Κινηματογραφική Λέσχη των Εργαζομένων της ΕΡΤ3: «Αγάπη για τον έρωτα» - Δευτέρα 21-11-2016

ΟΝΕΙΡΟΠΟΛΗΣΗ ΚΑΙ ΜΕΛΑΓΧΟΛΙΑ ΣΤΗΝ «ΑΓΑΠΗ ΓΙΑ ΤΟΝ ΕΡΩΤΑ»

ΑΠΟΤΗΝ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΙΚΗ ΛΕΣΧΗ ΤΩΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΤΗΣ ΕΡΤ-3

Η Κινηματογραφική Λέσχη των εργαζομένων της ΕΡΤ-3 και το ΚΕΜΕΣ παρουσιάζουν στα πλαίσια του αφιερώματός τους Το ζεύγος και η βία τη Δευτέρα 21 Noεμβρίου στις 21:00 στην αίθουσα ΒΑΚΟΥΡΑ 1 (Ιωάννου Μιχαήλ 8, τηλ. 2310233665) το κλασικό μελόδραμα του Σίντνεϊ Πόλακ Αγάπη για τον έρωτα (ΗΠΑ, 1966, έγχρωμη, 110'). Παίζουν: Νάταλι Γουντ, Ρόμπερτ Ρέντφορντ, Τσαρλς Μπρόνσον, Κέιτ Ριντ, Μαίρη Μπάνταμ.

Θα προλογίσει ο Αλέξης Ν. Δερμεντζόγλου, ενώ στους θεατές θα διανεμηθεί έντυπη ανάλυση του Παναγιώτη Μπούγια. Στο τέλος της προβολής θα ακολουθήσει μακρά συζήτηση με το κοινό.

Το προς συζήτηση θέμα στο λαϊκό πανεπιστήμιο για τον κινηματογράφο θα είναι: Η ανατροπή του κλασικού χολιγουντιανού και η μετατροπή του σε πολυδύναμο σύστημα σημείων.

Ένας νεαρός σιδηροδρομικός φτάνει σε μια φτωχή πόλη του αμερικανικού νότου με σκοπό να τερματίσει τα εκεί δρομολόγια των τρένων. Ερωτεύεται μια περιζήτητη νέα και μαζί προκαλούν την αντιπάθεια των ντόπιων.

Η ανάλυση που θα διανεμηθεί είναι η ακόλουθη:

«H Άλβα Σταρ (Νάταλι Γουντ), η ονειροπόλα καλλονή του Νότου που θα μπορούσε άνετα να είναι μια νεότερη εκδοχή της Μπλανς Ντιμπουά (άλλωστε σε μονόπρακτο του Τένεσι Ουίλιαμς βασίζεται κι αυτό το έργο) και που φαντασιώνεται πως τα καλύμματα των καθισμάτων των παρατημένων βαγονιών είναι πασπαλισμένα με αστερόσκονη αντί για βρώμα! Φευ, είναι η ίδια "σκόνη του χρόνου" που στομώνει και τη δικιά της "ασάλευτη ζωή" στη μικρή εργατούπολη του Μισισιπί…

Η μόνη αχτίδα φωτός, η μόνη ελπίδα, ο νεαρός διοικητικός υπάλληλος των σιδηροδρόμων (Ρόμπερτ Ρέντφορντ), που κάνει μια στάση στην πόλη της για να επιδώσει τις απολύσεις της εταιρίας σιδηροδρόμων....

Πόσο όμως μπορεί να διαρκέσει στ' αλήθεια το όνειρο, όταν μαθαίνεις να ζεις διαρκώς μέσα σε αυτό κι έτσι κινδυνεύεις να χάσεις και τη μοναδική πιθανότητα ευτυχίας που σου έχει απομείνει; Βοηθάνε βέβαια πάντα και οι συγκυρίες ή οι καλοθελητές που έχεις θρέψει από δίπλα...

Ο Σίντνεϊ Πόλακ κινηματογραφεί το γοητευτικό σύμπαν του Τένεσι Ουίλιαμς με ποιητικό οίστρο, ενώ η Μπέρμπον Στριτ της Νέας Ορλεάνης, που στεγάζει έναν υπέροχο - μα καταδικασμένο - έρωτα στο τελευταίο εικοσάλεπτο του φιλμ, δεν υπήρξε ποτέ ομορφότερη! Θα αρκούσε και μόνο εκείνο το πλάνο της Γουντ, που αγκαλιάζει το στύλο της λάμπας του δρόμου και οι περαστικοί τη νομίζουν για πεταλουδίτσα που "ψωνίζεται" ή τα βλέμματα των δύο πρωταγωνιστών που ανταμώνουν στην κάμερα μέσα απ' το καθρέφτισμά τους στις υδάτινες αντανακλάσεις ενός συντριβανιού...

Όλα τα λεφτά όμως είναι η 14χρονη Μαίρη Μπάνταμ, που υποδύεται τη μικρή αδερφή της ηρωίδας. Μια ερμηνεία που αγγίζει τα όρια της βαθιάς συγκίνησης...»

ΔΩΔΕΚΑ ΛΟΓΟΙ ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΧΑΣΕΤΕ ΤΗΝ «ΑΓΑΠΗ ΓΙΑ ΤΟΝ ΕΡΩΤΑ»

Εξάλλου, 12 λόγοι για να μην χάσετε την Αγάπη για τον έρωτα είναι:

1.      Για το εκπληκτικό ανατρεπτικό σενάριο, από τα ιδιοφυέστατα που έχουν γραφεί στην ιστορία του κινηματογράφου.

2.      Για το αρμονικό δέσιμο του ζευγαριου Ρόμπερτ Ρέντφορντ - Νάταλι Γουντ. Ο ένας εκφράζει την τυπική αμερικανική καθαρότητα και η άλλη το πάθος για μεγαλείο.

3.      Για τον μικρό αλλά εξαιρετικό ρόλο του Τσαρλς Μπρόνσον, τελείως διαφορετικού απ'ότι τον έχουμε συνηθίσει.

4.      Για την εκπληκτική φωτογραφία και τους φωτισμούς του μετρ Τζέιμς Γουόνγκ Χόου.

5.      Για τον ιδιοφυή αμερικανικό τίτλο “Αυτή η ιδιοκτησία είναι καταδικασμένη”.

6.      Γιατί η λέξη “ιδιοκτησία” αναφέρεται ευρύτερα και αλληγορικά στις ίδιες τις ΗΠΑ, όπου πολλά πράγματα είναι καταδικασμένα.

7.      Γιατί ο Πόλακ μετατρέπει μια ερωτική ιστορία σε ένα πολλαπλό ρέκβιεμ για πολλά θέματα.

8.      Για την πλήρη υπονόμευση της έννοιας του αμερικανικού ονείρου ως οικογένειας, οράματος και ερωτικών σχέσεων.

9.      Για την πρωτοφανώς μοντέρνα, πλήρη ακύρωση της μυθοπλασίας μέσω μιας αφήγησης που σταδιακά παύει να είναι μια ιστορία και καταλήγει σε ένα πολλαπλό σχόλιο.

10.  Για την έμμεση αλλά τελικά εμφανή κριτική που ασκείται στο ίδιο το σινεμά και το θέαμα.

11.  Γιατί ο Πόλακ ως μέγας κοινωνικός δημιουργός κρίνει αρνητικά, παρά τις ωραίες εικόνες του, το αναπαραστατικό σύστημα και αποσπά από τους χώρους και τα πρόσωπα τις συμβολικές τους σημασίες π.χ. στο εκπληκτικό τέλος του φιλμ.

12.  Γιατί ποτέ άλλοτε ένα τυπικό χολιγουντιανό μελόδραμα δε μετατράπηκε σε τόσο ιδιοφυές σύστημα σημείων, όπου τα πρόσωπα είναι απλά στηρίγματα, οι χώροι απλά προσχήματα, οι ιστορίες απλές γέφυρες.

Υ.Γ. Την επόμενη Δευτέρα 28 Νοεμβρίου η Κινηματογραφική Λέσχη των εργαζομένων της ΕΡΤ-3 και το ΚΕΜΕΣ παρουσιάζουν στα πλαίσια του ίδιου αφιερώματος το καθηλωτικό θρίλερ του Μπράιαν Ντε Πάλμα Εφιάλτες από το παρελθόν (1976).