Αντίο Κώστα Μουρσελά (Ιανουάριος 1932 - 15 Ιουλίου 2017)

Από τη βάση της βιβλιονέτ: «Ο Κώστας Μουρσελάς γεννήθηκε στον Πειραιά [το 1932]. Εκεί τελειώνει και το λύκειο. Το 1951, πρωτοετής φοιτητής της Νομικής, συλλαμβάνεται ως στέλεχος της ΕΠΟΝ και δικάζεται από έκτακτο στρατοδικείο της εποχής (υπόθεση Μπελογιάννη). Για χρόνια σπούδαζε βιολί, που το διέκοψε όταν άρχισε να τον θέλγει το θέατρο. Σπούδασε νομικά, αλλά λίγο πριν πάρει την άδεια δικηγόρου εγκατέλειψε τη δικηγορία και διορίστηκε ως δημόσιος υπάλληλος μέχρι το 1969, οπότε τον απέλυσε η Χούντα. Έκτοτε αφοσιώθηκε ολοκληρωτικά -και επαγγελματικά πια- στο γράψιμο. Έργα του παίχτηκαν από θιάσους του Ελεύθερου Θεάτρου, από το Εθνικό Θέατρο, από το Θέατρο Τέχνης, από το Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος, από Δημοτικά Θέατρα, καθώς και από θιάσους του εξωτερικού (Γαλλία, Γερμανία, Κύπρος). Μερικοί τίτλοι γνωστών θεατρικών έργων του είναι: "Ενυδρείο", "Μαχαίρι στο κόκαλο", "Οι φίλοι", "Το αυτί του Αλέξανδρου", "Η κυρία δεν πενθεί", "Επικίνδυνο φορτίο", "Ω! τι κόσμος μπαμπά!", "Το δίκανο", "Ημιτελής συνουσία", κ.ά. Στο πλατύ κοινό έγινε γνωστός από τηλεοπτικές παρουσιάσεις έργων του ("Μικρές αγγελίες", "Σιγά η πατρίδα κοιμάται", "Το ρολόι") και από την περίφημη σατιρική σειρά του "Εκείνος και... Εκείνος", με πρωταγωνιστές τους Β. Διαμαντόπουλο και Γ. Μιχαλακόπουλο (130 θεατρικά μονόπρακτα). Το 1990 επανήλθε στην πεζογραφία εκδίδοντας το μυθιστόρημα "Βαμμένα κόκκινα μαλλιά" (εκδ. "Κέδρος", νέα οριστική έκδοση "Ελληνικά Γράμματα", 2006), που οι πωλήσεις του ξεπέρασαν, συνολικά, τις διακόσιες χιλιάδες αντίτυπα και μεταφράστηκε στα αγγλικά, γαλλικά, γερμανικά, τουρκικά και εβραϊκά. Ακολούθησαν διηγήματα, νουβέλες, καθώς και το μυθιστόρημα "Το παιχνίδι των τεσσάρων" που το συνέγραψε με τους Π. Τατσόπουλο, Γ. Σκούρτη και Α. Σουρούνη. Το 2000 εξέδωσε το μυθιστόρημα "Κλειστόν λόγω μελαγχολίας", που ξεπέρασε τις σαράντα χιλιάδες αντίτυπα και μεταφράστηκε στα τουρκικά. Τελευταίο του βιβλίο είναι η συλλογή διηγημάτων "Ο πόθος καίει τα σωθικά" ("Κέδρος", 2004). Έχει γράψει, ακόμη, αισθητικά δοκίμια, καθώς και πολλές επιφυλλίδες δημοσιευμένες στην εφημερίδα "Τα Νέα", στη στήλη "Κουβεντιάζοντας"».

 

 

Ο Κώστας Μουρσελάς, με αφορμή την έκδοση της συλλογής διηγημάτων του «Ο πόθος καίει τα σωθικά», μίλησε στον 9.58fm της ΕΡΤ3 και στον Γιώργο Καλιεντζίδη, στις 20 Ιανουαρίου 2005.

«Ο έρωτας από τη μια είναι ευλογία και από την άλλη δυστυχία. Είναι ένας κύκλος. Είναι σαν τις εποχές, που κάνουν τον κύκλο τους -από το καλοκαίρι πάμε στο χειμώνα. Τελειώνουν, τα πράγματα τελειώνουν, τα πάθη τελειώνουν, όπως η ζωή τελειώνει, αλλά έχει και το ανέβασμα και το κατέβασμα. Αυτή είναι η ομορφιά στον έρωτα. Εγώ προσπάθησα να το δώσω και συγχρόνως να απελευθερώσω τους ανθρώπους, δηλαδή να φύγουμε από τις φοβίες, να φύγουμε από τις ενοχές, ν' αγαπάμε το σώμα μας, να μη νοιώθουμε ανάπηροι. Νέοι εξελιγμένοι, απελευθερωμένοι και μέσα τους έχουν «αναπηρίες», έχουν φοβίες. Όλο αυτό το πράγμα οδηγεί στη μελαγχολία, αλλά είναι στη φύση μας, η μελαγχολία είναι στη φύση μας αφού υπάρχει ο θάνατος, αφού υπάρχει ο φόβος του θανάτου πάντα στη μελαγχολία καταλήγουμε, αλλά τουλάχιστον να μην χάσουμε το ενδιάμεσο».