Η λέξη του μήνα: Θάλασσα 9.2

Η θάλασσα είναι στο μυαλό και στην καρδιά μου συνώνυμο με τον Νίκο Καββαδία. 
Είναι το σπίτι μου. Και η θάλασσα και τα ποιήματα του Νίκου Καββαδία.
Το αγαπημένο μου όλων, είναι το "Federico Garcia Lorca".

Στεφανία Βελδεμίρη

Φωτογραφία "Χωρίς γραμμή ορίζοντα" : Στεφανία Βελδεμίρη

Το τραγούδι Federico Garcia Lorca σε ποίηση του μεγάλου μας ποιητή Νίκου Καββαδία, και μελοποιημένο από τον Θάνο Μικρούτσικο, τραγούδησε ο Γιάννης Κούτρας, στην πρώτη εκτέλεση από το άλμπουμ με τίτλο: ''Σταυρός του νότου''.

Federico Garcia Lorca

Ανέμισες για μια στιγμή το μπολερό

και το βαθύ πορτοκαλί σου μεσοφόρι

Αύγουστος ήτανε δεν ήτανε θαρρώ

τότε που φεύγανε μπουλούκια οι σταυροφόροι

Παντιέρες πάγαιναν του ανέμου συνοδειά

και ξεκινούσαν οι γαλέρες του θανάτου

στο ρογοβύζι ανατριχιάζαν τα παιδιά

κι ο γέρος έλιαζε, ακαμάτης, τ’ αχαμνά του

Του ταύρου ο Πικάσο ρουθούνιζε βαριά

και στα κουβέλια τότε σάπιζε το μέλι

τραβέρσο ανάποδο, πορεία προς το βοριά

τράβα μπροστά, ξοπίσω εμείς και μη σε μέλει

Κάτω απ’ τον ήλιο αναγαλιάζαν οι ελιές

και φύτρωναν μικροί σταυροί στα περιβόλια

τις νύχτες στέρφες απομέναν οι αγκαλιές

τότες που σ’ έφεραν, κατσίβελε, στη μπόλια

Ατσίγγανε κι αφέντη μου με τι να σε στολίσω;

φέρτε το μαυριτάνικο σκουτί το πορφυρό

στον τοίχο της Καισαριανής μας φέραν από πίσω

κι ίσα ένα αντρίκειο ανάστημα ψηλώσαν το σωρό.

Κοπέλες απ’ το Δίστομο, φέρτε νερό και ξύδι

κι απάνω στη φοράδα σου δεμένος σταυρωτά

σύρε για κείνο το στερνό στην Κόρδοβα ταξίδι

μέσα απ’ τα διψασμένα της χωράφια τα ανοιχτά

Βάρκα του βάλτου ανάστροφη

φτενή δίχως καρένα

σύνεργα που σκουριάζουνε σε γύφτικη σπηλιά

σμάρι κοράκια να πετάν στην ερήμην αρένα

και στο χωριό να ουρλιάζουνε τη νύχτα εφτά σκυλιά.