Της Χριστίνας Βουμβουράκη
Τελευταία μέρα στη Μόσχα. Πολύ λίγο πριν αποχαιρετίσουμε
την μεγαλόπρεπη ρωσική πρωτεύουσα, βρεθήκαμε στο διάσημο καφέ «Кафе Пушкинъ»,
στη διεύθυνση Tverskoy bulvar 26А.
 |
| Έξω από το Καφέ Πόυσκιν, στο πλαίσιο εκπαιδευτικού ταξιδιού φωτογραφία: άγνωστη διαβάτης |
Από την στιγμή που περάσαμε το κατώφλι του Καφέ Πούσκιν, μεταφερθήκαμε πίσω στον χρόνο, καλεσμένοι στο σπίτι κάποιου Ρώσου αριστοκράτη του 19ου αιώνα. Κάθε λεπτομέρεια στην διακόσμηση, στην εμφάνιση των σερβιτόρων, ακόμη και στην στολή της καθαρίστριας που συναντήσαμε στην τουαλέτα παράπεμπαν σε ένα ένδοξο, μακρινό παρελθόν.
Το κτίσμα, σε μπαρόκ ρυθμό, αρχικά
χτίστηκε ως κατοικία ενός ευγενή από την Αγία Πετρούπολη. Στα
μέσα του 19ου αιώνα, αγοράστηκε από κάποιον Γερμανό αριστοκράτη για να στεγάσει φαρμακείο στο ισόγειο και βιβλιοθήκη στον πρώτο όροφο.
 |
| Η Βιβλιοθήκη στον όροφο πηγή: http://rusija.info |
Πολλά
χρόνια αργότερα, ο Γάλλος τραγουδιστής Gilbert Becaud, επιστρέφοντας από περιοδεία του στη Ρωσία, έγραψε την μουσική και τραγούδησε το ερωτικό τραγούδι «Ναταλί», αφιερωμένο στην όμορφη Ρωσίδα ξεναγό του Ναταλί, με την οποία στο τραγούδι ο τραγουδιστής εμφανίζεται «να πίνει σοκολάτα» στη Μόσχα, στο φανταστικό «Кафе Пушкинъ».
Εξαιτίας
της μεγάλης δημοτικότητας του τραγουδιού σύντομα οι επισκέπτες της Μόσχας έψαχναν το ανύπαρκτο
μέχρι το 1999 αυτό μέρος. Από τις 4 Ιουνίου του 1999, το Καφέ Πούσκιν παύει να ανήκει μόνο στην σφαίρα της ποιητικής φαντασίας και έρχεται στην ρώσικη πρωτεύουσα για να αναδείξει την γαλλο-ρωσική αριστοκρατική κουζίνα των περασμένων αιώνων. Μάλιστα, στην τελετή εγκαινίων του, ο ίδιος ο Gilbert Becaud ερμηνεύει το διάσημο τραγούδι του «Ναταλί».
 |
| Εσωτερική άποψη του ισόγειου χώρου φωτογραφία: Χριστίνα Βουμβουράκη |
 |
| Προσεγμένη η κάθε λεπτομέρεια στο σερβίρισμα φωτογραφία: Χριστίνα Βουμβουράκη |
 |
| Καπουτσίνο "π" φωτογραφία: Χριστίνα Βουμβουράκη |
Σε γενικές γραμμές, όπως αναφέρεται στην επίσημη σελίδα του Καφέ Πούσκιν, η Tverskoy bulvar, έχοντας ανοίξει το 1796, καθώς και η γύρω περιοχή, έπαιξαν σημαντικό ρόλο στην ζωή του ποιητή Πούσκιν. Για παράδειγμα, στην αρχή της βρίσκεται η εκκλησία στην οποία παντρεύτηκε τη μοιραία γυναίκα της ζωής του, τη Μοσχοβίτισσα καλλονή Ναταλία Γκοντσάροβα.
Πηγή για τα ιστορικά στοιχεία: http://blog.swiss.com/Russian fairy-tale: Café Pushkin
Πηγή για τα ιστορικά στοιχεία: http://blog.swiss.com/Russian fairy-tale: Café Pushkin
Η Κόκκινη Πλατεία ήταν άδεια.
Μπροστά μου περπατούσε η Ναταλί.
Είχε ένα όμορφο όνομα η ξεναγός μου, Ναταλί…
Η Κόκκινη Πλατεία ήταν λευκή.
Το χιόνι δημιουργούσε ένα χαλί.
Κι εγώ ακολουθούσα, μ’ αυτό το κρύο, Κυριακή,τη Ναταλί…
Μιλούσε με φράσεις σκοτεινές
για την Επανάσταση του Οκτώβρη,
κι εγώ σκεπτόμουν ήδη
ότι μετά το Μνημείο του Λένιν
θα πηγαίναμε στην καφετέρια «Πούσκιν»
να πιούμε μια ζεστή σοκολάτα…
Η Κόκκινη Πλατεία ήταν άδεια.
Της κράτησα το χέρι, μου χαμογέλασε.
Είχε ξανθιά μαλλιά η ξεναγός μου, η Ναταλί, η Ναταλί…
Μέσα στο δωμάτιό της, στο Πανεπιστήμιο,
μια παρέα φοιτητών
την περίμενε ανυπόμονα.
Γέλασαν, μίλησαν πολύ,
ήθελαν όλα να τα ξέρουν,
και η Ναταλί μετέφραζε…
Η Μόσχα, οι πεδιάδες της Ουκρανίας
και τα Ηλύσια Πεδία…
Όλα τα ανακάτεψαν
και τα τραγούδησαν.
Κι έπειτα άνοιξαν, γελώντας ήδη,
γαλλική σαμπάνια και χόρεψαν.
Κι όταν το δωμάτιο έμεινε άδειο
- όλοι οι φίλοι είχαν φύγει -
έμεινα μόνος με την ξεναγό μου,τη Ναταλί…
Δεν γινόταν πια λόγος για φράσεις σκοτεινές
ούτε για την Επανάσταση του Οκτώβρη.
Δεν βρισκόμασταν πια εκεί…
Ανύπαρκτο το Μνημείο του Λένιν,
η ζεστή σοκολάτα «στου Πούσκιν»…
Είναι, ήταν κιόλας μακριά…
Πόσο άδεια μού μοιάζει η ζωή μου!
Όμως, ξέρω πως κάποια μέρα στο Παρίσι
εγώ θα γίνω ξεναγός της Ναταλί, της Ναταλί…
Εδώ θα βρείτε περισσότερες εντυπωσιακές φωτογραφίες από το εσωτερικό του:
Cafe Pushkin
Cafe Pushkin
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου