Σαν να ήταν χθες ο Σεπτέμβρης του
2011 που 20 άνθρωποι, οι πιο πολλοί άγνωστοι μεταξύ μας και διαφόρων ηλικιών,
συναντηθήκαμε στο καφέ του Μακεδονικού Μουσείου Σύγχρονης Τέχνης για να ξεκινήσουμε
μια λέσχη ανάγνωσης. Δεν ήξερα τι άλλο κάνεις σε μια λέσχη εκτός του ότι
διαβάζεις βιβλία. Και ήταν μια έκπληξη που συνεχίζεται μέχρι σήμερα για όλα όσα
κάναμε αυτά τα χρόνια. Το πιο σπουδαίο: γίναμε μια παρέα, που παρ’ όλες τις
διάφορες μας νοιαζόμαστε ο ένας για το άλλον ουσιαστικά.
Προσωπικά, έμαθα να διαβάζω
διαφορετικά, διάβασα βιβλία που δεν θα τα διάβαζα ποτέ μόνη μου, άκουσα άλλες
απόψεις, κάποιες τελείως διαφορετικές οι
οποίες μου άνοιξαν καινούργιες πόρτες για κριτική σκέψη. Μπήκα, σαν μαθητούδι,
στη διαδικασία του συναγωνισμού να γράφει κριτικές αντικειμενικές, να είναι «καλογραμμένες»,
«σωστές» και μου αρέσει πάρα μα πάρα πολύ.
Σήμερα, μετά από πέντε χρόνια,
απολαμβάνω τις συναντήσεις μας, κάθε δεύτερη Τετάρτη, γιατί είναι δυο ώρες που
συναντιόμαστε κάποιοι φίλοι, που αφήνουμε έξω από την πόρτα του καφέ όλα μας τα
ζόρια και τα προβλήματα, μικρά η μεγάλα, ξεχνάμε την κρίση και τη μιζέρια και
περνάμε όμορφα.
Εύχομαι από βάθους καρδιάς στα
επόμενα 5 χρόνια, στα επόμενα 100 βιβλία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου