Από τα ποιήματα που αγαπώ, γιατί εμπεριέχουν πικρή και ελπιδοφόρα αντίφαση από τον τίτλο τους ακόμη, είναι το "Άνθη της πέτρας" του Γιώργου Σεφέρη. Κι η μοναξιά να συντροφεύει την ανάγκη να υπάρξεις, να νιώσεις άνθρωπος. Και ο Μίκης Θεοδωράκης ζει στους μουσικούς του δρόμους τα ίδια συναισθήματα με τον ποιητή. Κι ο Μπιθικώτσης να στέκει ανάμεσά τους και να παίρνει τα λόγια και τις μουσικές τους και να τα δίνει φτερά, να πετάξουν ανάμεσα στον κόσμο που περπατά, σκοντάφτει αλλά πάντα κρατιέται όρθιος.
29 Οκτωβρίου 2016
Η λέξη του μήνα (29.8): η "πέτρα" του Γιώργου Καλιεντζίδη
Από τα ποιήματα που αγαπώ, γιατί εμπεριέχουν πικρή και ελπιδοφόρα αντίφαση από τον τίτλο τους ακόμη, είναι το "Άνθη της πέτρας" του Γιώργου Σεφέρη. Κι η μοναξιά να συντροφεύει την ανάγκη να υπάρξεις, να νιώσεις άνθρωπος. Και ο Μίκης Θεοδωράκης ζει στους μουσικούς του δρόμους τα ίδια συναισθήματα με τον ποιητή. Κι ο Μπιθικώτσης να στέκει ανάμεσά τους και να παίρνει τα λόγια και τις μουσικές τους και να τα δίνει φτερά, να πετάξουν ανάμεσα στον κόσμο που περπατά, σκοντάφτει αλλά πάντα κρατιέται όρθιος.
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου