Παραμύθια ή πως αλλάζει ο κόσμος

Να μια μικρή πραγματική σκηνή από το πρόσφατο παρελθόν του κόσμου μας, όμορφη και παραμυθένια.

Μια μητέρα πλησίασε τον Άλμπερτ Αϊνστάιν και τον ρώτησε τι να διαβάζει στο παιδί της -το οποίο είχε μεγάλο ταλέντο στις επιστήμες- για να γίνει κάποτε ένας λαμπρός επιστήμονας σαν κι εκείνον.

«Παραμύθια», της απάντησε απλά ο Αϊνστάιν, 

και για να βεβαιωθεί ότι εκείνη τον κατάλαβε επανέλαβε: «Παραμύθια!»

«Εντάξει, παραμύθια...» σάστισε η κυρία και ξαναρώτησε: «Κι ύστερα; Όταν μεγαλώσει κι άλλο;» Ήταν σίγουρη πως θα της παρέθετε μια σειρά από βαρύγδουπους τίτλους επιστημονικών βιβλίων προσαρμοσμένων για παιδιά, κι ανυπομονούσε να τους ακούσει.

Κι ο Αϊνστάιν: «Περισσότερα παραμύθια!»  

Πηγή εικόνας: http://www.makeleio.gr/

Ο Αϊνστάιν δεν έχανε ποτέ την ευκαιρία να επισημαίνει πως το δώρο της φαντασίας έπαιξε πολύ σπουδαιότερο ρόλο στην εξέλιξή του από την ίδια τη γνώση και τη θετικιστική σκέψη. Του άρεσε να μιλά για την ευεργετική επίδραση που είχαν πάνω του τα παραμύθια που του διάβαζε η μητέρα του όταν ήταν μικρός και δεν παρέλειπε να συμπληρώνει ότι της ήταν ευγνώμων για αυτό. Συχνά τόνιζε την ακλόνητη πεποίθησή του πως χωρίς φαντασία, και μάλιστα αχαλίνωτη, οι άνθρωποι δε θα είχαν ανακαλύψει ποτέ τίποτα. Θα έκαναν διαρκώς τα ίδια πράγματα και δε θα σημειωνόταν πουθενά καμία πρόοδος, μια και θα αδυνατούσαν να φανταστούν έναν κόσμο διαφορετικό.

Οι περισσότεροι άνθρωποι όταν μεγαλώσουν, κάνουν ακριβώς αυτό: ασταμάτητα τα ίδια πράγματα. Γι' αυτό γερνούν από μικρές ηλικίες. Εμείς στη Λέσχη μένουμε πάντα παιδιά, γιατί ποτέ δεν κάνουμε ακριβώς τα ίδια. Το αντίθετο! 
Και νομίζουμε πως κάνουμε καλύτερο ένα ψίχουλο του κόσμου.