Το κείμενο που ακολουθεί γράφηκε
από τα μέλη της Λέσχης Ανάγνωσης της ΕΡΤ3,
τις ημέρες που έπεσε το "μαύρο".
από τα μέλη της Λέσχης Ανάγνωσης της ΕΡΤ3,
τις ημέρες που έπεσε το "μαύρο".
ΚΑΙΡΟΣ
Του Ανέστη Ευαγγέλου
Του Ανέστη Ευαγγέλου
Τώρα
που καίγεται το σπίτι σου, που βλέπεις
στάχτες
να γίνονται ένα ένα και σωροί
που
καπνίζουνε, τα υπάρχοντά σου,
τώρα
που
και τα ρούχα σου πήραν φωτιά και γυμνός
βρέθηκες
ξαφνικά στους πέντε δρόμους
κι
όσο φτάνει το μάτι σου φλέγεται η πόλη
κι
οι κάτοικοι έντρομοι πετιούνται απ' τα κατώφλια
γυμνοί
καθώς εσύ, κυνηγημένοι-
καιρός
να λάμψει από τις φλόγες το μυαλό σου
καιρός
να δεις
να
εννοήσεις επιτέλους τις αιτίες.
Ανέστης
Ευαγγέλου, Τα ποιήματα, 1956-1993,
Εκδόσεις
Καπάνι, Θεσσαλονίκη 2007.
Εμείς ήμαστε αυτοί
που πρέπει να εννοήσουμε, να στοχαστούμε και να κρίνουμε το σημαίνον και το
σημαινόμενο. Μια παρέα εμείς, η ΛΕΣΧΗ ΑΝΑΓΝΩΣΗΣ της ΕΡΤ3, έχουμε φτιάξει μια
αναγνωστική κοινότητα αγαπώντας τη λογοτεχνία και συζητώντας αγαπημένα βιβλία,
ταξιδεύοντας με τα βιβλία στον κόσμο και στον εαυτό μας, χτίζοντας στέρεες
σχέσεις φιλίας. Αυτό δεν μπορεί κανείς να μας το πάρει.
Μετά τη διακοπή της δημόσιας ραδιοτηλεόρασης –το μαύρισμα της οθόνης στον ωμό του συμβολισμό- και όταν το σήμα έπαψε να ακούγεται νιώσαμε θαρρείς να πέφτουν οι τίτλοι του τέλους, κι όχι μόνο γιατί πίσω από όλα τα συγκινημένα σήματα υπήρχαν άνθρωποι, αληθινοί άνθρωποι με ανάγκες, φόβους κι ελπίδες -που έμειναν στο δρόμο- αλλά γιατί απογυμνωθήκαμε από αυτό που ήταν η ιστορία μας και όχι μόνο ένα ζεστό κουκούλι για την καθημερινότητά μας: ταυτότητα, επικοινωνία, ενημέρωση και πολιτισμός. Καιρό τώρα στον κατήφορο της «κρίσης» ξηλώνονται ένα ένα τα συνταγματικά καθιερωμένα δικαιώματα του πολίτη, τα δικαιώματά μας, κλιμακώνεται μια επιχείρηση ωμού καταναγκασμού.
Μετά τη διακοπή της δημόσιας ραδιοτηλεόρασης –το μαύρισμα της οθόνης στον ωμό του συμβολισμό- και όταν το σήμα έπαψε να ακούγεται νιώσαμε θαρρείς να πέφτουν οι τίτλοι του τέλους, κι όχι μόνο γιατί πίσω από όλα τα συγκινημένα σήματα υπήρχαν άνθρωποι, αληθινοί άνθρωποι με ανάγκες, φόβους κι ελπίδες -που έμειναν στο δρόμο- αλλά γιατί απογυμνωθήκαμε από αυτό που ήταν η ιστορία μας και όχι μόνο ένα ζεστό κουκούλι για την καθημερινότητά μας: ταυτότητα, επικοινωνία, ενημέρωση και πολιτισμός. Καιρό τώρα στον κατήφορο της «κρίσης» ξηλώνονται ένα ένα τα συνταγματικά καθιερωμένα δικαιώματα του πολίτη, τα δικαιώματά μας, κλιμακώνεται μια επιχείρηση ωμού καταναγκασμού.
ΑΞΙΟΝ
ΕΣΤΙ
Οδυσσέας
Ελύτης
ΙΑ΄
..........................................................................
Όπου
και να σας βρίσκει το κακό αδερφοί,
όπου
και να θολώνει ο νους σας,
μνημονεύετε
Διονύσιο Σολωμό
και
μνημονεύετε Αλέξανδρο
Παπαδιαμάντη.
Η
λαλιά που δεν ξέρει από ψέμα [...]
Όπου
και να
πατεί το πόδι σας, φωνάζω ,
ανοίξτε,
αδερφοί,
μια
βρύση ανοίξετε,
τη
δική σας βρύση του Μαυρογένη!
Οδ. Ελύτης, Άξιον εστί,
η'
έκδοση, Εκδόσεις Ίκαρος, Αθήνα 1974
Κοινωνική
αλληλεγγύη -ανυποχώρητος αγώνας
Παρασκευή,
21 Ιουνίου 2013
Η
ΛΕΣΧΗ ΑΝΑΓΝΩΣΗΣ της ΕΡΤ3
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου