Είμαι σε θέση να γνωρίζω ότι η θάλασσα δεν αισθάνεται καλά όταν γράφουμε μόνο καλά λόγια γι΄αυτήν και αποσιωπούμε το άλλο της πρόσωπο. Αυτό για το οποίο μνημονεύεται μαζί με το "πυρ" (το... τρίτο στοιχείο δεν το αναφέρω γιατί θα με δείρουν οι φίλες ως μισογύνη...). Όταν είδα ποιά είναι η λέξη του μήνα και σκέφτηκα να γράψω, δεν ξέρω γιατί, πήγε η σκέψη μου στο παρακάτω όμορφο ποίημα (ποιου άλλου;) του Καβάφη.
Αλέξης Αλεξίου
 |
| Πορτρέτο Κ.Π. Καβάφη, 2013, έργο του Γιάννη Ψυχοπαίδη, λάδι σε μουσαμά, 100 x 100 εκ., από τη συλλογή του καλλιτέχνη. |
Δέησις
Η θάλασσα στα βάθη της πήρ΄ έναν ναύτη-
Η μάνα του, ανήξερη, πιαίνει κι ανάφτει
στην Παναγία μπροστά ένα υψηλό κερί
για να επιστέψει γρήγορα και νάν καλοί καιροί-
και όλο προς τον άνεμο στήνει τ΄αυτί.
Αλλά ενώ προσεύχεται και δέεται αυτή,
η εικών ακούει, σοβαρή και λυπημένη,
ξέροντας πως δεν θάρθει πια ο υιός που περιμένει
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου