Τώρα διαβάζουμε (171 βιβλίο): Παύλος Μάτεσις, "Η μητέρα του σκύλου"

Τετάρτη 5 Ιανουαρίου 2022 / Βιβλίο 171

Διαβάζουμε και μιλάμε για το βιβλίο του Παύλου Μάτεσι "Η μητέρα τού σκύλου" (εκδ. "Καστανιώτη"), με τον Σωτήρη Ρουμελιώτη, τον σκηνοθέτη της ομώνυμης θεατρικής παράστασης (Θέατρο Τ), την Τετάρτη 5 Ιανουαρίου 2022, στις 7 μ.μ., μέσω ΖΟΟΜ.

Το βιβλίο πρότεινε η Χριστίνα Βουμβουράκη.

Ο Παύλος Μάτεσις (1933-2013) γεννήθηκε στο χωριό Δίβρη, στην Πελοπόννησο. Μέχρι τα 19 του έζησε σε πολλές επαρχιακές πόλεις. Σπούδασε υποκριτική στη Δραματική Σχολή Βαχλιώτη, μουσική και ξένες γλώσσες (αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά). Εργάστηκε ως τραπεζικός υπάλληλος και εγκατέλειψε τη σταδιοδρομία του για να αφοσιωθεί στο θέατρο και τη λογοτεχνία. Ως ηθοποιός, εμφανίστηκε παίζοντας τον Υιό στη "Φαύστα" του Μποστ και τον Αϊνστάιν στην κωμωδία "Αρσενικό και παλιά δαντέλα" του Κέσελρινγκ. Δίδαξε υποκριτική στη Σχολή Σταυράκου (1963-64). Διετέλεσε βοηθός δραματουργός στο Εθνικό Θέατρο, μεταξύ 1971-1973. Επίσης, έγραψε και σκηνοθέτησε δύο τηλεοπτικές σειρές που παίχτηκαν στην ΥΕΝΕΔ (1974-76) καθώς και κείμενα για Floor Show. Στο χώρο των γραμμάτων εμφανίστηκε με το μονόπρακτο θεατρικό έργο "Ο σταθμός", το 1964, που διακρίθηκε στο διαγωνισμού του θιάσου "Δωδέκατη Αυλαία" και ακολούθησε "Η τελετή", που τιμήθηκε με το Κρατικό Βραβείο Θεάτρου το 1966 και παραστάθηκε από το Θέατρο Νέας Ιωνίας του Γιώργου Μιχαηλίδη την επόμενη χρονιά, και δύο χρόνια αργότερα από το Εθνικό Θέατρο. Στην πρώτη φάση της θεατρικής του δημιουργίας, ο Μάτεσις κινήθηκε στο χώρο της σκληρής απομυθοποίησης του ελληνικού μικροαστισμού και στη συνέχεια -με οριακή δημιουργία το "Φάντασμα του κυρίου Ραμόν Νοβάρο"- στράφηκε προς μια γραφή που παραπέμπει στο λεγόμενο θέατρο του παραλόγου με σαφείς αναφορές στο έργο του Σάμουελ Μπέκετ. Με το θεατρικό έργο του "Προς Ελευσίνα", εμπνευσμένο από το μυθιστόρημα του William Faulkner "Καθώς ψυχορραγώ", ο Μάτεσις επιχείρησε μια ανατρεπτική απεικόνιση της ζωής από τη σκοπιά του θανάτου, με αναφορές στην ελληνική παράδοση από την αρχαία τραγωδία ως το δημοτικό τραγούδι και τα ελληνικά ήθη και έθιμα, όλα σε μια ανεστραμμένη οπτική. Στην πεζογραφία πραγματοποίησε την πρώτη του εμφάνιση το 1987 με τη νουβέλα "Αφροδίτη", και έγινε γνωστός το 1990 με τη "Μητέρα του σκύλου", στο οποίο αντιμετωπίζει τη σύγχρονη ελληνική κοινωνία μέσα από τη ματιά της κεντρικής ηρωίδας του, της ψυχωσικής Ραραούς. "Η μητέρα του σκύλου" μεταφράστηκε σε πολλές ξένες γλώσσες και περιλήφθηκε στη λίστα του αγγλικού εκδοτικού οίκου Quintet Publishing "1001 βιβλία της παγκόσμιας λογοτεχνίας που πρέπει να έχει διαβάσει κάποιος μέχρι το τέλος της ζωής του". Την ίδια προβληματική συνέχισε ο Μάτεσις με τη συλλογή διηγημάτων του "Ύλη δάσους" αλλά και το μυθιστόρημα "Ο παλαιός των Ημερών". Ανατρεπτικής γραφής ήταν και το μυθιστόρημά του "Πάντα καλά", το οποίο ο ίδιος ο συγγραφέας χαρακτήρισε αισθηματικό μυθιστόρημα, καθώς και τα "Σκοτεινός οδηγός", "Μύρτος", "Αλδεβαράν" και το παρωδιακό "Graffito". Ασχολήθηκε επίσης με τη μετάφραση λογοτεχνικών και θεωρητικών έργων (από συγγραφείς όπως οι Σαίξπηρ, Μπεν Τζόνσον, Αριστοφάνης, Μολιέρος, Ίψεν, Μπωμαρσαί, Βιτράκ, Αρτώ, Πίντερ, Μάμετ, Σέπαρντ, Αραμπάλ). Πέθανε στην Αθήνα στις 20 Ιανουαρίου 2013, στα 80 του χρόνια, ενώ νοσηλευόταν σε ιδιωτικό θεραπευτήριο μετά από εγκεφαλικό επεισόδιο.

Πηγή βιοεργογραφικού: https://biblionet.gr

Τώρα διαβάζουμε (170 βιβλίο): Ιάκωβος Καμπανέλλης, "Μαουτχάουζεν"

Τετάρτη 15 Δεκεμβρίου / Βιβλίο 170

Συνάντηση μέσω ΖΟΟΜ

Μιλάμε για το βιβλίο του Ιάκωβου Καμπανέλη, "Μαουτχάουζεν"

Το βιβλίο πρότεινε η Ελένη Παπαστεργιάδου

Ιάκωβος Καμπανέλλης (1922-2011) 
Ο γεννήτορας του ελληνικού μεταπολεμικού θεάτρου, όπως έχει χαρακτηριστεί, γεννήθηκε στη Νάξο.
Το 1934, η οικογένειά του μετακόμισε, λόγω οικονομικών προβλημάτων, στην Αθήνα και ο Καμπανέλλης αναγκάστηκε να εργάζεται την ημέρα και να σπουδάζει σε μια νυχτερινή Τεχνική Σχολή.
Διψασμένος για γνώση, νοίκιαζε βιβλία από τα παλαιοβιβλιοπωλεία και μέχρι να τελειώσει το γυμνάσιο είχε γνωρίσει όλους τους ευρωπαίους κλασικούς. Το 1942 συνελήφθη από τους Γερμανούς και μεταφέρθηκε στο στρατόπεδο συγκεντρώσεως Μαουτχάουζεν. Ήταν ένας από τους ελάχιστους επιζήσαντες, και επέστρεψε το 1945. Την εμπειρία του αυτή την κατέγραψε στο μοναδικό του πεζογράφημα, Μαουτχάουζεν (1963).
Όταν γυρίζει στην Αθήνα, εντυπωσιάζεται από μια παράσταση του Θεάτρου Τέχνης και αποφασίζει να ασχοληθεί με το θέατρο. Πρωτοεμφανίστηκε στο θέατρο το 1950 με το έργο Χορός πάνω στα στάχυα (Θίασος Λεμού), αλλά γνωστός έγινε με τα επόμενα έργα του, που ανέβηκαν από το Θέατρο Τέχνης του Καρόλου Κουν και το Εθνικό Θέατρο. Το έργο σταθμός στη σταδιοδρομία του θεωρείται Η αυλή των θαυμάτων (1957). Στο επίκεντρο του έργου του βρίσκεται ο προβληματισμός για τα κοινωνικά δρώμενα και τον αντίκτυπο που έχουν στη ζωή των ανθρώπων και, κυρίως, η σχέση της ταραγμένης νεότερης ελληνικής ιστορίας με τη συγκρότηση της νεοελληνικής ψυχολογίας. Για την προσφορά του στο ελληνικό θέατρο του απονεμήθηκαν οι τίτλοι: επίτιμος Διδάκτωρ της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Κύπρου, επίτιμος Διδάκτωρ της Σχολής Καλών Τεχνών του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, επίτιμος Διδάκτωρ της Θεατρολογικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών.
Εξελέγη παμψηφεί τακτικό μέλος της Ακαδημίας Αθηνών και τιμήθηκε από τον Πρόεδρο της Ελληνικής Δημοκρατίας με την απονομή ανωτάτου παρασήμου. Ήταν μέλος της Εταιρίας Ελλήνων Θεατρικών Συγγραφέων. Έργα του έχουν παρουσιαστεί σε πολλές χώρες (Αγγλία, Αυστρία, Σουηδία, Ρουμανία, Βουλγαρία, Ουγγαρία, Σοβιετική Ένωση, Γερμανία).
Πολύ σημαντική είναι επίσης η δουλειά του ως σεναριογράφου, η οποία άσκησε τεράστια επίδραση στους σύγχρονους και τους μεταγενέστερούς του. Έγραψε τα σενάρια σε πολλές ταινίες σταθμούς του ελληνικού κινηματογράφου («Στέλλα» του Μ. Κακογιάννη, «Δράκος» του Ν. Κούνδουρου, «Η Αρπαγή της Περσεφόνης» του Γ. Γρηγορίου), ενώ σκηνοθέτησε ο ίδιος, σε δικό του σενάριο, την ταινία «Το κανόνι και το αηδόνι», το 1968. Αξιοσημείωτη είναι και η εξαιρετική του επίδοση στη στιχουργία, αφού το «Παραμύθι χωρίς όνομα» (μουσ. Μάνου Χατζιδάκη), το «Μαουτχάουζεν» (μουσ. Μίκη Θεοδωράκη), το «Μεγάλο μας Τσίρκο» (μουσ. Σταύρου Ξαρχάκου) και άλλα σημαντικά έργα της ελληνικής μουσικής φέρουν την υπογραφή του.
Τα έργα του κυκλοφορούν από τις εκδόσεις Κέδρος.
Με την ανακοίνωσή του στις 2 Μαρτίου 2021, το Υπουργείο Πολιτισμού ανακήρυξε το 2022 «Έτος Ιάκωβου Καμπανέλλη» και θέτει υπό την αιγίδα του το σύνολο των εκδηλώσεων, στο πλαίσιο του αφιερωματικού έτους.
Ο υπέροχος κόσμος του Ιάκωβου Καμπανέλλη με τα λόγια της κόρης του, Κατερίνας
Πεζογραφία
Μαουτχάουζεν (1981)
Θέατρο
Θέατρο Τόμος Α': "Έβδομη μέρα της δημιουργίας". "Η αυλή των θαυμάτων". "Η ηλικία της νύχτας" (1978)

Θέατρο Τόμος Β': "Το παραμύθι χωρίς όνομα". "Βίβα Ασπασία". "Οδυσσέα γύρισε σπίτι" (1979)

Θέατρο Τόμος Γ΄: "Πρόσωπα για βιολί και ορχήστρα". "Τα τέσσερα πόδια του τραπεζιού". "Ο μπαμπάς ο πόλεμος" (1981)

Θέατρο Τόμος Δ': "Η οδός....". "Αυτός και το πανταλόνι του". "Ο αόρατος θίασος". "Ο Γορίλας και η Ορτανσία" (1989)

Θέατρο Τόμος Ε': "Η Στέλλα με τα κόκκινα γάντια". "Ο δρόμος περνά από μέσα". "Ο επικήδειος" (1992)

Θέατρο Τόμος Στ΄: "Γράμμα στον Ορέστη". "Ο δείπνος. Πάροδος Θηβών". "Στη χώρα Ίψεν". "Ο διάλογος". "Ποιος ήταν ο κύριος...;". "Ο κανείς και οι Κύκλωπες" (1994)

Θέατρο Τόμος Z': "Mια συνάντηση κάπου αλλού". "H τελευταία πράξη". "Mια κωμωδία" (1999)
Θέατρο Τόμος Η': "Το μεγάλο μας τσίρκο". "Ο εχθρός λαός" (2010)

Θέατρο Τόμος Θ': "Η γειτονιά των Αγγέλων". "Η αποικία των τιμωρημένων". "Οι δύσκολες νύχτες του κυρίου Θωμά". (2014)
 Ποίηση
"Άκουσε τη φωνή μου κι έλα" (2020)

 Πηγή φωτογραφίας και βιοεργογραφικού: https://www.kedros.gr και http://www.kambanellis.gr

Η Αποστολία Παπαϊωάννου & "Υστερόγραφο" στη Λέσχη Ανάγνωσης

 

Τετάρτη 1 Δεκεμβρίου 2021

Μια στιγμή από τη συνάντηση της Λέσχης Ανάγνωσης της ΕΡΤ3 με τη σκηνοθέτρια Αποστολία Παπαϊωάννου που υπογράφει το ντοκιμαντέρ "Υστερόγραφο": «Άννα Λόντου: Η μητέρα μου - ο Σεφέρης κι εγώ», που προβλήθηκε (22-2-2021) στην ΕΡΤ2. Σκηνοθεσία-σενάριο: Αποστολία Παπαϊωάννου - Διεύθυνση φωτογραφίας: Δημήτρης Κορδελάς - Ήχος: Αποστόλης Ντασκαγιάννης - Μοντάζ: Αποστολία Παπαϊωάννου -  Εκτέλεση παραγωγής: Modus Producions, Βασίλης Κοτρωνάρος. Τα μέλη της Λέσχης είδαμε το ντοκιμαντέρ στην ERTFLIX και συζητήσαμε με την Αποστολία Παπαϊωάννου γι' αυτήν την πολύ όμορφη δημιουργία της. Την ευχαριστούμε θερμά. Η συνάντηση οργανώθηκε από την Ομάδα κινηματογράφου (Αλέξης Αλεξίου, Γεωργία Μακρογιώργου, Κατερίνα Τσίχλα)  της Λέσχης Ανάγνωσης.

Αποστολία Παπαϊωάνννου και "Υστερόγραφο" «Άννα Λόντου – Η μητέρα μου, ο Σεφέρης κι εγώ»

Τετάρτη 1 Δεκεμβρίου 2021

7 μ.μ.

Άννα Λόντου

Τα μέλη της Ομάδας κινηματογράφου (Αλέξης Αλεξίου, Γεωργία Μακρογιώργου, Κατερίνα Τσίχλα)  της Λέσχης Ανάγνωσης πρότειναν και είδαμε στην ERTFLIX το ντοκιμαντέρ, παραγωγής 2021,  "Υστερόγραφο": «Άννα Λόντου – Η μητέρα μου, ο Σεφέρης κι εγώ». Την Τετάρτη 1 Δεκεμβρίου 2021 στις 7 μ.μ. θα μιλήσουμε μέσω διαδικτύου με τη σκηνοθέτρια του ντοκιμαντέρ την Αποστολία Παπαϊωάννου. Η εκπομπή προβλήθηκε στην ΕΡΤ2 τη Δευτέρα 22 Φεβρουαρίου 2021.

Στο σχετικό δελτίο τύπου διαβάζουμε: " 

«Υστερόγραφο» – Νέα εκπομπή στην ΕΡΤ2 | Δευτέρα 22.02.2021  

15 Φεβρουαρίου 2021

ΝΕΑ ΕΚΠΟΜΠΗ

«Υστερόγραφο»

Νέα σειρά ντοκιμαντέρ, παραγωγής 2021.

Σκοπός αυτής της σειράς ντοκιμαντέρ είναι να αναδείξει αξίες που είναι ακόμη ζωντανές στον τόπο μας, δημιουργώντας ταυτοχρόνως απαιτητικούς και ενεργούς τηλεθεατές μέσα από μία φιλμική γραφή που θα επιδιώξει να αποκαλύψει την αλήθεια και την ποίηση της πραγματικότητας.

Όλοι σχεδόν οι σκηνοθέτες του «Υστερόγραφου» προέρχονται από τη μεγάλη παράδοση του κινηματογραφικού ντοκιμαντέρ με σημαντικές διακρίσεις στην Ελλάδα και στο εξωτερικό.

Συγκεκριμένα, είναι οι Λάκης Παπαστάθης, Εύα Στεφανή, Γιώργος Σκεύας, Ηλίας Γιαννακάκης, Αποστολία Παπαϊωάννου και Γιώργος Κραββαρίτης.

Ήδη, εδώ και δεκαετίες, κυρίως μέσα από την εκπομπή «Παρασκήνιο», έχουν δημιουργηθεί αφηγηματικοί τρόποι που συνδυάζουν επιτυχώς την κινηματογραφική εμπειρία του ντοκιμαντέρ με την τηλεοπτική αφήγηση. Έχει δημιουργηθεί μία αφηγηματική παράδοση από νέους και παλαιότερους σκηνοθέτες που μπορούν να εντάξουν σε μία τηλεοπτική εκπομπή πρόσωπα και θέματα της «άλλης Ελλάδας», της πνευματικής Ελλάδας, που συνήθως απουσιάζει από την τηλεόραση.

Ημερομηνία έναρξης εκπομπής: Δευτέρα 22 Φεβρουαρίου 2021, στις 21:00

Εκπομπή 1η: «Άννα Λόντου – Η μητέρα μου, ο Σεφέρης κι εγώ»

Η Άννα Λόντου, προγονή του μεγάλου μας ποιητή και νομπελίστα Γιώργου Σεφέρη, κόρη της αγαπημένης του γυναίκας Μαρώς Σεφέρη, μας υποδέχεται στο εμβληματικό σπίτι της οδού Άγρας και μας μιλάει για τη ζωή της από τη στιγμή που γνώρισε τον Σεφέρη σε ηλικία 5 ετών, για τον Σεφέρη, τη μητέρα της, την Τέχνη, για όσους και όσα διαμόρφωσαν την πολύ ενδιαφέρουσα, πνευματώδη και χαρισματική προσωπικότητά της. 

Ξετυλίγει το παρελθόν της μέσα από γοητευτικές αφηγήσεις, φωτογραφικό και οπτικοακουστικό υλικό, μας μιλάει για την αγάπη της για τον Γιώργο Σεφέρη, τη σχέση τους που ήταν παραπάνω από πατέρα-κόρης, και τον στενό προσωπικό της δεσμό με τη μητέρα της Μαρώ, καταθέτοντας αποκαλυπτικές ανθρώπινες πτυχές της μακρόχρονης ζωής της μαζί τους.

Σκηνοθεσία-σενάριο: Αποστολία Παπαϊωάννου

Διεύθυνση φωτογραφίας: Δημήτρης Κορδελάς

Ήχος: Αποστόλης Ντασκαγιάννης

Μοντάζ: Αποστολία Παπαϊωάννου

Εκτέλεση παραγωγής: Modus Productions, Βασίλης Κοτρωνάρος

Τώρα διαβάζουμε (169 βιβλίο): Ogawa Yoko, "Η αστυνομία της μνήμης"

 

Τετάρτη 17 Νοεμβρίου / Βιβλίο 169

Συνάντηση μέσω ΖΟΟΜ

Μιλάμε για το βιβλίο της  Ogawa Yoko, "Η αστυνομία της μνήμης"

Το βιβλίο πρότεινε η Κατερίνα Τσίχλα

«Ακόµα κι αν εξαφανιστεί το χαρτί, οι λέξεις θα παραµείνουν». Καπέλο, κορδέλα, πουλί, τριαντάφυλλο...
Σ’ ένα νησί χωρίς όνοµα, διάφορα πράγµατα χάνονται το ένα µετά το άλλο· αποφασίζεται να εξαφανιστούν από τη ζωή των ανθρώπων και όλοι οφείλουν να τα ξεχάσουν για πάντα. Όσοι δεν συµµορφώνονται κινδυνεύουν να συλληφθούν από την αστυνοµία της µνήµης. Όταν µία νεαρή συγγραφέας ανακαλύπτει ότι ο επιµελητής της κινδυνεύει να συλληφθεί –επειδή εκείνος δεν ξεχνά και του είναι πολύ δύσκολο να κρύβει τις αναµνήσεις του–, θα κάνει τα πάντα για να τον σώσει. Μαζί, καθώς ο φόβος και η απώλεια σχηµατίζουν ασφυκτικό κλοιό γύρω τους, θα προσκολληθούν στη λογοτεχνία ως τον τελευταίο τρόπο διατήρησης του παρελθόντος. Τι θα γίνει όµως όταν αρχίσουν να εξαφανίζονται και τα βιβλία; Ποιος ξέρει τι θα εξαφανιστεί στη συνέχεια;
Η Αστυνοµία της µνήµης είναι ένα βιβλίο για τη δύναµη της µνήµης και το τραύµα της απώλειας, µια αλληγορική ιστορία, ένα αιχµηρό σχόλιο για τους σκοτεινούς κρατικούς µηχανισµούς παρακολούθησης και επιτήρησης.

«Το µυθιστόρηµα της Ογκάουα ανακαλεί µεν το 1984 του Τζορτζ Όργουελ του, το Φαρενάιτ 451 του Ρέυ Μπράντµπερυ και τα Εκατό χρόνια µοναξιά του Γκαµπριέλ Γκαρσία Μάρκες, αλλά διαθέτει εντελώς δική του φωνή και δύναµη». Time
«Aριστούργηµα... Ένα µυθιστόρηµα που µας κάνει να βλέπουµε διαφορετικά... Ένα σπάνιο έργο µε θαρραλέα οπτική». The Guardian
«Εξαιρετικά πρωτότυπη συγγραφέας». Paul Auster
«Ήρεµα συγκλονιστικό... Η Ογκάουα βρίσκει νέους τρόπους για να εκφράσει παλιές ανησυχίες σχετικά µε τον αυταρχισµό, τη λεηλασία του περιβάλλοντος και την προθυµία της ανθρωπότητας να είναι συνεργός στον όλεθρό της». The Washington Post
«Μια αριστοτεχνική δυστοπική ιστορία... µουδιάζει το κορµί από τον τρόµο». The New York Times Book Review
«Ένα καυστικό µυθιστόρηµα από µια άκρως ταλαντούχα συγγραφέα... Σκοτεινό και µεγαλόπνοο». Publishers Weekly
«Η Ογκάουα αποκαλύπτει µια σιωπηλή ανυπακοή ενάντια σε ένα ολοκληρωτικό καθεστώς· το τεράστιο ταλέντο της λειτουργεί εδώ σαν µεγεθυντικός φακός για τις προσπάθειες των ανθρώπων που επαναστατούν µε τρόπο αθόρυβο». The Japan Times

Η Γιόκο Ογκάουα γεννήθηκε το 1962 στην Οκογιάµα της Ιαπωνίας και σήµερα ζει στο Χιόγκο. Από τις σηµαντικότερες σύγχρονες συγγραφείς της χώρας της, έχει τιµηθεί µε όλα τα σηµαντικά λογοτεχνικά βραβεία

Πηγή φωτο και κειμένου: https://www.patakis.gr

Γιώργος Ν. Οικονόμου: από την αριστοτελική Πολιτεία ως τον Κορνήλιο Καστοριάδη

  Ο Γιώργος Ν. Οικονόμου στη Λέσχη Ανάγνωσης της ΕΡΤ3

Τετάρτη 3 Νοεμβρίου 2021, στις 7 μ.μ. (μέσω ΖΟΟΜ)

O Γιώργος Ν. Οικονόμου σπούδασε Μαθηματικά, Μουσική και Φιλοσοφία. Συμμετείχε ενεργώς στο αντιδικτατορικό κίνημα. Παρακολούθησε στο Παρίσι τα μεταπτυχιακά σεμινάρια του Κορνήλιου Καστοριάδη με τον οποίο άρχισε τη διδακτορική του διατριβή. Έχει Master φιλοσοφίας του Πανεπιστημίου της Σορβόννης και είναι Διδάκτωρ Φιλοσοφίας του Πανεπιστημίου Κρήτης. Έχει δημοσιεύσεις σε περιοδικά και εφημερίδες, ανακοινώσεις σε συνέδρια και ημερίδες. Είναι τακτικός αρθρογράφος στην "Εφημερίδα των Συντακτών". Έχει επιμεληθεί τρία αφιερώματα στον Κορνήλιο Καστοριάδη, ένα σε περιοδικό και δύο σε βιβλία. Κυκλοφορούν τα βιβλία του: "Η άμεση δημοκρατία και η κριτική του Αριστοτέλη" (2007), "Η αριστοτελική πολιτεία" (2008). "Από την κρίση του κοινοβουλευτισμού στη δημοκρατία" (2009). "Πολυτεχνείο 1973. Η απαρχή του αυτόνομου κινήματος" (2013), "Μύθοι και πραγματικότητα για το Βυζάντιο" (2014), "Αμεση δημοκρατία. Αρχές, επιχειρήματα, δυνατότητες" ( 2014). "Η αποτυχία του ελληνικού πολιτικού συστήματος. Πλαίσιο για μια νέα πολιτική δράση" (2016).

Η Μαργαρίτα Ζαχαριάδου στη Λέσχη & "συνάντηση" με τον Τζόναθαν Κόου

 

Τετάρτη 20 Οκτωβρίου 2021

Μια στιγμή από τη συνάντηση της Λέσχης Ανάγνωσης της ΕΡΤ3 με τη μεταφράστρια και συγγραφέα Μαργαρίτα Ζαχαριάδου, με αφορμή τη μετάφρασή της στο βιβλίο του Τζόναθαν Κόου "Σαν τη βροχή πριν πέσει" (εκδ. Πόλις).  Τη "στιγμή" την οφείλουμε (πάλι) στη Γεωργία Μακρογιώργου.

Τώρα διαβάζουμε (168 βιβλίο): Τζόναθαν Κόου, "Σαν τη βροχή πριν πέσει"

 

Τετάρτη 20 Οκτωβρίου / Βιβλίο 168

Συνάντηση μέσω ΖΟΟΜ

Μιλάμε για το βιβλίο του Τζόναθαν Κόου "Σαν τη βροχή πριν πέσει"

και συζητάμε με τη Μαργαρίτα Ζαχαριάδου που το μετέφρασε. 

Το βιβλίο πρότεινε η Κλεοπάτρα Τσάκουρη.

Στη σελίδα fb των εκδόσεων "Πόλις" διαβάζουμε:

Ο Τζόναθαν Κόου, στο βιβλίο του αυτό, εστιάζει τη ματιά του στις ανθρώπινες σχέσεις, γράφοντας ένα δυνατό, συγκινητικό, υποβλητικό και μελαγχολικό μυθιστόρημα που κυριαρχείται από γυναικείες φωνές και αποτυπώνει με εξαιρετικό τρόπο την πορεία μιας οικογένειας κατά το δεύτερο ήμισυ του εικοστού αιώνα.

Μια ηλικιωμένη κυρία αποφασίζει, πριν πεθάνει, να καταγράψει σε μαγνητόφωνο, όχι μόνο τη δική της ιστορία, αλλά και την ιστορία ενός τυφλού κοριτσιού που εμφανίστηκε ξαφνικά στο πάρτι των πεντηκοστών της γενεθλίων πριν από πολλά πολλά χρόνια.

Περιγράφει με κάθε λεπτομέρεια είκοσι ξεθωριασμένες φωτογραφίες που δεν απεικονίζουν κάτι το ιδιαίτερο: ένα τροχόσπιτο, ένα πικνίκ, ένα σπίτι στα προάστια… Πόσες, όμως, απογοητεύσεις και ματαιώσεις μπορεί να κρύβει ένα αποτυπωμένο χαμόγελο ή ένα εορταστικό ενσταντανέ; Προχωρώντας από φωτογραφία σε φωτογραφία, αποκαλύπτεται μια οικογενειακή ζωή γεμάτη μυστήριο. Είναι η ιστορία τριών γενεών, σημαδεμένων από παιδικά χρόνια δίχως αγάπη, εγκλωβισμένων στην ίδια τραγική μοίρα, καθώς το φορτίο του πόνου μεταφέρεται αδιάλειπτα από μητέρα σε κόρη.

***

«Ο Κόου έγραψε μια πολύ συγκινητική ιστορία για τη σχέση μητέρας-κόρης, για το φορτίο του πόνου που μεταφέρεται από γενιά σε γενιά, και για το βαθύ και μόνιμο αίσθημα μοναξιάς. […] Το Σαν τη βροχή πριν πέσει είναι δυνατό και μελαγχολικό, σαν ένα μικρό, θλιμμένο τραγούδι».

The Guardian

«Το Σαν τη βροχή πριν πέσει είναι ένα έργο ωριμότητας».

The Daily Telegraph

«Το Σαν τη βροχή πριν πέσει είναι ένα αριστοτεχνικά δομημένο, έντονα συγκινητικό μυθιστόρημα αξιώσεων».

Scotland on Sunday

«Το Σαν τη βροχή πριν πέσει είναι ένα βαθιά συγκινητικό μυθιστόρημα, γεμάτο σπαρακτικά ιντερμέδια».

The Sunday Times

Η συνάντηση με τον Λέοντα Ναρ

 

Τετάρτη 6 Οκτωβρίου 2021

Μια στιγμή από τη συνάντηση της Λέσχης Ανάγνωσης της ΕΡΤ3 με τον φιλόλογο και συγγραφέα Λέοντα Ναρ, με αφορμή το βιβλίο του ΞΑΝΑ ΣΤΗ ΣΑΛΟΝΙΚΗ (Εκδόσεις Πόλις). Η συζήτηση ξεπέρασε τις δύο ώρες και το ενδιαφέρον ως το τέλος ήταν μεγάλο. Συμμετείχαν μέλη και φίλοι/ες της Λέσχης. Τη "στιγμή" την οφείλουμε στη Γεωργία Μακρογιώργου.

Λέων Ναρ, «Ξανά στη Σαλονίκη»

 Ο Λέων Ναρ στη Λέσχη Ανάγνωσης της ΕΡΤ3

Τετάρτη 6 Οκτωβρίου 2021, στις 7 μ.μ. (μέσω ΖΟΟΜ)

O Λέων Α. Ναρ γεννήθηκε το 1974. Σπούδασε Κλασική Φιλολογία στο Α.Π.Θ., έκανε μεταπτυχιακές σπουδές Νεοελληνικής Φιλολογίας, Βιβλιολογίας και Διδακτικής της Λογοτεχνίας στο ίδιο Πανεπιστήμιο (2000) και το 2007 αναγορεύτηκε Διδάκτωρ Νεοελληνικής Φιλολογίας. Τον Δεκέμβριο του 2017 ολοκλήρωσε την μεταδιδακτορική του έρευνα στο Πανεπιστήμιο Μακεδονίας.

Το 2007 εξέδωσε (σε συνεργασία με τον Γιώργο Αναστασιάδη και τον Χρήστο Ράπτη) το βιβλίο «Εγώ ο εγγονός ενός Έλληνα, η Θεσσαλονίκη του Νικολά Σαρκοζί», (Καστανιώτης) το οποίο μεταφράστηκε και στα γαλλικά. Το 2009 εκδόθηκε το δίτομο έργο του Ναρ με τίτλο «Γιωσέφ Ελιγιά, Άπαντα» (Γαβριηλίδης), ενώ το 2011 κυκλοφόρησε το δίγλωσσο (σε ελληνική και αγγλική γλώσσα) βιβλίο του με τίτλο «Το μέλλον του παρελθόντος, Θεσσαλονίκη 1912-2012» (Καπόν), (με φωτογραφίες του Γιώργη Γερόλυμπου), και η μελέτη «Ισραηλίτες Βουλευτές στο Ελληνικό Κοινοβούλιο» που επιμελήθηκε το Ίδρυμα της Βουλής των Ελλήνων. Το 2014 κυκλοφόρησε το βιβλίο «Το παιχνίδι της εξέδρας, σχολιασμένα συνθήματα από τα ελληνικά γήπεδα» (Μεταίχμιο). Τέλος, το 2017 κυκλοφόρησε (Ευρασία) το θεατρικό έργο του «Δεν σε ξέχασα ποτέ» (μαζί με cd των σεφαραδίτικών τραγουδιών της ομώνυμης παράστασης) που ανέβηκε από το Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος το 2017. Το 2020 κυκλοφόρησε, με δική του επιμέλεια, το τρίγλωσσο «I remember» (Ιανός), βιβλίο -cd με ηχογραφήσεις τραγουδιών επιζώντων του Ολοκαυτώματος, από το μουσικό αρχείο του Αλμπέρτου Ναρ.

Κείμενά του έχουν δημοσιευτεί σε συλλογικούς τόμους, σε περιοδικά (έντυπα και ηλεκτρονικά), για θέματα φιλολογίας, ιστορίας και λογοτεχνίας, βιβλιοκρισίες και έχει επιμεληθεί 6 βιβλία (ιστορικού περιεχομένου και παιδικής λογοτεχνίας). Είχε μόνιμη στήλη στις εφημερίδες Έθνος (2017-2018) και Μακεδονία της Κυριακής (2006-2008). Γράφει στο Parallaximag.gr και στο περιοδικό Θεσσαλονικέων Πόλις. Εργάζεται ως φιλόλογος στο Αμερικανικό Κολλέγιο Ανατόλια της Θεσσαλονίκης.

Τώρα διαβάζουμε (167 βιβλίο): Άγγελος Τερζάκης, "Η πριγκηπέσσα Ιζαμπώ"

Τρίτη 21 Σεπτεμβρίου 2021 / Βιβλίο 167

Ο τόπος συνάντησης θα ανακοινωθεί εγκαίρως

Το βιβλίο πρότεινε ο Γιώργος Καλιεντζίδης

Από τη βάση της Βιβλιονέτ:

Άγγελος Τερζάκης (1907-1978). Ο Άγγελος Τερζάκης γεννήθηκε στο Ναύπλιο, γιος του τότε δημάρχου της πόλης Δημητρίου Τερζάκη και της Αγγελικής, το γένος Πανοπούλου. Το 1915 εγκαταστάθηκε με την οικογένειά του στην Αθήνα, όπου ολοκλήρωσε τις εγκύκλιες σπουδές του και γράφτηκε στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου, της οποίας αναγορεύτηκε διδάκτωρ το 1927. Από το 1929 και για δυο χρόνια άσκησε το επάγγελμα του δικηγόρου. Το 1925 πρωτοεμφανίστηκε στο χώρο της λογοτεχνίας με τη δημοσίευση της συλλογής διηγημάτων του  "Ο ξεχασμένος". Το 1929 εξέδωσε την "Φθινοπωρινή Συμφωνία". Ακολούθησε η έκδοση του μυθιστορήματός του "Δεσμώτες", που μαζί με τον "Πρίγκηπα" του Θράσου Καστανάκη θεωρήθηκαν από την κριτική ως τα πρώτα πεζογραφήματα της γενιάς του ’30 και "Η παρακμή των Σκληρών", που επαινέθηκε από τον Κωστή Παλαμά, ενώ με μεγάλη επιτυχία εκδόθηκε το 1937 "Η μενεξεδένια πολιτεία". Το 1936 παντρεύτηκε τη Λουΐζα Βογάσαρη, με την οποία απέκτησε ένα γιο τον Δημήτρη. Τον ίδιο χρόνο παραστάθηκε στο Εθνικό Θέατρο η βυζαντινή τραγωδία του "Αυτοκράτωρ Μιχαήλ". Το 1937 ανέλαβε τη Γραμματεία του Εθνικού Θεάτρου, όπου κατέλαβε διαδοχικά διάφορες διοικητικές θέσεις, φθάνοντας ως εκείνη του υπηρεσιακού γενικού διευθυντή (με αίτησή του παρέμεινε ως το 1960 στη θέση του διευθυντή δραματολογίου, την οποία κατέλαβε το 1940). Από το 1940 και ως τη λήξη του πολέμου υπηρέτησε στο Αλβανικό Μέτωπο. Τιμήθηκε με το Κρατικό Βραβείο Θεάτρου (1939), το Α’ Κρατικό Βραβείο Μυθιστορήματος (1958 για τη "Μυστική Ζωή"), το Βραβείο Δοκιμίου των Δώδεκα (1964 για τον τόμο δοκιμίων "Προσανατολισμός στον αιώνα"), το Αριστείο Γραμμάτων της Ακαδημίας Αθηνών (1969, για το "Μυστήριο του Ιάγου"). Ταξίδεψε στη Ρουμανία (1958), τη Σοβιετική Ένωση (1959), τις Η.Π.Α. (1966, όπου έδωσε διαλέξεις στα Πανεπιστήμια Princeton και Tufts), την Ουγγαρία (1966), το Ρήνο (1974). Διετέλεσε μορφωτικός σύμβουλος του ελληνικού Υπουργείου Εξωτερικών (1966) και μέλος της Ακαδημίας Αθηνών (εκλέχτηκε το 1974). Το λογοτεχνικό έργο του Άγγελου Τερζάκη κινείται στα πλαίσια του τραγικού που γεννάται από το αναπόφευκτο της καταστροφής στην οποία οδηγούνται οι ήρωές του. Επηρεασμένος από συγγραφείς όπως ο Κνουτ Χάμσουν, ο Φιοντόρ Ντοστογιέφσκι αλλά και ο Δημοσθένης Βουτυράς, δημιούργησε πρόσωπα αδύναμα να αντιδράσουν στην μιζέρια της ζωής του, πρόσωπα που ασφυκτιούν στο οικογενειακό και το ευρύτερο κοινωνικό τους περιβάλλον και εκπροσωπούν το αίσθημα απογοήτευσης και παραίτησης του συγγραφέα. Την ελπίδα τοποθέτησε στο χώρο των ιδανικών που ξεπερνούν πολιτικές και άλλες κατηγοριοποιήσεις, καθώς και στο χώρο της μεταφυσικής αναζήτησης. Από τα έργα του σημειώνουμε ενδεικτικά την "Πριγκηπέσσα Ιζαμπώ", τη "Μυστική ζωή", τη "Μενεξεδένια Πολιτεία", ενώ πρέπει επίσης να αναφερθεί το σημαντικό δοκιμιακό έργο του που άσκησε επίδραση τόσο στη λογοτεχνική όσο και στη θεατρική παραγωγή του. Θεατρικά του έργα παραστάθηκαν από το Εθνικό Θέατρο, τους θιάσους Αιμίλιου Βεάκη (1942), Κατσέλη - Γληνού - Παρασκευά (1949), Κατερίνας (1959), Δημήτρη Χορν (1962), το Πειραματικό Θέατρο της Μαριέτας Ριάλδη (1970), το Αμφιθέατρο του Σπύρου Ευαγγελάτου (1995), καθώς και από άλλους θιάσους της Ελλάδας και του εξωτερικού. Έργα του μεταφράστηκαν σε ξένες γλώσσες και ο ίδιος μετέφρασε έργα των Τζόζεφ Κόνραντ, Μπεν Τζόνσον, Ανρί Μπεργκσόν και Ευριπίδη. Διετέλεσε διευθυντής των βραχύβιων λογοτεχνικών περιοδικών "Πνοή" και "Λόγος" (1929) και του περιοδικού "Εποχές" (1963), και από το 1947 συνεργάστηκε σε τακτική βάση με την εφημερίδα "Το Βήμα". Πέθανε στην Αθήνα. 

(Πηγή: Αρχείο Ελλήνων Λογοτεχνών, Ε.ΚΕ.ΒΙ.).

Συνάντηση αποφοίτησης 2020-2021

Η συνάντηση αποφοίτησης πραγματοποιήθηκε την Τρίτη 8 Ιουνίου 2021, σε παραθαλάσσια ταβέρνα της πόλης, με τήρηση των υγειονομικών μέτρων κατά Covid. Σε όλες κι όλους ο έλεγχος έγραφε "Άριστα 10" (με τόνο μάλιστα), γιατί καταφέραμε να μείνουμε "ζωντανοί", κόντρα στον κορονοϊό.

Τώρα διαβάζουμε (166 βιβλίο): Κενζαμπούρο Όε, "Τσάκισέ τα από μικρά, σκότωσέ τα από παιδιά"

 Διαδικτυακή συνάντηση των μελών και φίλων της Λέσχης

Τετάρτη 26 Μαΐου 2021, ώρα 7:00 μ.μ. / βιβλίο 166

Πρόταση Μαρίας Ντόντση

Μιλάμε για το βιβλίο του Κενζαμπούρο Όε "Σκότωσέ τα από μικρά, σκότωσέ τα από παιδιά" (μετάφραση Ίκαρος Μπαμπασάκης, εκδόσεις Καστανιώτη) την Τετάρτη 26 Μαΐου 2021, στις 7:00 μ.μ. Το βιβλίο πρότεινε η Μαρία Ντόντση.

