 |
| Φωτο: Παντελής Τρακίδης |
Είμαι μικρή και τριανταφυλλένια. Όχι στα χρόνια μου. Στον
χρόνο μαζί σας. Πριν έρθω, φοβόμουν λίγο. Διάβαζα τις αναρτήσεις στο blog
και σκεφτόμουν ότι είναι αδύνατον να φτάσω τη μαζεμένη εμπειρία σας και την εξασκημένη
σκέψη σας. Ότι θα διστάζω να αρθρώσω λέξη, ότι θα ντρέπομαι, ότι δεν θα έχω
τίποτε να πω. Αλλά ήθελα πολύ να δοκιμάσω.
Ήθελα να διαβάζω τα βιβλία αλλιώς, σαν να είναι δουλειά μου
να τα καταλάβω. Και ήρθα, με ένα μικρό σπρώξιμο του Νίκου, φίλου από τα παλιά,
που τον έψαξα για να πάρω τη γνώμη του. Αποφάσισα να ξεπεράσω το πρόβλημα
της αμηχανίας μου, δοκιμάζοντας να γράψω τις σκέψεις πάνω στα βιβλία που
διαβάζαμε. Και μου άρεσε. Μάζευα το δεκαπενθήμερο λέξεις. Χάρηκα πολύ που
σας γνώρισα, και που είστε και σοβαροί και χαλαροί και δεν υπάρχει κανένα
ύφος υπεροψίας παρά τις γνώσεις και την καλλιέργεια σας.
Ευχαριστώ πολύ που με δεχτήκατε, με τον τρόπο ακριβώς που με
δεχτήκατε.
Κατερίνα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου