74 Βιβλίο - Αντωνία Μποτονάκη, "Άσ' το κι ας αποθάνει"

Αντωνία Μποτονάκη, Άσ' το κι ας αποθάνει ή "Το νεραγδαλλαγμένο"

Εκδόσεις Ιβίσκος, 2011

Βιβλίο: 74ο

10-6-2015

Πρόταση της Κωνσταντίνας Χονδρογιάννη

Βιολέττα Παπαδοπούλου

Το βιβλίο είναι βιωματικό, κατά το πλείστον αυτοβιογραφικό και μας περιγράφει την πολύ δύσκολη παιδική και εφηβική ζωή της ηρωίδας Αντιγόνης, μέσα σε έναν κόσμο γεμάτο προκαταλήψεις, φτώχεια, απομόνωση και μοναξιά, στην Κρήτη του χθες και του σήμερα.

Μια ζωή που τις οδήγησε και την Αντιγόνη και την Μποτονάκη σε βαθιά κατάθλιψη, που χρειάστηκε χρόνια ψυχοθεραπείας για να μπορέσει να αποδεχθεί τα σκληρά βιώματά της και να προχωρήσει ένα μεγάλο βήμα παραπέρα, γράφοντας το εν λόγω βιβλίο.

Σκληρή αφήγηση, που την ελαφρώνει η πολύ ζωντανή αφήγηση για την φύση της Κρήτης. Τοπικά γλωσσικά ιδιώματα, παραδόσεις της Κρήτης, χαρακτήρες που τους  διαμορφώνουν η άγνοια, η προκατάληψη, ο φόβος για την γυναικεία ομορφιά και απελευθέρωση, οι ιδεοληψίες  και οι μύθοι  για ξωτικά  και νεράιδες, οι βεντέτες,  οι κανόνες για καθετί και η  κακώς εννοούμενη «παλικαριά» των ανδρών.

Η Αντιγόνη, δέσμια της ομορφιάς και του παρελθόντος της μητέρας της, μεγαλώνει χωρίς ιδιαίτερη αγάπη και φροντίδα, μέσα σε συνεχή θανατικά, με  την τρέλα να καραδοκεί, με το φόβο μην «αμαρτήσει» και ξεστρατίσει και με βία, που προσπαθεί να σταματήσει αυτό το κακό.

Η ζωή όμως, την οδηγούσε αλλού. Γνωρίζει τον έρωτα μέσα από βιασμό, μεγαλώνει δουλεύοντας και σπουδάζοντας, αρχίζει το διάβασμα, κάτι που τελικά την σώζει, ωθώντας την να πει ένα «Ποτέ πια. Και θα ‘χει φουρτούνα απόψε» και να φύγει για Θεσσαλονίκη.

Το βιβλίο, όσο με τραβούσε, τόσο και με κούραζε, με τα πολλά πρόσωπά του, με την μισαλλοδοξία και με την τρέλα των ηρώων του.

Έχοντας πριν απ’ αυτό διαβάσει και το Βιβλίο της Κατερίνας του Κορτώ, ένιωθα την θλίψη να με βαραίνει και αναρωτιόμουν αν πρέπει  να γνωρίζουμε τις εμπειρίες των ηρωίδων τους με τόσο βίαιο τρόπο κι αν αυτό εξυπηρετεί το νόημα της ιστορίας ή αν η μιζέρια και η περιρρέουσα δυστυχία γίνεται αυτοσκοπός.

Κλεοπάτρα Τσάκουρη

Η συγγραφέας Αντωνία Μποτονάκη αφηγείται την ιστορία της οικογένειας της, σ’ ένα χωριό της Κρήτης, καταθέτει την προσωπική της αγωνία μέσα σ’ ένα εχθρικό περιβάλλον, από την πρώτη στιγμή που γεννήθηκε.

Ας το ας αποθάνει είπε η μάνα της ταλαιπωρημένη από τη γέννα, τη μίζερη ζωή μ’ έναν άνδρα που αλλιώς τον ονειρεύτηκε κι αλλιώς της βγήκε, Ιούδας όπως τον έλεγε χαρακτηριστικά δείχνοντας την απογοήτευση της.

Η μικρή ηρωίδα μεγαλώνει, γίνεται ένα κορίτσι όμορφο, σκληρό, ευαίσθητο, πέρνα από χίλια-μύρια κύματα, από την σύλληψη του πατέρα της δολοφόνου τριών συγχωριανών του, μέχρι και τη δική του δολοφονία από συγγενή των θυμάτων μπροστά στα μάτια της ενώπιον του δικαστηρίου, τη στιγμή της κατάθεσης του.

Βιώνει ανίσχυρη το βιασμό της από άγνωστο άνδρα, μαθήτρια στο Γυμνάσιο, παίρνει τη μεγάλη απόφαση να φύγει μακριά απ’ όλους: από τη μάνα της, την αδελφή της, απ’ όλα όσα τη στοιχειώνουν, χωριό, κωμόπολη, συμμαθήτριες, φίλες, να ζήσει μόνη της στη πρωτεύουσα, να παλέψει, να κερδίσει την ελευθερία της ψυχής της, του νου της.

Ένα νέο ξεκίνημα με πίστη, ελπίδα για καλύτερες μέρες. Αυτή η αισιοδοξία της νεαρής ηρωίδας στο τελευταίο κεφάλαιο, αφήνει μια γλυκόπικρη γεύση, χαρίζει ένα χαμόγελο, ανοίγει μια πόρτα στο δρόμο της ζωής.

Περισσότερα για την Αντωνία Μποτονάκη http://www.biblionet.gr