Ευρήματα: Η γνώση και η διάσωση της

Στην τριαντάχρονη ενασχόληση μου με τους υπολογιστές, διαπίστωσα πως όσο ευκολότερη και ταχύτερη γίνεται στην πρόσβαση και στην αποθήκευση η πληροφορία, τόσο ευκολότερο είναι να χαθεί. Είναι καθημερινό φαινόμενο να βλέπω ανθρώπους, που δεν προνόησαν για back up, να ψάχνουν τα λογιστικά τους αρχεία, η διάφορες πληροφορίες που είχαν με κόπο συλλέξει για χρόνια να χάνονται στην στιγμή. Εξ ίσου σπουδαίο – αν όχι σπουδαιότερο - είναι να μην χάνονται και τα φωτογραφικά αρχεία. Σκεφτείτε πως σημαντικές στιγμές τις ζωής μας, όπως ταξίδια, εκδρομές, γιορτές, γάμοι, βαφτίσια, γεννήσεις, παιδικές φωτογραφίες κλπ αν χαθούν δεν είναι δυνατόν να τις επαναλάβουμε. Ακόμη η πείρα μ’ έχει διδάξει πως ένα αντίγραφο, ίσον κανένα. Γι αυτό τις φωτογραφίες και ότι νομίζεται σημαντικό μην της αφήνετε σε άυλη μορφή, τυπώστε ότι μπορείτε και αντιγράψτε ότι νομίζετε σπουδαίο σε δυο τρία και τέσσερα διαφορετικά σημεία (σκληρούς δίσκους, φλασάκια, cd κλπ) Αυτός είναι και ο λόγος που στέλνω και το παρακάτω άρθρο  του Simonite Tom, το οποίο διάβασα στην ιστοσελίδα http://www.tovima.gr/science/article/?aid=315293  (Simonite Tom , © 2010 Νew Scientist Μagazine, Reed Βusiness Ιnformation Ltd.), και νομίζω ότι είναι ενδιαφέρον. 

Παντελής Τρακίδης

Το τέλος της γνώσης;

  

Αν μια καταστροφή χτυπήσει και τον δικό μας πολιτισμό- όπως και όλους τους προηγούμενους - ποιες από τις γνώσεις μας θα μπορούν να διασώσουν και να αξιοποιήσουν οι απόγονοί μας; Η ψηφιακή αποθήκευση δεδομένων αποδεικνύεται κινούμενη άμμος για τις γενιές που θα επιζήσουν.

«Τον 11ο μήνα, τη 15η ημέρα, η Αφροδίτη εξαφανίστηκε από δυτικά, τρεις ημέρες έλειψε από τον ουρανό. Τον 11ο μήνα, τη 18η ημέρα, η Αφροδίτη έγινε ορατή στα ανατολικά».

Το εντυπωσιακό σε αυτές τις παρατηρήσεις σχετικά με την Αφροδίτη είναι ότι έγιναν πριν από περίπου 3.500 χρόνια, από βαβυλώνιους αστρολόγους. Γνωρίζουμε γι΄ αυτές επειδή η πήλινη επιγραφή όπου καταγράφονται, γνωστή ως «Η Δέλτος της Αφροδίτης του Αμί-Σαντούγκα», έχει σωθεί ως τις μέρες μας.

Εμείς φυσικά έχουμε γνώσεις που οι Βαβυλώνιοι δεν είχαν καν ονειρευτεί. Δεν κοιτάζουμε απλώς την Αφροδίτη από μακριά, έχουμε στείλει εκεί διαστημόπλοια. Οι αστρονόμοι μας παρατηρούν πλανήτες σε άλλους ήλιους και κάνουν τεράστια άλματα στον χώρο και στον χρόνο, φθάνοντας στις απαρχές του ίδιου του Διαστήματος. Οι βιομηχανίες μας μετατρέπουν την άμμο και το πετρέλαιο σε όλο και μικρότερες και περισσότερο πολύπλοκες συσκευές, σε ένα είδος αλχημείας πιο θαυμαστής και από τις τολμηρότερες φαντασιώσεις των αλχημιστών. Οι βιολόγοι μας πειραματίζονται με τις συνταγές της ίδιας της ζωής, αποκτώντας δυνάμεις που κάποτε αποδίδονταν στους θεούς.

Όσο όμως πιο εντυπωσιακές γίνονται οι γνώσεις μας τόσο πιο ευαίσθητα και εφήμερα είναι τα μέσα στα οποία επιλέγουμε να τις αποθηκεύσουμε. Αν ο πολιτισμός μας χαθεί, όπως τόσοι άλλοι στο παρελθόν, τι από αυτόν θα διασωθεί και σε ποιον βαθμό; 

περισσότερα στο: 

ΤΟ ΒΗΜΑ - Το τέλος της γνώσης;