ΕΡΤ και ΕΡΤ3 - Κινηματογραφική Λέσχη των Εργαζομένων της ΕΡΤ3 / Δεν άνθησαν ματαίως τόσα θαύματα: «Το χτύπημα της Μέδουσας» - Δευτέρα 23-5-2016

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΙΚΗ ΛΕΣΧΗ ΤΩΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΤΗΣ ΕΡΤ-3

Αγαπητοί φίλοι, λόγω της μεγάλης επιτυχίας του Φεστιβάλ Τρόμου στο Σινέ ΒΑΚΟΥΡΑ, χάρη και στις τέσσερις δικές μας επιλογές, σας παρακαλούμε να δείξετε κατανόηση για τα ακόλουθα: η προβολή του αριστουργήματος του Τζακ Γκολντ Το  χτύπημα της Μέδουσας τη Δευτέρα 23/5/2016 δεν θα γίνει τελικά στην αίθουσα ΒΑΚΟΥΡΑ 1, αλλά στην αίθουσα ΒΑΚΟΥΡΑ 2 στις 21.00 ακριβώς. Παρακαλείστε να έρθετε έγκαιρα επειδή ο αριθμός των θεατών θα είναι περιορισμένος λόγω στενότητας χώρου. Θα εισέρθουν μόνο θεατές με νόμιμα παραστατικά και οικονομικά ενημερωμένες ταυτότητες μελών της Λέσχης και θα υπάρξει αυστηρός έλεγχος για τα παραπάνω. Μετά το τέλος της προβολής η συζήτηση θα γίνει στην αίθουσα ΒΑΚΟΥΡΑ 1, χωρητικότητας 400 θέσεων. Σας ανακοινώνουμε τους τίτλους των τεσσάρων αριστουργημάτων για τα οποία νιώθουμε περήφανοι επειδή είναι δικές μας επιλογές. Μακάβρια Εισβολή (1956) του Ντον Ζίγκελ, Η Νύχτα του Δαίμονα (1957) του Ζακ Τουρνέρ, Ο Άνθρωπος που Ζάρωνε (1957) του Τζακ Άρνολντ, Η Πτώση του Οίκου των Άσερ (1960) του Ρότζερ Κόρμαν. Μην τις χάσετε!

ΠΑΡΑΒΟΛΙΚΟΣ ΤΡΟΜΟΣ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΣΤΟ «ΧΤΥΠΗΜΑ ΤΗΣ ΜΕΔΟΥΣΑΣ»

ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΙΚΗ ΛΕΣΧΗ ΤΩΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΤΗΣ ΕΡΤ-3

Η Κινηματογραφική Λέσχη των εργαζομένων της ΕΡΤ-3, στα πλαίσια του αφιερώματός της Ευρωπαϊκό Πολιτικό Σινεμά, παρουσιάζει τη Δευτέρα 23 Mαϊου στις 21:00 στην αίθουσα ΒΑΚΟΥΡΑ 2 (Ιωάννου Μιχαήλ 8, τηλ. 2310233665) το μεταφυσικό πολιτικό θρίλερ του Τζακ Γκολντ Το χτύπημα της Μέδουσας  (Βρετανία, 1978, έγχρωμη, 102'). Παίζουν: Ρίτσαρντ Μπάρτον, Λίνο Βεντούρα, Λι Ρέμικ. 

Η συνδιοργάνωση και καλλιτεχνική επιμέλεια γίνονται από το ΚΕΜΕΣ. Θα προλογίσει ο Αλέξης Ν. Δερμεντζόγλου, του οποίου έντυπη ανάλυση θα διανεμηθεί στους θεατές, ενώ στο τέλος της προβολής θα ακολουθήσει μακρά συζήτηση με το κοινό. 

Το προς συζήτηση θέμα στο λαϊκό πανεπιστήμιο για τον κινηματογράφο θα είναι: Η δεκαετία του '70, τα χρόνια της μεγάλης απελπισίας και ο τρόπος που εκφράστηκαν από συγκεκριμένη ομάδα ταινιών.  

Ένας Άγγλος συγγραφέας, που ήταν παρών σε αμέτρητες καταστροφές, παθαίνει ένα σοβαρό ατύχημα. Παραδόξως, ο εγκέφαλός του συνεχίζει να λειτουργεί παρά την κατάσταση καταστολής.

