Οι μοτοσυκλέτες του Δημήτρη Μυταρά κι αυτοί που φεύγουν
«Μικρός ζούσα σένα σπίτι που ήταν όλο θάνατος. Αυτό πέρασε και μες στην ζωγραφική μου. Αρχικά, ζωγράφιζα σκοτεινά δωμάτια, γεμάτα φυτά που, όπως είπαμε, έβλεπα
καθημερινά. Αυτά τα πρώτα έργα έχουν την σκιά μιας μητέρας που λείπει,
που ελίσσεται μέσα στο χώρο. Με επηρέασε πάρα πολύ ένας τριπλός
καθρέπτης που ήταν μέσα στο σπίτι, ο οποίος υπάρχει ακόμα και που
χρησίμευσε σαν μοντέλο για διάφορες συνθέσεις.
Όταν ζωγράφιζα επιτύμβια, μου φαινόταν ότι όλοι οι άνθρωποι που κυκλοφορούσαν γύρω μου ήταν έτοιμοι να φύγουν. Αλλά πριν φύγουν ήταν πάνω σε μοτοσικλέτες, μέσα σε τηλεφωνικούς θαλάμους, μέσα σε σπίτια, σε καφενεία. Πρέπει να ήταν μια σκιά απαισιοδοξίας.
Οι σκηνές της διδακτορίας και τα επιτύμβια είχαν το ίδιο ύφος με την διαφορά ότι στην περίπτωση της δικτατορίας ήταν πιο φανερό το θέμα. Στο άλλο ήταν μεταφυσικό μολονότι πιστεύω ότι το επιτύμβιο δεν είναι κάτι εντελώς μεταφυσικό: είναι αυτό που μένει όταν φεύγει κάποιος».
Όταν ζωγράφιζα επιτύμβια, μου φαινόταν ότι όλοι οι άνθρωποι που κυκλοφορούσαν γύρω μου ήταν έτοιμοι να φύγουν. Αλλά πριν φύγουν ήταν πάνω σε μοτοσικλέτες, μέσα σε τηλεφωνικούς θαλάμους, μέσα σε σπίτια, σε καφενεία. Πρέπει να ήταν μια σκιά απαισιοδοξίας.
Οι σκηνές της διδακτορίας και τα επιτύμβια είχαν το ίδιο ύφος με την διαφορά ότι στην περίπτωση της δικτατορίας ήταν πιο φανερό το θέμα. Στο άλλο ήταν μεταφυσικό μολονότι πιστεύω ότι το επιτύμβιο δεν είναι κάτι εντελώς μεταφυσικό: είναι αυτό που μένει όταν φεύγει κάποιος».
(πηγή: www.art22.gr/ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ ΣΕ ΔΥΟ ΕΠΙΠΕΔΑ. Δημήτρης Μυταράς – Μαρίνα Κανακάκη: «Στους Ανθρώπους Μας» )
Στα
μέσα της δεκαετίας του ΄70 το μοτίβο της μοτοσυκλέτας έλκει την προσοχή
του Δημήτρη Μυταρά. Παραμορφωμένοι από τα κράνη ασφαλείας, οι μοτοσυκλετιστές του
γίνονται ένα με τις μηχανές που οδηγούν. Σχηματοποιημένα και γενικευτικά
στοιχεία που κινούνται σε δεύτερο επίπεδο, νευρικές πινελιές και έντονα
χρώματα, μεταδίδουν την αίσθηση της ταχύτητας, καθώς και την οπτική του
εν κινήσει ατόμου, που δεν μπορεί να επικεντρώσει το βλέμμα του κάπου
αλλά παρακολουθεί το χώρο μέσα από μια συνεχή παραμόρφωση. Γεμάτα
απειλητική ένταση και κίνηση, τα έργα αυτά εκφράζουν την κριτική στάση
του Μυταρά απέναντι στον αγχωτικό ρυθμό της σύγχρονης ζωής. Τον ίδιο
τρόπο γρήγορης γραφής χρησιμοποίησε για μια σειρά τοπίων στα τέλη της
δεκαετίας του '70, που αυτή τη φορά απεικόνιζαν το αλλοτριωμένο από τις
γραφικές τέχνες αστικό τοπίο και τους δρόμους των πόλεων, γεμάτους
σήματα οδικής κυκλοφορίας.
(πήγη:www.lefakis.gr )
 |
| πηγή: ebooks.edu.gr |
 |
| πηγή: www.haniotika-nea.gr |
Ο Δημήτρης Μυταράς είναι σύγχρονος Έλληνας ζωγράφος με διεθνή καταξίωση και καθηγητής της Ανωτάτης Σχολής Καλών Τεχνών (ΑΣΚΤ).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου