Κινηματογραφική Λέσχη των Εργαζομένων της ΕΡΤ3: «Ο μπάτσος» - Δευτέρα 14-11-2016

Ο ΜΕΛΑΓΧΟΛΙΚΟΣ ΚΑΙ ΑΠΑΙΣΙΟΔΟΞΟΣ «ΜΠΑΤΣΟΣ»

ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΙΚΗ ΛΕΣΧΗ ΤΩΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΤΗΣ ΕΡΤ-3

Η Κινηματογραφική Λέσχη των εργαζομένων της ΕΡΤ-3 και το ΚΕΜΕΣ παρουσιάζουν στα πλαίσια του αφιερώματός τους Το ζεύγος και η βία τη Δευτέρα 14 Noεμβρίου στις 21:00 στην αίθουσα ΒΑΚΟΥΡΑ 1 (Ιωάννου Μιχαήλ 8, τηλ. 2310233665) το κλασικό νεονουάρ του Ζαν Πιέρ Μελβίλ Ο μπάτσος (Γαλλία, 1972, έγχρωμη, 98'). Παίζουν: Αλέν Ντελόν, Κατρίν Ντενέβ, Ρίτσαρντ Κρένα, Ρικάρντο Κουτσιόλα.

Θα προλογίσει ο Αλέξης Ν. Δερμεντζόγλου, ενώ στους θεατές θα διανεμηθεί έντυπη ανάλυση του Γιώργου Κορμικιάρη. Στο τέλος της προβολής θα ακολουθήσει μακρά συζήτηση με το κοινό.

Το προς συζήτηση θέμα στο λαϊκό πανεπιστήμιο για τον κινηματογράφο θα είναι: Ο παγωμένος φιλμικός κόσμος του Ζαν Πιέρ Μελβίλ.

Ένας αστυνομικός συνδέεται ερωτικά με μία γυναίκα, η οποία είναι παντρεμένη μ’ έναν ιδιοκτήτη μπαρ, αλλά η δουλειά αυτή αποτελεί τη βιτρίνα για τις ληστείες που εκτελεί. Μετά από μία αριστοτεχνική ληστεία τρένου, αρχίζει η ανελέητη καταδίωξη.

Η ανάλυση που θα διανεμηθεί είναι η ακόλουθη:

«Μια συμμορία που μετά την επιτυχή εκτέλεση μιας ληστείας σε τράπεζα ετοιμάζει μία ακόμα πιο εντυπωσιακή σε τρένο, μια γυναίκα που μοιράζεται ανάμεσα στον κομψό και ευγενή αρχηγό της συμμορίας και στον όμορφο αστυνόμο και ο τελευταίος που ξεκινάει τη δουλειά του όταν πέσει ο ήλιος και οι άνθρωποι κοιμηθούν. Αυτά είναι τα πρόσωπα της τελευταίας αριστουργηματικής ταινίας του Μελβίλ, που αποτελεί σύνοψη κατά κάποιο τρόπο όλης της προβληματικής και της αισθητικής του.

Ο υπαρξιστικός πεσιμισμός του και η άποψή του για τη ζωή ως ένα διάλειμμα και ως πορεία προς το θάνατο, εδώ είναι κυριαρχικά και απόλυτα. Όλοι οι φιλμικοί και αφηγηματικοί κώδικες οργανώνονται για να υπηρετήσουν αυτόν τον πεσιμισμό και αυτήν την άποψη, δημιουργώντας την αίσθησή τους: Το ψυχρό γαλάζιο της φωτογραφίας, η απίστευτα μελετημένη σκηνοθεσία, οι σιωπές, η ηχητική μπάντα (με τη μουσική και τους μονότονους συνεχείς ήχους), οι σιωπές, οι πλεονάζοντες χρόνοι, οι χώροι και το κλίμα. Ο θάνατος προβάλλεται συνεχώς (φόνος εκ προθέσεως, αυτοκτονία, φόνος εξ αμελείας).

