Μια
μέρα, καθώς κατηφόριζαν το λιθόστρωτο της Ακρόπολης –ήταν ηλιοβασίλεμα, ο
ουρανός στο αριστερό τους χέρι, κατά το όρος Αιγάλεω, γέμιζε μενεξεδένια
φουλάρια–, η Λιλή την έπιασε σταυρωτά από τα χέρια και της είπε,«Έλα να σου
μάθω ένα παιχνίδι». Τη συμπαρέσυρε κι άρχισαν να χοροπηδούν, τραγουδώντας, χαρούμενες και
φασαριόζες. Παλιμπαιδίζοντας… Σχεδόν ευτυχισμένες.
Ένα φράγκο η βιολέτα, τσινγκολελέτα, τσινγκολελέτα
Ένα φράγκο η βιολέτα, τσινγκολελέτα, τσινγκολελέτα...
Απόσπασμα από Τα κορίτσια της πλατείας της Μαρίας Γαβαλά, Εκδόσεις Πόλις
Και ακούστε ξανά Τα κορίτσια που πηγαίνουν δυο-δυο,
του Διονύση Σαββόπουλου, από το L.P. Φορτηγό :
του Διονύση Σαββόπουλου, από το L.P. Φορτηγό :
Δυο, δυο, πέρασαν πέρασαν
να 'τα τα κορίτσια...
να 'τα τα κορίτσια...
που δεν είναι δεκατέσσερα χρονώ!
Ανθή Καραμανλή,
για την λέξη του μήνα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου