ΕΡΤ και ΕΡΤ3 - Δεν άνθησαν ματαίως τόσα θαύματα: «Βαθύ κόκκινο»

ΙΧΝΗΛΑΣΙΑ, ΠΕΡΙΠΕΤΕΙΑ ΤΟΥ ΒΛΕΜΜΑΤΟΣ ΚΑΙ ΒΗΜΑΤΑ ΣΤΗ ΜΟΙΡΑ ΣΤΟ «ΒΑΘΥ ΚΟΚΚΙΝΟ» ΤΗΝ ΠΙΟ ΩΡΙΜΗ ΤΑΙΝΙΑ ΤΟΥ ΝΤΑΡΙΟ ΑΡΤΖΕΝΤΟ

ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΙΚΗ ΛΕΣΧΗ ΤΩΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΤΗΣ ΕΡΤ-3

Η Κινηματογραφική Λέσχη των εργαζομένων της ΕΡΤ-3 στα πλαίσια του αφιερώματος Ο Κίτρινος Τρόμος (Cinema Giallo) προβάλλει τη Δευτέρα 16 Νοεμβρίου στις 21:00 στην αίθουσα ΒΑΚΟΥΡΑ 2 (Ιωάννου Μιχαήλ 8, τηλ. 2310233665) το θρίλερ του Ντάριο Αρτζέντο Βαθύ Κόκκινο (Ιταλία, 1975, έγχρωμη, 126'). Παίζουν: Ντέιβιντ Χέμινγκς, Ντάρια Νικολόντι, Γκαμπριέλε Λαβία, Κλάρα Καλαμάι.

Η ταινία είναι μια ευγενική προσφορά του 20^ού Πανοράματος Ευρωπαϊκού Κινηματογράφου και του κ. Νίνου Φένεκ Μικελίδη, ενώ η συνδιοργάνωση και καλλιτεχνική επιμέλεια γίνονται από το ΚΕΜΕΣ. Θα προλογίσει ο Αλέξης Ν. Δερμεντζόγλου, του οποίου έντυπη ανάλυση θα διανεμηθεί στο κοινό, ενώ στο τέλος της προβολής θα ακολουθήσει μακρά συζήτηση με το κοινό.

Το προς συζήτηση θέμα στο λαϊκό πανεπιστήμιο για τον κινηματογράφο θα είναι: Η οικειοποίηση ενός ξένου προβλήματος ως πολύπλοκο και περίπλοκο εργαλείο του σινεμά.

Σε ένα θέατρο-ωδείο, ένας μουσικός γίνεται μαρτυρας δολοφονίας ενός διάσημου μέντιουμ. Μαζί με έναν ρεπόρτερ αναζητούν το δολοφόνο, ενώ ξεσπάει μια σειρά εγκλημάτων.

Το κείμενο του Αλέξη Δερμεντζόγλου που θα διανεμηθεί είναι το ακόλουθο:

«Σε ένα θέατρο-ωδείο που βρισκεται απέναντι σε μία γκαλερί, ένας μουσικός γίνεται μαρτυρας δολοφονίας ενός διάσημου μέντιουμ. Μαζί με έναν ρεπόρτερ αναζητούν το δολοφόνο και βρίσκονται προ τρομερών κινδύνων, ενώ ξεσπάει μια σειρά εγκλημάτων.

Κλασικό φιλμ της προβληματικής και της αισθητικής του Αρτζέντο, που διατρέχει όλη τη θεματολογία αλλά και τις εμμονές του: για ακόμα μια φορά υπάρχει μια διαταραχή που δημιουργεί τα εγκλήματα, ουσιαστικά μια δυστυχία και ενοχή που οδηγούν το δολοφονικό χέρι. Οι σινεφίλ αναφορές είναι άφθονες αλλά πολύ λειτουργικές, με κυριότερη αυτή στον Αντονιόνι και στην ταινία Blow Up. Δεν είναι τυχαίο ότι και στις δύο ταινίες πρωταγωνιστεί ο Ντέιβιντ Χέμινγκς, ενώ όπως στο αριστούργημα του Αντονιόνι, ο ήρωας οικειοποιείται ένα ξένο πρόβλημα. Αυτό τον μαγνητίζει, τον μαγεύει, οδηγεί τα βήματά του στο άγνωστο, στον τρόμο.

Αυτή η ταινία δε θα μπορούσε να ήταν αριστούργημα αν δε συνοδευόταν από εκπληκτικές κατασκευαστικές αξίες. Η φωτογραφία του Λουίτζι Κουβάιλερ είναι αριστοτεχνική, με λειτουργικούε φωτισμούς και αντιστοιχίζεται με τη μυθοπλασία. Ο Τζόρτζιο Γκαζλίνι γράφει μία μουσική που σχολιάζει πολλαπλά τη μυθοπλασία. Κι ακόμα όπως ο Νίκολας Ρέι, ο Αρτζέντο αποδεικνύει το πάθος του για την αρχιτεκτονική. Έτσι αξιοποιεί τους χώρους με ειδικό τρόπο. Η εμφάνιση της Art Nouveau είναι χαρακτηριστική. Υπάρχουν τεράστιοι χώροι, μεγάλες πλατείες, κτίσματα που παραπέμπουν στη φασιστική περίοδο της Ιταλίας και στον Μουσολίνι. Το κλίμα θυμίζει πολύ Νίκολας Ρεγκ και το αριστούργημά του “Μετά τα Μεσάνυχτα”. Το μοντάζ είναι θραυσματικό και δαιδαλώδες, οδηγώντας σε ένα καφκικό λαβύρινθο και παράλογο. Και όπως και στο Blow Up, δεν έχουμε τη μεγέθυνση μιας στατικής φωτογραφίας αλλά την αποκωδικοποίηση μιας κινούμενης εικόνας. Και φυσικά τα σχόλια για την τέχνη και την αναπαράσταση είναι εμφανή, όπως και η άποψη του αρτζέντο για το βλέμμα: βλέμμα, εικόνα, σινεμά, αναπαράσταση και η διερεύνηση του κατά πόσο αυτά οδηγούν σε μια πλαστή πραγματικότητα ή δρουν ευεργετικά για τη ζωή.

Ο Αρτζέντο είναι ενας πεσιμιστής σκηνοθέτης, η άλλη όψη του Πολάνσκι. Οι ανθρωποι δεν αλλάζουν, ενω επιχειρώντας να υπερβούν το πρόβλημα και το “τραύμα“ τους οδηγούνται σε ολισθηρούς δρόμους και ανακυκλώνουν το κακό!!!...»

ΔΕΚΑ ΛΟΓΟΙ ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΧΑΣΕΤΕ ΤΟ «ΒΑΘΥ ΚΟΚΚΙΝΟ»

Εξάλλου, 10 λόγοι για να μην χάσετε το Βαθύ Κόκκινο είναι:

1.    Για την οικειοποίηση ενός ξένου προβλήματος.

2.    Για τις πολλαπλές αναφορές στο Blow-Up του Αντονιόνι.

3.    Για την εξαιρετική αξιοποίηση των φυσικών ντεκόρ.

4.    Για την υποδειγματική μουσική ερμηνεία των εικόνων από τον μετρ Βιτόριο Γκαζλίνι.

5.    Για την αρχιτεκτονική δομή του.

6.     Για την καλλιτεχνική διεύθυνση.

7.    Για το ότι οδηγούμαστε και πάλι, κατά το πρότυπο του Αρτζέντο, στο πρόβλημα του στρεβλωμένου χαρακτήρα.

8.    Για τη συναρπαστική φωτογραφία και τους ψυχρούς,«νεκρούς» φωτισμούς.

9.    Για τα παραπλανητικά ευρήματα που, διασπαρμένα ως νάρκες στο φιλμικό σώμα, στέλνουν αλλού την αντίληψη του θεατή.

10.  Για τις αναφορές στο κρυμμένο, στο βλέμμα, στην τέχνη, στην επικάλυψη του εγκλήματος.

Υ.Γ. Την επόμενη Δευτέρα 23 Νοεμβρίου η Κινηματογραφική Λέσχη των εργαζομένων της ΕΡΤ-3 προβάλλει το θρίλερ του Λούτσιο Φούλτσι Μη βασανίζετε το παπάκι (1971).