Οι διαχωριστικές γραμμές ανάμεσα στους υπηρέτες και στους παραβάτες του νόμου, όπως και οι ταξικοί και κοινωνικοί επικαθορισμοί, για τον Ζαν Πιέρ Μελβίλ, ποτέ δεν είχαν ουσιαστική σημασία. Εκείνο που τον νοιάζει είναι η τραγικότητα της ύπαρξης, η συνείδηση του θανάτου, τα παιχνίδια της μοίρας, ο τρόπος που θα βαδίσεις τη ζωή σου με αξιοπρέπεια, πράγματα που αγγίζουν και αφορούν κάθε ανθρώπινη ύπαρξη.

Πρωτεύουσα σημασία έχει η Ύπαρξη, η αναζήτηση της αυθεντικότητας, η συνειδητοποίηση της τραγικότητας. Μέσα από μια τέτοια συνειδητοποίηση και όσο αυτήν διατηρείται στο προσκήνιο της συνείδησής μας, ίσως να μπορεί να γεννηθεί κάτι που να έχει αληθινή αξία. Το τελευταίο πλάνο με τον αστυνόμο (Ντελόν) και τον συνεργάτη του που καταλήγει στο γκρο του πρώτου (το τελευταίο πλάνο της φιλμογραφίας του) καθίσταται το απόλυτο κινηματογραφικό σύμβολο αυτής της συνειδητοποίησης και το εφαλτήριο ίσως για μια νέα ερμηνεία της ζωής μας.»

ΔΕΚΑ ΛΟΓΟΙ ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΧΑΣΕΤΕ ΤΟΝ «ΜΠΑΤΣΟ»

Εξάλλου, 10 λόγοι για να μην χάσετε τον Μπάτσο είναι:

1.      Γιατί και οι τρεις πρωταγωνιστές είναι εκπληκτικοί και στην κυριολεξία λάμπουν.

2.      Γιατί ενώ το σενάριο θα μπορούσε να ήταν αμερικανικό, ο Μελβίλ κάνει τη διαφορά χάρη στην υψηλή ποιότητά του.

3.      Για την εξονυχιστική εύρεση και αξιοποίηση των χώρων με υποδειγματικό τρόπο.

4.      Για την εκπληκτική στους τόνους του άσπρου και σκούρου μπλε φωτογραφία του Βάλτερ Βότιτς, που προσφέρει οπτικά όλη τη φιλοσοφία του Μελβίλ.

5.      Γιατί η φιλοσοφία του Μελβίλ είναι ότι ζούμε σε έναν παγωμένο, αμετακίνητο κόσμο που έχει τη μοναξιά και το άσπρο του ταφου, εξού και οι οδηγίες του στον διευθυντή φωτογραφίας.

6.      Γιατί, χάρη και στη φωτογραφία και τους φωτισμούς, η ταινία μετατρέπεται σε μια νυχτερινή πίστα όπου πάνω της οι άνθρωποι-ήρωες επιπλέουν ως ζωύφια για να συντριβούν από τη μοίρα.

7.      Για την εκπληκτικής σύλληψης ληστεία τρένου με τη χρήση ελικοπτέρου.

8.      Γιατί, όπως αναφέρεται και στην αρχή της ταινίας, οι αστυνομικοί-μπάτσοι διαθέτουν μια υπεροψία έναντι των άλλων ανθρώπων.

9.      Για την κοινωνιολογική αντίληψη ότι στα ερωτικά τρίγωνα η εξαφάνιση του ενός δημιουργεί ανεπίστρεπτα αρνητικές εξελίξεις στους άλλους δύο.

10.  Γιατί με τον τρόπο που τελειώνει την ταινία του ο Μελβίλ μάς δείχνει πως ολά ήταν μια ακόμα ιστορία στην ανώνυμη πόλη. Άρα οι ήρωες ακυρώνονται.

Υ.Γ. Την επόμενη Δευτέρα 21 Νοεμβρίου η Κινηματογραφική Λέσχη των εργαζομένων της ΕΡΤ-3 και το ΚΕΜΕΣ παρουσιάζουν στα πλαίσια του ίδιου αφιερώματος το κλασικό μελόδραμα του Σίντνεϊ Πόλακ Αγάπη για τον έρωτα (1966).