Η Πρώτη Μαΐου της διεκδίκησης και της... ποίησης

Τάσος Τούσης

Λούης Τίκας

Ένα από τα πιο τρυφερά τραγούδια που συνέπαιρνε τους συγκεντρωμένους της Εργατικής Πρωτομαγιάς, κατά τη δεκαετία του 1980, ήταν το τραγούδι του Μάνου Λοΐζου "Πρώτη Μαΐου", που πρωτοκυκλοφόρησε το 1982. Είναι, ίσως, από τις πιο δυνατές συζεύξεις μιας αγωνιστικής διάθεσης και προσδοκίας και μιας ερωτικής αναζήτησης που συναντάμε στο χώρο του τραγουδιού και της ποίησης. Το τέλος του τραγουδιού ενώ σε "επαναφέρει" στην πραγματικότητα δεν αφαιρεί την προσδοκία που γεννούν οι "καρδιές των φοιτητών", γιατί πάντα θα υπάρχουν οι καρδιές των φοιτητών που θα δείχνουν το δρόμο, γιατί πάντα θα υπάρχει ένας  Λούης Τίκας (Ηλίας Σπαντιδάκης) στο Λάντλοου της Αμερικής του 1913, ένας Τάσος Τούσης, στην απεργία του Μάη του 1936 στη Θεσσαλονίκη, και άλλες και άλλοι... Πάντα κάποιοι θα υπάρχουν για να δείχνουν το μεγαλείο της αντίστασης του ανθρώπου στο άδικο. 

Πρώτη Μαΐου    Στίχοι:   Μάνος Λοΐζος Μουσική:   Μάνος Λοΐζος 1. Βασίλης Παπακωνσταντίνου 2. Αλκίνοος Ιωαννίδης 3. Μιλτιάδης Πασχαλίδης Πρώτη Μαΐου κι απ’ τη Βαστίλη ξεκινάνε οι καρδιές των φοιτητών χίλιες σημαίες κόκκινες μαύρες Ο Φρεδερίκο η Κατρίν και η Σιμόν Μέσα στους δρόμους μέσα στο πλήθος τρέχω στους δρόμους ψάχνω στο πλήθος πού ειν’ το κορίτσι το κορίτσι που αγαπώ Πες μου Μαρία μήπως θυμάσαι κείνο το βράδυ που σε πήρα αγκαλιά Πρώτη Μαΐου, όπως και τώρα κι εγώ φιλούσα τα μακριά σου τα μαλλιά Μέσα στους δρόμους μέσα στο πλήθος τρέχω στους δρόμους ψάχνω στο πλήθος πού ειν’ το κορίτσι το κορίτσι που αγαπώ Πρώτη Μαΐου μαύρα τα ξένα κλείσε το τζάμι μην κρυώσει το παιδί Πηγή στίχων: http://www.stixoi.info