρημα, καθώς και τα "Σκοτεινός οδηγός", "Μύρτος", "Αλδεβαράν" και το παρωδιακό "Graffito". Ασχολήθηκε επίσης με τη μετάφραση λογοτεχνικών και θεωρητικών έργων (από συγγραφείς όπως οι Σαίξπηρ, Μπεν Τζόνσον, Αριστοφάνης, Μολιέρος, Ίψεν, Μπωμαρσαί, Βιτράκ, Αρτώ, Πίντερ, Μάμετ, Σέπαρντ, Αραμπάλ). Πέθανε στην Αθήνα στις 20 Ιανουαρίου 2013, στα 80 του χρόνια, ενώ νοσηλευόταν σε ιδιωτικό θεραπευτήριο μετά από εγκεφαλικό επεισόδιο.

Πηγή βιοεργογραφικού: https://biblionet.gr

Τώρα διαβάζουμε (170 βιβλίο): Ιάκωβος Καμπανέλλης, "Μαουτχάουζεν"

Τετάρτη 15 Δεκεμβρίου / Βιβλίο 170

Συνάντηση μέσω ΖΟΟΜ

Μιλάμε για το βιβλίο του Ιάκωβου Καμπανέλη, "Μαουτχάουζεν"

Το βιβλίο πρότεινε η Ελένη Παπαστεργιάδου

Ιάκωβος Καμπανέλλης (1922-2011) 
Ο γεννήτορας του ελληνικού μεταπολεμικού θεάτρου, όπως έχει χαρακτηριστεί, γεννήθηκε στη Νάξο.
Το 1934, η οικογένειά του μετακόμισε, λόγω οικονομικών προβλημάτων, στην Αθήνα και ο Καμπανέλλης αναγκάστηκε να εργάζεται την ημέρα και να σπουδάζει σε μια νυχτερινή Τεχνική Σχολή.
Διψασμένος για γνώση, νοίκιαζε βιβλία από τα παλαιοβιβλιοπωλεία και μέχρι να τελειώσει το γυμνάσιο είχε γνωρίσει όλους τους ευρωπαίους κλασικούς. Το 1942 συνελήφθη από τους Γερμανούς και μεταφέρθηκε στο στρατόπεδο συγκεντρώσεως Μαουτχάουζεν. Ήταν ένας από τους ελάχιστους επιζήσαντες, και επέστρεψε το 1945. Την εμπειρία του αυτή την κατέγραψε στο μοναδικό του πεζογράφημα, Μαουτχάουζεν (1963).
Όταν γυρίζει στην Αθήνα, εντυπωσιάζεται από μια παράσταση του Θεάτρου Τέχνης και αποφασίζει να ασχοληθεί με το θέατρο. Πρωτοεμφανίστηκε στο θέατρο το 1950 με το έργο Χορός πάνω στα στάχυα (Θίασος Λεμού), αλλά γνωστός έγινε με τα επόμενα έργα του, που ανέβηκαν από το Θέατρο Τέχνης του Καρόλου Κουν και το Εθνικό Θέατρο. Το έργο σταθμός στη σταδιοδρομία του θεωρείται Η αυλή των θαυμάτων (1957). Στο επίκεντρο του έργου του βρίσκεται ο προβληματισμός για τα κοινωνικά δρώμενα και τον αντίκτυπο που έχουν στη ζωή των ανθρώπων και, κυρίως, η σχέση της ταραγμένης νεότερης ελληνικής ιστορίας με τη συγκρότηση της νεοελληνικής ψυχολογίας. Για την προσφορά του στο ελληνικό θέατρο του απονεμήθηκαν οι τίτλοι: επίτιμος Διδάκτωρ της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Κύπρου, επίτιμος Διδάκτωρ της Σχολής Καλών Τεχνών του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, επίτιμος Διδάκτωρ της Θεατρολογικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών.
Εξελέγη παμψηφεί τακτικό μέλος της Ακαδημίας Αθηνών και τιμήθηκε από τον Πρόεδρο της Ελληνικής Δημοκρατίας με την απονομή ανωτάτου παρασήμου. Ήταν μέλος της Εταιρίας Ελλήνων Θεατρικών Συγγραφέων. Έργα του έχουν παρουσιαστεί σε πολλές χώρες (Αγγλία, Αυστρία, Σουηδία, Ρουμανία, Βουλγαρία, Ουγγαρία, Σοβιετική Ένωση, Γερμανία).
Πολύ σημαντική είναι επίσης η δουλειά του ως σεναριογράφου, η οποία άσκησε τεράστια επίδραση στους σύγχρονους και τους μεταγενέστερούς του. Έγραψε τα σενάρια σε πολλές ταινίες σταθμούς του ελληνικού κινηματογράφου («Στέλλα» του Μ. Κακογιάννη, «Δράκος» του Ν. Κούνδουρου, «Η Αρπαγή της Περσεφόνης» του Γ. Γρηγορίου), ενώ σκηνοθέτησε ο ίδιος, σε δικό του σενάριο, την ταινία «Το κανόνι και το αηδόνι», το 1968. Αξιοσημείωτη είναι και η εξαιρετική του επίδοση στη στιχουργία, αφού το «Παραμύθι χωρίς όνομα» (μουσ. Μάνου Χατζιδάκη), το «Μαουτχάουζεν» (μουσ. Μίκη Θεοδωράκη), το «Μεγάλο μας Τσίρκο» (μουσ. Σταύρου Ξαρχάκου) και άλλα σημαντικά έργα της ελληνικής μουσικής φέρουν την υπογραφή του.
Τα έργα του κυκλοφορούν από τις εκδόσεις Κέδρος.
Με την ανακοίνωσή του στις 2 Μαρτίου 2021, το Υπουργείο Πολιτισμού ανακήρυξε το 2022 «Έτος Ιάκωβου Καμπανέλλη» και θέτει υπό την αιγίδα του το σύνολο των εκδηλώσεων, στο πλαίσιο του αφιερωματικού έτους.
Ο υπέροχος κόσμος του Ιάκωβου Καμπανέλλη με τα λόγια της κόρης του, Κατερίνας
Πεζογραφία
Μαουτχάουζεν (1981)
Θέατρο
Θέατρο Τόμος Α': "Έβδομη μέρα της δημιουργίας". "Η αυλή των θαυμάτων". "Η ηλικία της νύχτας" (1978)

