Αρχοντούλα Διαβάτη: Πέντε χρόνια στη Λέσχη Ανάγνωσης της ΕΡΤ3

Πελαγωμένη πάντα ανάμεσα σε βιβλία και περιοδικά, πρωτοήρθα στη λέσχη ανάγνωσης της ΕΡΤ3 από… ιδιοτέλεια, για να γνωρίσω τον Πρόδρομο Μάρκογλου, καλεσμένο της Λέσχης, που -καλή της ώρα- μου θύμιζε κάθε τόσο η φίλη μου η Άννα Νιδήμου. Ήρθα κι έμεινα, προσηλυτίστηκα γρήγορα και ήταν καλά. Βιβλία και ταβέρνες και ξεναγήσεις και συναναγνώστες -ξεχωριστοί κι ενδιαφέροντες- εδώ ο αρσενικός τύπος του επιθέτου, για λόγους ιστορικούς -και πάλι βιβλία και συναναστροφές, όλο και πιο συχνά, συχνότερα από ό,τι άντεχα, αλλά ΚΑΤΙ ΘΑ ΓΙΝΕΙ ΘΑ ΔΕΙΣ και ΕΠΙΦΥΛΛΙΔΕΣ, και ελπιδοφόρα Η ΓΡΑΜΜΗ ΤΟΥ ΟΡΙΖΟΝΤΟΣ, ο ΗΛΙΘΙΟΣ και οι ΠΑΡΑΧΑΡΑΚΤΕΣ και η ΜΕΓΑΛΗ ΠΛΑΤΕΙΑ, τίτλοι υφασμένοι με την καθημερινότητά εκεί έξω, μαύρο στην ΕΡΤ, ανεργία και φτώχεια κι απελπισία κι αδιέξοδο.

Προσωπικό δικό μου αδιέξοδο -κοντά στα άλλα- αλλού να με οδηγεί η επιθυμία μου και καταναγκαστικά άλλα βιβλία να μελετώ, κατά το πρόγραμμα που εκπονούσε ο συντονιστής μας, με ένα αμεσοδημοκρατικό τρόπο καθορίζοντας με τη σειρά τους τίτλους που πρότεινε ο καθένας από μας -αλλά για τη λαμπερή προσωπικότητα αυτού του ανθρώπου που κρατάει πέντε χρόνια τώρα τα ηνία μιας ανθρωποσύναξης τόσο διαφορετικών ανθρώπων, γεμάτων αντιφάσεις, μας έχει απαγορευτεί να γράψουμε στον απολογισμό αυτό. Εντωμεταξύ με τον καιρό οι συναναγνώστες –τριες έγιναν φίλοι-ες, με την ουσιαστική έννοια της λέξης, αποδοχή κι αλληλεγγύη κι ανθρώπινο ενδιαφέρον και η Λέσχη έγινε «οικογένεια», με όλες τις θετικές και αρνητικές συνδηλώσεις της λέξης. Έτσι πορευόμαστε στον μονοθεϊσμό της Λέσχης, εκφέροντας παράλληλους μονολόγους -η διασταύρωση του ξίφους μας απαγορεύεται, αλλά το αποτολμούμε κάθε τόσο- άνθρωποι γεμάτοι με τις εσωτερικές μας αντιφάσεις, κατά την ανθρώπινη συνθήκη, με κοινό παρονομαστή την βιβλιοφιλία μας και τη σχέση που αναπτύξαμε μεταξύ μας.

Αρχοντούλα Δ.