Ο Κενζαμπούρο Όε γεννήθηκε το 1935 σε ένα χωριό του Σικόκου, του νησιού που βρίσκεται νοτιοανατολικά της ηπειρωτικής Ιαπωνίας. Αφού σπούδασε Γαλλική Φιλολογία στο Πανεπιστήμιο του Τόκιο, κέρδισε το πρώτο λογοτεχνικό του βραβείο - το περίφημο "Βραβείο Ακουταγκάουα"- για ένα διήγημα του, "Το κελεπούρι", σε ηλικία είκοσι τριών ετών. Παρά τη φήμη που του έφερε το βραβείο, ένα μυθιστόρημα που εκδόθηκε την επόμενη χρονιά (Η εποχή μας) δέχτηκε χείριστες κριτικές για το μηδενισμό που εξέφραζε σε μια υποτιθέμενη νέα λαμπρή περίοδο της ιαπωνικής Ιστορίας. Το 1994 του απονεμήθηκε το Νόμπελ Λογοτεχνίας. 

Το συναρπαστικό αυτό πρωτόλειο του νομπελίστα συγγραφέα Κενζαμπούρο Όε αποτελεί μια πρώιμη σύνοψη των θεμάτων που χαρακτήρισαν το μετέπειτα έργο του και ένα εκτυφλωτικό (αν και σκοτεινό) δείγμα της δημιουργικής ιδιοφυΐας του. Σε ένα απομονωμένο χωριό, κατά τη διάρκεια του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου, μια ομάδα ανηλίκων εγκληματιών, τροφίμων αναμορφωτηρίων, καταπιεσμένων και τελικά εγκαταλειμμένων από τους «μεγάλους», τους ενήλικες, γράφουν τη δική τους ιστορία, μια μικρή, αλλά σημαντική, εποποιία της φιλίας, του έρωτα και, κυρίως, της αλληλεγγύης. Ο Όε προκάλεσε μεγάλο ενθουσιασμό, αλλά και την οργή των αντιδραστικών της χώρας του, αφηγούμενος με συγκλονιστική ενάργεια και αδρότητα την περιπέτεια αυτών των ανηλίκων περιθωριακών, που συντροφεύουν με ένα λιποτάκτη έναν Κορεάτη παρία και μια παρατημένη κοπέλα. Οι «αρνητικοί» ήρωες του Όε συμβάλλουν στην αυτοσυνείδηση μιας εποχής και ενός πολιτισμού που έχει χάσει το έρμα και τον ανθρωποκεντρισμό του, μιας κοινωνίας που πρέπει να συνταραχτεί, έστω και μέσω της λογοτεχνίας, για να ξαναβρεί την ανθρωπιά της και ν' αποτινάξει την υποκρισία και τη βαναυσότητά της. Γραμμένο στα 1958, όταν ο Όε ήταν μόλις 23 χρόνων, το μυθιστόρημα αυτό σημαδεύει την επιρροή που δέχτηκε ο συγγραφέας του από την υπαρξιστική φιλοσοφία του Ζαν Πωλ Σαρτρ και την απαρχή της περιπλάνησής του στον περίπλοκο, και βαθιά ανθρώπινο, κόσμο του μυθιστορήματος των ιδεών.

Έκθεση: «8 γυναίκες» στην γκαλερί Ρώ

 Καλή επιτυχία στις 8 γυναίκες
Καλή επιτυχία στη Ντίνα (μας) Παπαδοπούλου-Ευαγγέλου

Θεώνη Αρφανάκη, Άννα Δήμου, Εύη Ζαχαριάδου, Ρινέτ Ιωσαφάτ, Αλίκη Καραβάτου, 

Ειρήνη Μητούδη, Ντίνα Παπαδοπούλου, Ρούλα Πιτιά, Βιργινία Τσακίρη

Ο πεζογράφος Δημοσθένης Παπαμάρκος στη Λέσχη Ανάγνωσης ΕΡΤ3

 

Πρώτη σειρά (άνω αριστερά): Κωνσταντίνα Χονδρογιάννη, Αντιγόνη Κούγια-Παπαδάκη, Ντίνα Παπαδοπούλου-Ευαγέλλου, Παρασκευή (Παρέσα) Κουτσούρα

Δεύτερη σειρά: Μαρία Ντόντση, Δημοσθένης Παπαμάρκος, Ζωή Μούσιου, Γεωργία Μακρογιώργου, Αρχοντούλα Διαβάτη

Τρίτη σειρά: Ζωή Μιχαλοπούλου, Μαρία Σιώτη, Άννα Παντζή, Γεωργιάδου Χριστίνα, Χριστιάνα Βέλλου

Τέταρτη σειρά: Σωτηρία Τεπεκίδου, Αλέξης Αλεξίου, Χριστίνα Βουμβουράκη

Ήταν πολύ δημιουργική η συζήτηση με τον Δημοσθένη Παπαμάρκο για το "Γκιάκ" του, που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις "Πατάκη". Μας μίλησε για τα ερεθίσματα και τις αφορμές που "γέννησαν" τους ήρωες των διηγημάτων τού βιβλίου του. Για την αρβανίτικη και ποντιακή καταγωγή του, τις διηγήσεις που άκουσε για τη Μικρασιατική Εκστρατεία, για το πώς έγραψε τα διηγήματα και το πώς τελικά πραγματοποιήθηκε η "συγκατοίκησή" τους στο ίδιο βιβλίο. 

Άρις Γεωργίου: φωτογραφία-αρχιτεκτονική-συγγραφή

 

Πρώτη σειρά (άνω αριστερά): Ντίνα Παπαδοπούλου-Ευαγγέλου, Άρις Γεωργίου, Κωνσταντίνα Χονδρογιάννη, Παρασκευή (Παρέσα) Κουτσούρα 
Δεύτερη σειρά: Αλέξης Αλεξίου, Μαρία Ντόντση, Παναγιώτα Κύττα, Αρχοντούλα Διαβάτη 
Τρίτη σειρά: Μαρία Σιώτη, Γιώργος Καλιεντζίδης, Χριστίνα Βουμβουράκη, Χριστίνα Χατζημιχάλη
Τέταρτη σειρά: Έφη Πέτρου, Άννα Παντζή, Βιολέττα Παπαδοπούλου, Χριστιάνα Βέλλου

Ο πολυτάλαντος δημιουργός Άρις Γεωργίου μας τίμησε με την παρουσία του, στη διαδικτυακή συνάντηση της Λέσχης, και μας ξενάγησε στους τόπους δημιουργίας του (φωτογραφίας, αρχιτεκτονικής, ζωγραφικής, γραφής) και στη ζωή του. Οι αξίες της ζωής αυτής συγκροτούν τον κοινό παρονομαστή, την φιλοσοφία, όλων των διαφορετικών αυτών εκφράσεών του, που αποτυπώνουν την ίδια αγωνία-επιθυμία κατάθεσης και επικοινωνίας. Τον ευχαριστούμε θερμά.  

Άρις Γεωργίου, «Φωτογραφία και αρχιτεκτονική»

Ο Άρις Γεωργίου στη Λέσχη Ανάγνωσης της ΕΡΤ3

Τετάρτη 12 Μαΐου 2021, στις 7 μ.μ. (μέσω ΖΟΟΜ)

O Άρις Γεωργίου γεννήθηκε στις 4 Δεκεμβρίου 1951 στη Θεσσαλονίκη. Σπούδασε αρχιτεκτονική στο Montpellier της Γαλλίας όπου πήρε και το μεταπτυχιακό δίπλωμα D.E.A. πολεοδομίας. Eπέστρεψε στη Θεσσαλονίκη το 1978 και αρχικά ασχολήθηκε με μεταφράσεις (Boris Vian, Θα φτύσω στούς τάφους σας, εκδ. Yπό Σκέψη και John Chilton, H Iστορία της Tζαζ, εκδ. Yποδομή). Yπήρξε επί εξαετία συνεργάτης του ραδιοφώνου (1979-1985, EPT Mακεδονίας) με προγράμματα για τη φωτογραφία, τη σύγχρονη τέχνη και τη μουσική. Aπό το 1977 εκθέτει ζωγραφική και φωτογραφία σε πολυάριθμες ατομικές και ομαδικές εκθέσεις στην Eλλάδα και στο εξωτερικό και είναι μέλος του Συλλόγου Kαλλιτεχνών Eικαστικών Tεχνών Bορείου Eλλάδος.

