Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης, «Τα ρόδιν’ ακρογιάλια»

Claude Monet (1840-1926) Etretat in the Rain 1885-1886

Από τα  «Τα ρόδιν’ ακρογιάλια» του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη, απόσπασμα από τον Πρόλογο:  «… Ιδού εγώ κωμάζω υπό τα παράθυρά της. Ούτε φωνή, ούτε κιθάρα, ούτε στεναγμός. Έβαλα τας κώπας εις ανάπαυσιν, κ’ εστάθην. Παρακαλώ τα ρεύματα να μη με παρασύρουν. Εδώ αντικρύζει ακριβώς. Βλέπω – φεύ είναι ωραίον να έχη τις όμματα δια να βλέπη τούτο – βλέπω το παράθυρον φωτισμένον. Η καρδία πάλλει, το παν ηρεμεί. Μη φυσάς, αύρα, μη με σύρετε, ρεύματα. Περιμένω την τρισολβίαν στιγμήν… Ω, ας έλθη η στιγμή εκείνη· είναι ανταξία των αιώνων· και είτα ας έλθη το μηδέν, πλην όταν εκείνη επί στιγμήν ανατείλη, εις το μηδέν θα μείνη εν μόριον υπάρξεως, και εις το χάος μία ακτίς αναμνήσεως. Έπλευσα, κι απέκαμα, κ’ ενυκτώθην… »