Ελάβαμε / Δεκέμβριος 2015

Το «Ελάβαμε»του μηνός Δεκεμβρίου θα παρουσιαστεί μαζί με εκείνο του Ιανουαρίου του 2016. Αποχαιρετούμε το 2015 με μια ποιητική συλλογή που ξεχωρίσαμε -με τον υποκειμενισμό που αυτό το ρήμα εμπεριέχει. 

Γιώργος Καλιεντζίδης

Συνάντησα τα ποιήματα του Γιώργου Χ. Παπαδόπουλου εντελώς συμπτωματικά, σχεδόν τυχαία. Η αισθητική του βιβλίου του Μικρές αγγελίες και Ενήλικα επειδή (εκδόσεις University Studio Press, 2015) ήταν το πρώτο κίνητρο επικοινωνίας. Υπόλευκο(;) εξώφυλλο, απέριττο, με τρεις τέμνουσες του επιπέδου,  κεραμιδί  προς το κόκκινο. Αν και ο ποιητής διδάσκει και ερευνά την κατασκευή του εγκεφάλου, ως Καθηγητής στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης,  λοξοκοιτάζει και προς τα μαθηματική λογική των πραγμάτων, καθώς η παράθεση των ποιημάτων του ακολουθεί με συνέπεια για 29 από τις 30 φορές (μπορούμε να τα εκλάβουμε και ως ζεύγη) την αυστηρή σειρά-διάταξη: ενός άτιτλου πεζοποιήματος σε πλάγια γραφή, που μπορεί να εκληφθεί και ως ο ορισμός ενός θεωρήματος (Ενήλικα επειδή), και δύο ολιγόστιχων ποιημάτων,  οι μικρές αγγελίες, για 22 περιπτώσεις από τις 29, που μπορούν να ειδωθούν και ως αξιώματα, δηλαδή που δεν αποδεικνύονται και χρησιμεύουν ως αρχή για το συμπέρασμα άλλων προτάσεων. Ένα ακόμη χαρακτηριστικό των 44 αυτών ολιγόστιχων ποιημάτων είναι το ότι οι τίτλοι τους συνθέτουν μια πρόταση. Σε 6 από τις 29 περιπτώσεις έχουμε ένα και μόνο ολιγόστιχο ποίημα που ακολουθεί το πεζοποίημα και σε μια περίπτωση τρία ολιγόστιχα ποιήματα. Δεν μπόρεσα να κατανοήσω τη διαφοροποίηση αυτή -ίσως με τον καιρό. 

Το τελευταίο πεζοποίημα είναι ασυνόδευτο, "ορφανό", δηλαδή δεν το ακολουθεί κανένα ποίημα, παρά μόνο τεμνόμενες ευθείες στα δύο επίπεδα των επόμενων σελίδων. 

Ας δούμε το πρώτο επειδή, στη σελίδα 7,  και τις δύο μικρές αγγελίες που το ακολουθούν, στη σελίδα 9.  

Διαβάζουμε στη σελίδα 7:

Εξαιτίας μίας ανεξήγητα επιδιωκόμενης 

ισορροπίας ανάμεσα στο κατανοητό και

Γιώργος Χ. Παπαδόπουλος,
Μικρές αγγελίες και Ενήλικα επειδή,
εκδ. University Studio Press, 2015

στο ακατανόητο, οι άνθρωποι φτιάχνουν

και χρησιμοποιούν λέξεις που

καταλαβαίνουν και λέξεις που δεν 

καταλαβαίνουν. Η τάση τους αυτή, καθώς

και μία εγγενής προδιάθεση να

προστατεύουν εαυτούς από το νόημα των 

πραγμάτων, τους οδηγεί να χρησιμοποιούν 

καθημερινά τις λέξεις που δεν 

καταλαβαίνουν για να βγουν από το 

αδιέξοδο αυτών που θα μπορούσαν να

καταλάβουν.

Και στη σελίδα 9 διαβάζουμε:

ΜΙΚΡΕΣ

Προβλήματα ενηλικίωσης

του ενεστώτος

αναζητούν συγκάτοικο.

Δεκτές και ερμηνείες,

ΚΑΙ ΠΟΛΥ ΜΙΚΡΕΣ ΑΓΕΛΙΕΣ

Ζητείτε ουσία

εξαφανισθέντος ονείρου.

Δεν έχω διαβάσει τις άλλες ποιητικές και πεζογραφικές καταθέσεις του Γ.Χ.Π., αλλά από αυτήν και μόνο είναι φανερό ότι έχει τη χάρη να μετασχηματίζει με δημιουργικό τρόπο τις γνώσεις του για τη λειτουργία του εγκεφάλου, θέτοντας ζητήματα και ερωτήματα που αφορούν τη δημιουργία και τη χρήση της γλώσσας, τον κόσμο των εννοιών, των σκέψεων, των συναισθημάτων, της αντίληψης, του νοήματος της ζωής, των διλημμάτων της. Γνώστης της γλώσσας -λιτή γλώσσα με ουσία, με μετρημένη δόση ειρωνείας όπου χρειάζεται. Συστήνει, μας γνωρίζει τη δική του θέαση, τη δική του ερμηνεία, τις δικές του λύσεις. 

Και ως επίλογο το πεζοποίημα της σελ. 39:

Όταν ο διαιρετέος είναι η ζωή και διαιρέτης

το νόημα, το ατελές πηλίκο σκάει πάντα στα

χέρια της εβδομάδας. Το υπόλοιπο

ζητούμενο προσεγγίζει μοιραία το άπειρο.

Καλοτάξιδο.