Θέατρο Τόμος Β': "Το παραμύθι χωρίς όνομα". "Βίβα Ασπασία". "Οδυσσέα γύρισε σπίτι" (1979)

Θέατρο Τόμος Γ΄: "Πρόσωπα για βιολί και ορχήστρα". "Τα τέσσερα πόδια του τραπεζιού". "Ο μπαμπάς ο πόλεμος" (1981)

Θέατρο Τόμος Δ': "Η οδός....". "Αυτός και το πανταλόνι του". "Ο αόρατος θίασος". "Ο Γορίλας και η Ορτανσία" (1989)

Θέατρο Τόμος Ε': "Η Στέλλα με τα κόκκινα γάντια". "Ο δρόμος περνά από μέσα". "Ο επικήδειος" (1992)

Θέατρο Τόμος Στ΄: "Γράμμα στον Ορέστη". "Ο δείπνος. Πάροδος Θηβών". "Στη χώρα Ίψεν". "Ο διάλογος". "Ποιος ήταν ο κύριος...;". "Ο κανείς και οι Κύκλωπες" (1994)

Θέατρο Τόμος Z': "Mια συνάντηση κάπου αλλού". "H τελευταία πράξη". "Mια κωμωδία" (1999)
Θέατρο Τόμος Η': "Το μεγάλο μας τσίρκο". "Ο εχθρός λαός" (2010)

Θέατρο Τόμος Θ': "Η γειτονιά των Αγγέλων". "Η αποικία των τιμωρημένων". "Οι δύσκολες νύχτες του κυρίου Θωμά". (2014)
 Ποίηση
"Άκουσε τη φωνή μου κι έλα" (2020)

 Πηγή φωτογραφίας και βιοεργογραφικού: https://www.kedros.gr και http://www.kambanellis.gr

Η Αποστολία Παπαϊωάννου & "Υστερόγραφο" στη Λέσχη Ανάγνωσης

 

Τετάρτη 1 Δεκεμβρίου 2021

Μια στιγμή από τη συνάντηση της Λέσχης Ανάγνωσης της ΕΡΤ3 με τη σκηνοθέτρια Αποστολία Παπαϊωάννου που υπογράφει το ντοκιμαντέρ "Υστερόγραφο": «Άννα Λόντου: Η μητέρα μου - ο Σεφέρης κι εγώ», που προβλήθηκε (22-2-2021) στην ΕΡΤ2. Σκηνοθεσία-σενάριο: Αποστολία Παπαϊωάννου - Διεύθυνση φωτογραφίας: Δημήτρης Κορδελάς - Ήχος: Αποστόλης Ντασκαγιάννης - Μοντάζ: Αποστολία Παπαϊωάννου -  Εκτέλεση παραγωγής: Modus Producions, Βασίλης Κοτρωνάρος. Τα μέλη της Λέσχης είδαμε το ντοκιμαντέρ στην ERTFLIX και συζητήσαμε με την Αποστολία Παπαϊωάννου γι' αυτήν την πολύ όμορφη δημιουργία της. Την ευχαριστούμε θερμά. Η συνάντηση οργανώθηκε από την Ομάδα κινηματογράφου (Αλέξης Αλεξίου, Γεωργία Μακρογιώργου, Κατερίνα Τσίχλα)  της Λέσχης Ανάγνωσης.