Η ανάλυση που θα διανεμηθεί είναι η ακόλουθη:

 «Όταν αναφερόμαστε σε συγκλονιστικές ταινίες μην ξεχνάτε αυτήν. Τι συμβαίνει όταν ο βασικός ήρωας (Μπάρτον) ήταν παρόν σε αμέτρητες καταστροφές. Τώρα που βρίσκεται σε νοσοκομείο σε καταστολή με βαρύτατες κρανιοεγκεφαλικές κακώσεις, ο εγκέφαλός του εξακολουθεί να λειτουργεί και στέλνει κύματα. Και ποια τελικά μπορεί να είναι η πιο μεγάλη μελλοντική καταστροφή στην Αγγλία; Ένας Γάλλος  αστυνομικός δεν  θα μπορέσει να αποτρέψει το μοιραίο αλλά και η ψυχανάλυση δεν βοηθάει. Σύνθετο μεταφυσικό θρίλερ με αναφορές στην τρομοκρατία, ανατροπή των στερεοτύπων ταινιών καταστροφής αλλά και πολιτικές σημάνσεις. Βαθύτατα πεσιμιστικό, τέλος συγκλονιστικό, καμιά παραχώρηση στην εμπορικότητα. «Βαρύ», έξοχο αριστούργημα με υπνωτική αφήγηση, έξοχα χρώματα, αριστοτεχνική σκηνοθεσία, άψογο ντεκουπάζ. Το κορυφαίο φιλμ του '70 για την δεκαετία της μεγάλης απελπισίας και της αλόγιστης βίας. Τέλειο.»

ΔΕΚΑ ΛΟΓΟΙ ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΧΑΣΕΤΕ ΤΟ «ΧΤΥΠΗΜΑ ΤΗΣ ΜΕΔΟΥΣΑΣ»

Εξάλλου, 10 λόγοι για να μην χάσετε το Χτύπημα της Μέδουσας είναι:

1.    Για τους τρεις εκπληκτικούς ρόλους των Μπάρτον, Βεντούρα, Ρέμικ, που σηματοδοτούν ο καθένας και μια συγκεκριμένη διαδικασία-κατάσταση.

2.    Για τον τύπο του Μπάρτον, ο οποίος παραπέμπει στην ίδια την ανεξέλεγκτη φύση.

3.    Για τον τύπο του Βεντούρα, που είναι ο νόμος και η ιχνηλασία, η έρευνα δια της λογικής.

4.    Για τον τύπο που ενσαρκώνει η Ρέμικ, ο οποίος παραπέμπει στην ψυχαναλυτική διαδικασία.

5.    Για την εξαιρετική καταθλιπτική φωτογραφία στους τόνους καφέ-μπλε-λευκού.

6.    Για την αριστοτεχνική σκηνοθεσία του Γκολντ, που με αργή αφήγηση και σταθερά μεγάλα πλάνα χτίζει έναν κλιμακούμενο εφιάλτη.

7.    Γιατί ενώ το φιλμ αξιοποιεί τα στερεότυπα των ταινιών επιστημονικής φαντασίας, καταστροφής, και παραψυχολογίας, τα ενοποιεί σε ένα εφιαλτικό όραμα, που είναι πολιτικό και αντιεξουσιαστικό.

8.    Γιατί η “φιλοσοφία” αποδεικνύει με τον τρόπο της ότι ούτε η ψυχαναλυτική μέθοδος ούτε η υλιστική έρευνα μπορούν να υπερβούν το ανεξέλεγκτο κάποιων δυνάμεων.

9.    Γιατί το φιλμ εξελίσσεται σε μια πεσιμιστική αλληγορία που αναφέρεται ουσιαστικά στο ανεξέλεγκτο που μπορεί να διαταράξει ανθρώπινες ισορροπίες και υπολογισμούς.

10.  Γιατί η ταινία κατ' ουσίαν εκφράζει τη μεγάλη απαισιοδοξία του '70, τη δεκαετία της μεγάλης βίας, αλλά και της πικρίας από τη συντριβή των μεγάλων επαναστατικών οραμάτων.

Υ.Γ. Την επόμενη Δευτέρα 30 Μαΐου η Κινηματογραφική Λέσχη των εργαζομένων της ΕΡΤ-3 παρουσιάζει στα πλαίσια του ίδιου αφιερώματος το κλασικό σπαγγέτι γουέστερν του Σέρτζιο Κορμπούτσι Ο επαναστάτης του Μεξικού (1968).