Λογοτεχνικά περιοδικά στο διαδίκτυο

http://www.greek-language.gr

Η παρουσία του διαδικτύου «απελευθέρωσε» κυρίως την ποιητική διάθεση και λιγότερο εκείνην του πεζού λόγου στην Ελλάδα. Δεν γνωρίζω τι συμβαίνει στις άλλες χώρες. Η ευκολία δημοσίευσης σε ένα προσωπικό blog ή σε ένα διαδικτυακό περιοδικό «γέννησε» αμέτρητους νέους «ποιητές» και ποιητές. Η «έκρηξη» της ποίησης στο διαδίκτυο είναι η απόδειξη μια λανθάνουσας ή συμπιεσμένης κατάστασης. Προφανώς και δυσκολεύονταν να δημοσιεύσουν τα ποιήματά τους σε κάποιο λογοτεχνικό περιοδικό. Την ίδια στιγμή, υποπτεύομαι ότι εάν όλοι όσοι δημοσιεύουν σήμερα ποιήματά τους στο διαδίκτυο αγόραζαν ένα, μόνον ένα, λογοτεχνικό περιοδικό τη χρονιά, κανένα περιοδικό του είδους αυτού δεν θα είχε οικονομικό πρόβλημα. Και όχι μόνον αυτό: θα είχαμε σε κυκλοφορία κι άλλα τόσα περιοδικά.

 http://www.openbook.gr

Οι όποιες επιλογές-προτιμήσεις των εκδοτικών οίκων και των λογοτεχνικών περιοδικών δημιουργούσαν ένα είδος φιλτραρίσματος, με ό,τι θετικό και ό,τι αρνητικό σημαίνει αυτό. Αυτές οι επιλογές-προτιμήσεις δημιούργησαν λογοτεχνικά ρεύματα, λογοτεχνικές ομάδες, αλλά και «βενετούς» και «κόκκινους» και μικρούς «θεούς» της λογοτεχνίας. Ο διευθυντής του περιοδικού ήταν και είναι, στις περισσότερες περιπτώσεις, ένα είδος αυτό-ανακηρυγμένης αυθεντίας, γιατί αυτός επιλέγει το τι αξίζει να δημοσιευτεί και τι όχι. Η ισχύς αυτής της αυθεντίας πέρασε σε δεύτερη μοίρα με τη «λογοτεχνική έκρηξη» του διαδικτύου.

Το τι θα συμβεί με τα διαδικτυακά λογοτεχνικά περιοδικά θα το δείξει ο χρόνος. Η επανάληψη, η ομοιομορφία, ο μιμητισμός, η δελεαστική αυτο-ανακήρυξη του διαχειριστή του blog ως νέου γκουρού της λογοτεχνίας ή η δημιουργία νέων διαχωρισμών ελλοχεύουν ως κίνδυνοι, αλλά η ευκολία πρόσβασης και προβολής στο διαδίκτυο μειώνει το βεληνεκές των όποιων απειλών. Οψόμεθα.