Αντίο Ντάριο Φο

 Πηγή φωτό: http://www.naftemporiki.gr

Ο  Ντάριο Φο  πέθανε χθες σε  ηλικία 90 ετών. Σκηνοθέτης, ηθοποιός και συγγραφέας, βραβευμένος και με το Νόμπελ Λογοτεχνίας. Καινοτόμος και εξωσυμβατικός. Τα έργα του από την αρχή (1950) προκαλούν το "κοινό αίσθημα". Δεν διστάζει να σατιρίσει με κείμενά του θέματα ταμπού για την ιταλική κοινωνία και δεν υποκύπτει στις πιέσεις και τις αντιδράσεις της Καθολικής Εκκλησίας, της ιταλικής κυβέρνησης ή και ακροδεξιών κύκλων. Κυνηγημένος, κυριολεκτικά, αναζητεί κάθε τόσο θεατρική στέγη. Συμμετέχει στο πολιτικό γίγνεσθαι με τα έργα του. Δεν αφήνει το χρόνο να περάσει. Δεν φοβάται την επικαιρότητα και δεν επιλέγει την ασφάλεια της απόστασης που δίνει ο χρόνος για την ερμηνεία ενός γεγονότος. Η αναγνώριση του έργου του έρχεται μετά από τριαντάχρονη διαρκή, επίμονη και ασυμβίβαστη πορεία. Στην πορεία του αυτή σταθερό σημείο αναφοράς, από το 1951,  με διακριτή παρουσία και με πολλαπλή συνεισφορά στους κοινωνικούς αγώνες και στην καλλιτεχνική δημιουργία ήταν η σύντροφος της ζωής του η Φράνκα Ράμε (1929-2013), η «Λέαινα», ηθοποιός και πρώην γερουσιαστής. Το 1973 μια νεοφασιστική ομάδα την απαγάγει, την βασανίζει και την βιάζει. Η Ράμε επανέρχεται στη σκηνή μαζί με νέους αντιφασιστικούς διαλόγους.

Διαβάζουμε στην Βικιπαίδεια: «Στα έργα του είχε ασκήσει κριτική, μεταξύ των άλλων, στην πολιτική της Καθολικής εκκλησίας για τις αμβλώσεις, τις πολιτικές δολοφονίες, το οργανωμένο έγκλημα, την πολιτική διαφθορά και το Μεσανατολικό. Τα έργα του συχνά βασίζονται στον αυτοσχεδιασμό, στο ύφος της commedia dell' arte. Τα έργα του έχουν μεταφραστεί σε 30 γλώσσες. Το 2006, ο Φο ήταν υποψήφιος για δήμαρχος του Μιλάνο, της πιο σημαντικής, οικονομικά πόλης της Ιταλίας. Ο Φο, που πήρε πάνω απ' το 20% των ψήφων, υποστηριζόταν από την Κομμουνιστική Επανίδρυση».

Στον ιστότοπο της ΕΡΤ μπορείτε να παρακολουθήσετε, από το Αρχείο της ΕΡΤ,  το έργο του Δεν πληρώνω! Δεν πληρώνω! (1974), όπως παρουσιάστηκε από το Θέατρο της Δευτέρας σε σκηνοθεσία Στέφανου Ληναίου . Μια φάρσα για το κίνημα αυτοδιαχείρισης, όπου γυναίκες (και άντρες) έπαιρναν ό,τι ήθελαν από την αγορά, πληρώνοντας μόνο ό,τι μπορούσαν.

Δεν πληρώνω! Δεν πληρώνω!, Μέρος 1ο
Δεν πληρώνω! Δεν πληρώνω!, Μέρος 2ο
Δεν πληρώνω! Δεν πληρώνω!, Μέρος 3ο