Tο 1984 ήταν ιδρυτικό στέλεχος και μέλος του διοικητικού συμβουλίου του PARALLAXIS, Συνδέσμου για την προώθηση της Δημιουργικής Φωτογραφίας που, τον Mάιο του 1985, διοργάνωσε τις πρώτες διεθνείς εκδηλώσεις φωτογραφίας στην Eλλάδα. Tον Mάιο του 1987 υπήρξε συνιδρυτής του Eλληνικού Mουσείου Φωτογραφίας. Tον Φεβρουάριο του 1988 ήταν ο εμπνευστής και έκτοτε επί δεκαπενταετία διοργανωτής της Φωτογραφικής Συγκυρίας, του ετήσιου διεθνούς φεστιβάλ φωτογραφίας στη Θεσσαλονίκη. Tο 1995 υπήρξε μέλος της Oμάδας Eργασίας του Yπουργείου Πολιτισμού για τη διάρθρωση Eθνικής Πολιτικής για την Kαλλιτεχνική Φωτογραφία και (το 1996 το 1998 και το 2004) εκλεγμένο μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου του Mακεδονικού Kέντρου Σύγχρονης Tέχνης. Ως συνεργάτης του καλλιτεχνικού και λογοτεχνικού περιοδικού Eντευκτήριο εγκαινίασε το ειδικό ένθετο για τη φωτογραφία με τίτλο Camera Obscura που παρουσίασε μέχρι στιγμής 70 ατομικά πορτφόλιος Eλλήνων και ξένων φωτογράφων. Το 1998 ο Υπουργός Πολιτισμού τον όρισε διευθυντή του Μουσείου Φωτογραφίας Θεσσαλονίκης με τετραετή θητεία. Το 2002 απεχώρησε από το ΜΘΦ στο οποίο κληροδότησε την Φωτογραφική Συγκυρία.

Δημοσίευσε εργασίες του (φωτογραφικές, καλλιτεχνικές, αρχιτεκτονικές, κείμενα και μεταφράσεις) σε ποικίλα έντυπα και περιοδικά όπως τα Tζάζ, συν και πλην, Προοπτική, Διαγώνιος, Δέντρο, Eντευκτήριο, Πρατήριο Tέχνης και άλλων, Kλίναμεν, Tέταρτο, Tραμ, Φωτογραφία, Θέματα Xώρου και Tεχνών, Living, Inside, Ένα, Kτίριο, Nτιζάιν, Tεύχος, 40ος Παράλληλος, Eδώ Eλλάδα, Σύγχρονη Eλληνική Aρχιτεκτονική, Jazz και Tζάζ, Eπίλογος, Σήμα, Πανδώρα και άλλα. Eκδόθηκαν πολλές ατομικές παρουσιάσεις φωτογραφιών και έργων του (εκδόσεις Aγρα, συν και πλην, Tράπεζα Mακεδονίας Θράκης, Διαγώνιος, University Studiο Press, Camera Obscura, Eλληνικού Kέντρου Φωτογραφίας, Σχήμα και Xρώμα, EνTOMO, Ides et calendes [Suisse], La Galerie Photo [Montpellier] και ιδιωτικές ).

Aντικείμενο της επαγγελματικής του δραστηριότητας αποτελεί η αρχιτεκτονική και, σε σημαντικό βαθμό, οι γραφικές τέχνες συνήθως όταν άπτονται πολιτιστικού ενδιαφέροντος.

Πηγή φωτογραφίας: http://iannisvanidis.blogspot.com/2012/06/blog-post_7915.html

Πηγή κειμένου: https://www.arisgeorgiou.gr/

Τώρα διαβάζουμε (165 βιβλίο): Δημοσθένης Παπαμάρκος "Γκιάκ"

Γνωρίζουμε τον Δημοσθένη Παπαμάρκο και μιλάμε μαζί του 

για τη συλλογή διηγημάτων του "Γκιάκ" (εκδόσεις Πατάκη),

τη Μεγάλη Τετάρτη 28 Απριλίου 2021, στις 7 μ.μ. (διαδικτυακά). 

Το βιβλίο πρότεινε ο Γιώργος Καλιεντζίδης.

Στη βάση της Βιβλιονέτ, διαβάζουμε: 

"Γιατί καθαρός δεν είν’ κανένας, μοναχά ο άπραγος".

"Γκιακ" θα πει αίμα, δεσμός συγγένειας, φόνος για λόγους εκδίκησης, φυλή. Οι ήρωες στα διηγήματα του Παπαμάρκου, στρατιώτες που πολέμησαν στα άγρια πεδία των μαχών στη Μικρά Ασία, επιστρέφουν οριστικά αλλαγμένοι στον τόπο τους στη Λοκρίδα. Καθορισμένοι από ό,τι οφείλουν να κάνουν για την τιμή της κοινότητας, σύμφωνα με τον βαρύ νόμο του αίματος στο αυστηρό εθιμικό δίκαιο της κλειστής κοινωνίας τους, γίνονται θύτες και είναι ταυτοχρόνως θύματα. Αποσιωπημένα εγκλήματα και τραύματα, καταστροφή και αφανισμός, βιασμοί και δολοφονίες, στοιχειά και δαίμονες, ηθικές δοκιμασίες - ιστορίες ανομολόγητων πράξεων, στην προφορική γλώσσα του ρουμελιώτικου ιδιώματος, που εντέλει οδηγούν, έστω βίαια, τους ήρωες σε σύγκρουση με την κοινότητά τους και στην αναθεώρηση της ταυτότητάς τους.

"Αυτό πάει να πει να ’σαι σιβιλάιζντ. Να πατάς στα σκατά με αψηλό τακούνι".

Ο Δημοσθένης Παπαμάρκος γεννήθηκε στη Μαλεσίνα Λοκρίδας το 1983. Έχει εκδώσει τα μυθιστορήματα "Η αδελφότητα του πυριτίου", Αρμός 1998 (Βραβείο Νεανικός Ικαρομένιππος), "Ο τέταρτος ιππότης", Κέδρος 2001 και τις συλλογές διηγημάτων "ΜεταΠοίηση", Κέδρος 2012 και "Γκιακ", Αντίποδες, 2014 (Βραβείο Ιδρύματος Πέτρου Χάρη Ακαδημίας Αθηνών και Βραβείο Διηγήματος/Νουβέλας περιοδικού www.oanagnostis.gr, 2015). Είναι υποψήφιος διδάκτορας Αρχαίας Ελληνικής Ιστορίας στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης. Τον Μάρτιο του 2015 ήταν προσκεκλημένος συγγραφέας στην εκπομπή της ΝΕΡΙΤ, "Βιβλία στο κουτί", με αφορμή την επιτυχία του βιβλίου του "Γκιακ". Διηγήματα και ποιήματά του έχουν μεταφραστεί στα αγγλικά (ανθολογία "Austerity Measures", Penguin, 2016), στα γαλλικά και στα ρωσικά.

Πηγή φωτογραφιών: https://www.patakis.gr

Διαδικτυακή συνάντηση: Έλλη Χρυσίδου και «Εικαστικά και λογοτεχνία: "Η μεγάλη έξοδος"»

 

Στην οθόνη του υπολογιστή, από άνω αριστερά:

1η σειρά: Μαρία Σιώτη, Γιώργος Καλιεντζίδης, Έλλη Χρυσίδου, Χριστίνα Κελεσίδου, Ντίνα Παπαδοπούλου-Ευαγγέλου

2η σειρά: Κωνσταντίνα Χονδρογιάννη, Βιολέττα Παπαδοπούλου, Αντιγόνη Κούγια-Παπαδάκη, Σοφία Σόνια Ατματσίδου, Δάφνη Φιλίππου

3η σειρά: Μαρία Ντόντση, Χριστιάνα Βέλλου, Ελένη Παπαστεργιάδου, Αρχοντούλα Διαβάτη, Παναγιώτα Κύττα

4η σειρά: Παύλος Νεράντζης, Έλφη Κιλλαχίδου, Ζωή Μιχαλολοπούλου, Γιάννα Τσόκου, Ζωή Μούσιου

Η εικαστικός Έλλη Χρυσίδου «επισκέφθηκε» διαδικτυακά τη Λέσχη Ανάγνωσης της ΕΡΤ3, την Τετάρτη 7 Απριλίου 2021, και μίλησε για το έργο της. Μίλησε για τον τρόπο που εργάζεται πάνω σε ένα θέμα: από τη σύλληψη της ιδέας, την πολύμηνη προετοιμασία-προπαρασκευή έως την στιγμή που ξεκινά να ζωγραφίζει. Μίλησε για το πού δίνει το μεγαλύτερο βάρος σε όλη αυτή τη διαδικασία, για το πώς επέλεξε το κόκκινο χρώμα και τις αποχρώσεις του στα θέματά της και τι σημαίνει γι’ αυτήν το χρώμα αυτό, για την αμφισημία πολλών έργων της. Για το πώς τα κοινωνικά θέματα και οι προβληματισμοί της αποτυπώνονται στον καμβά. Για την Έλλη Χρυσίδου, ο καλλιτέχνης είναι «κλέφτης», γιατί παρατηρεί και αντιγράφει από τις ζωές των άλλων αυτό που θεωρεί ότι είναι ενδιαφέρον, για να δημιουργήσει τη δική του εικαστική γλώσσα, το δικό του οπτικό σενάριο.

Αναφέρθηκε στην προπαρασκευή της έκθεσής της «The Big Exodus/Η μεγάλη έξοδος» που πραγματοποιήθηκε σε γκαλερί του Mayfair του Λονδίνου, τον Νοέμβριο του 2018, και την έμπνευσή της από: το θεατρικό κείμενο  "Ρινόκερος" του Ευγένιου Ιονέσκο, τη γνωστή ξυλογραφία «Rhinoceros» του Γερμανού ζωγράφου και χαράκτη Durer αλλά και τους αλχημιστές.

Απάντησε στις ερωτήσεις των μελών και φίλων της Λέσχης Ανάγνωσης, συζήτησε μαζί τους το πώς βίωσε καλλιτεχνικά την περίοδο της απομόνωσης, ανέφερε τα σχέδια της και υποσχέθηκε να τους ξεναγήσει στην πρώτη έκθεση που θα παρουσιάσει μετά το τέλος της δυστοπικής αυτής περιόδου.

Στη συνάντηση συμμετείχαν φίλες και φίλοι της Έλλης Χρυσίδου και της Λέσχης, μεταξύ άλλων και οι: Σμαράγδα Παπαδοπούλου (Μανταδάκη), Μαρία Πασχαλίδου, Γιάννα Τσόκου, Ελένη Χοντολίδου.

Θερμές ευχαριστίες στην Έλλη Χρυσίδου για την αποδοχή της πρόσκλησης και για την αναλυτική παρουσίαση του έργου της. Για την όλη διοργάνωση, ευχαριστίες οφειλόμενες στα μέλη της Ομάδας Εικαστικών της Λέσχης: Μαρία Ντόντση και Μαρία Σιώτη.

Έλλη Χρυσίδου, «Εικαστικά και λογοτεχνία: "Η μεγάλη έξοδος"»

 

 Η Έλλη Χρυσίδου στη Λέσχη Ανάγνωσης της ΕΡΤ3
Τετάρτη 7 Απριλίου 2021, στις 7 μ.μ

Η Έλλη Χρυσίδου γεννήθηκε το 1956 στο Κιλκίς και σπούδασε στην Σχολή Καλών Τεχνών στο Nancy-Γαλλία. Έχει πραγματοποιήσει πολλές εκθέσεις και εκπροσώπησε την Ελλάδα σε διεθνείς διοργανώσεις. Συνεργάστηκε (1995-2005) με την σχολή Καλών Τεχνών S.Etienne – Γαλλία.

Πρόσφατες εκθέσεις: 
2020 «Τhe Big Exodus» gallery Depardieu Nice FR. cur. C.Depardieu,
2019 «how to video installation» με Γ. Κλουντζό Χρυσίδη / αποτέλεσμα των εργαστήριων που πραγματοποιήθηκαν στο πλαίσιο του 

          προγράμματος Freiraum / Goethe, ArtBOX,
2019 «Still Alive» The Project gallery Athens cur. Jannis Bollis,
         «Man on the moon» The Project Gallery Athenw cur. Jannis Bollis,
         «Σχεδιασμοί πριν από την Υλοποίηση» Κατάλυμα Γαλλίας - Ρόδος / Περιφέρεια Νοτίου Αιγαίου / Επιμέλεια: Εμμανουηλίδη Μαυρομάτης,
2018 «H Μνήμη της Επανάστασης» Δημοτική Πινακοθήκη Λάρισας, Μουσείο Γ.Ι. Κατσίγρα,
2018 « Η Μνήμη της Επανάστασης» ΚΜΣΤ στην ΑΣΚΤ, 
2017 «Γκαλερί Depardieu, Νίκαια Γαλλία, 
2017 «Το δικαίωμα στο μέλλον» ΜISP, Αγία Πετρούπολη Ρωσία, 
2017 «The Body, the Soul and the Place», 7η Βiennale Σύγχρονης Τέχνης
SMCA, Εθνικό Μουσείο Πεκίνο, 
2017 «Xanadu: Land of Enchantment», Anya and Andrew Shiva Gallery, 

2017 «Κοινοί Ιεροί Τόποι» ΜΜΣΤ, 
2016 «Infinite Complexity Thy Name is Woman» D’ARTE Gallery NY cur. Thalia Vrachopoulos,
2016 Γκαλερί Lola Nikolaou Θεσσαλονίκη.
Έχει ασχοληθεί με διοργανώσεις πολιτιστικών εκδηλώσεων και με θέματα πόλης.
Εργάστηκε ως καθηγήτρια σχεδίου στο κολέγιο ΑΚΤΟ και ως καλλιτεχνική διευθύντρια στο Εικαστικό Εργαστήριο του Δήμου Παύλου Μελά.
Από την 1η Ιανουαρίου του 2011 είναι Δημοτική Σύμβουλος Θεσσαλονίκης. Διετέλεσε αντιδήμαρχος Πολιτισμού με τη διοίκηση Μπουτάρη και εξελέγη δημοτική σύμβουλος με την παράταξη της Κατερίνας Νοτοπούλου. 
Με τον Άγγελο Κλουντζό απέκτησε ένα παιδί τον Γιώργο, που είναι μουσικός.
Περισσότερα για την Έλλη Χρυσίδου: http://www.ellichrysidou.com/

Τη συνάντηση (μέσω διαδικτύου) με την Έλλη Χρυσίδου την διοργάνωσε η Ομάδα Εικαστικών της Λέσχης, δηλαδή οι: Μαρία Ντόντση και Μαρία Σιώτη.

Πηγή φωτογραφίας: http://www.kilkis24.gr

Τους/τις συναντήσαμε και μιλήσαμε μαζί τους

Πρώτη σειρά (άνω αριστερά): Γιάννης Ατζακάς, Ανθή Βηδενμάιερ, Γεράσιμος Βώκος, Στυλιάνα Γκαλινίκη, Χρήστος Αρμάντο Γκέζος,  Αρχοντούλα Διαβάτη, Ισίδωρος Ζουργός

Δεύτερη σειρά: Έφη Καλλιφατίδη, Τάσος Καλούτσας, Κατερίνα Καριζώνη, Δημήτρης Κόκορης, Θωμάς Κοροβίνης, Μαρία Κουγιουμτζή, Έφη Κουνουγέρη-Μανωλεδάκη

Τρίτη σειρά: Ηλίας Κουτσούκος, Τέτα Μακρή, Γιάννης Μακριδάκης, Πρόδρομος Μάρκογλου,  Δημήτρης Μίγγας, Σοφία Νικολαΐδου, Τόλης Νικηφόρου, Μανόλης Ξεξάκης

Πέμπτη σειρα: Κάλλια Παπαδάκη, Σάκης Παπαδημητρίου, Μιχάλης Πιτένης,  Άρης Στυλιανού, Γεωργία Συλλαίου, Βασίλης Τομανάς, Παντελής Τρακίδης

Πηγή φωτογραφιών (αλφαβητική σειρά): https://biblionet.gr/