ΕΡΤ και ΕΡΤ3_"δεν άνθισαν ματαίως τόσα θαύματα": Θάνατος στη Βενετία

11/08/2014 , ώρα 21:00

«θερινή αίθουσα»,  Αγγελάκη 14
μπροστά στο κτίριο της ραδιοφωνίας της ΕΡΤ-3

Θάνατος στη Βενετία
του Λουκίνο Βισκόντι

-----------------------------------------------------

ΑΠΟ ΤΗΝ ΤΑΙΝΙΟΘΗΚΗ ΤΗΣ ΕΡΤ-3

 ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΟΣ ΣΥΜΒΟΛΙΣΜΟΣ, ΥΨΗΛΗ ΑΙΣΘΗΤΙΚΗ ΣΤΟΝ «ΘΑΝΑΤΟ ΣΤΗ ΒΕΝΕΤΙΑ»

Η Ταινιοθήκη των τριών ραδιοφώνων της ΕΡΤ-3 συνεχίζει το κορυφαίο αφιέρωμα του καλοκαιριού  με θέμα Όταν ξέσπασε η βία, όπου ανιχνεύoνται διάφορες μορφές βίας.

Οι προβολές με την καλλιτεχνική επιμέλεια και τη συμπαράσταση του ΚΕΜΕΣ γίνονται κάθε Δευτέρα στις 21:00  στη θερινή «αίθουσα» της Αγγελάκη 14  πάντα με δωρεάν είσοδο.

Οι πολυπληθείς σινεφίλ που μένουν στο τέλος συμμετέχουν σε μακρά συζήτηση για το θέμα και της προβληματική της προβληθείσας ταινίας.

Τη Δευτέρα, λοιπόν, 11 Αυγούστου, θα παρουσιασθεί το βραβευμένο αριστούργημα του Λουκίνο Βισκόντι Θάνατος στη Βενετία (Morte a Venecia, έγχρωμο 1971, Ιταλία, διάρκεια 130΄) με τους Ντερκ Μπόγκαρντ, Μπγιόρν Άντερσεν, Σιλβάνα Μαγκάνο. Διευκρινίζεται πως η βία στο φιλμ είναι του πολέμου, του θανάτου, της ασθένειας.

Από μυθιστόρημα του Τόμας Μαν η ταινία, πέρα από το ειδικό βραβείο στις Κάνες, προτάθηκε για Όσκαρ κουστουμιών, ενώ κέρδισε τέσσερα BAFTA (καλλιτεχνική διεύθυνσης, φωτογραφίας, κουστουμιών, soundtrack).

Θα προλογίσει ο Αλέξης Ν. Δερμεντζόγλου, ενώ στους θεατές θα διανεμηθεί ανάλυση του Μανώλη Κρανάκη.

Παραμονές του α’  παγκόσμιου πολέμου και ένας άρρωστος από καρδιά διάσημος μουσικός πηγαίνει στη Βενετία για να ξεκουρασθεί. Εκεί εντυπωσιάζεται από την ομορφιά ενός εφήβου. Πέφτει επιδημία πανώλης.

Ένα εκπληκτικό φιλμ με υψηλή αισθητική, βασισμένο τη ζωή του Γκούσταβ Μάλερ. Ένας εξαιρετικός στοχασμός για το τέλος των συνόρων, της Ευρώπης αλλά και του σινεμά. Μια σπουδαία σε όλα τα επίπεδα δημιουργία.

Η έντυπη ανάλυση του Μανώλη Κρανάκη που θα διανεμηθεί είναι η ακόλουθη:

«Γκούσταβ φον Άσκενμπαχ: Ξέρεις, μερικές φορές νιώθω ότι οι καλλιτέχνες είναι σαν κυνηγοί μέσα στο σκοτάδι. Δεν ξέρουν ποιος είναι ο στόχος τους και δεν ξέρουν αν τον έχουν πετύχει. Αλλά δεν μπορείς να περιμένεις από τη ζωή να φωτίσει το στόχο και να σημαδέψει για σένα. Η δημιουργία της ομορφιάς και της αγνότητας είναι μια πνευματική πράξη.

Δεν είναι τυχαίο ότι ένα από τα πολλά ανυπέρβλητα αισθητικά μοτίβα της μεταφοράς του μυθιστορήματος του Τόμας Μαν στον κινηματογράφο από τον Λουκίνο Βισκόντι είναι το χρώμα και η υφή της άμμου στην παραλία του Λίντο της Βενετίας, εκεί όπου αντανακλάται κάθε μικρή ή μεγάλη στιγμή αυτής της ιστορίας, πένθιμης όσο λίγες στην ιστορία της λογοτεχνίας και του κινηματογράφου.

Κάποια στιγμή ο τρομαγμένος από το πέρασμα του χρόνου και την πρωτόγνωρη ερωτική επιθυμία που αισθάνεται για τον νεαρό Τάτζιο, συνθέτης Γκούσταβ φον Άσκενμπαχ θα μιλήσει για μια κλεψύδρα που θυμάται από τον πατέρα του και την άμμο που ορίζει την αντίστροφη μέτρηση μόλις την αναποδογυρίσεις. Και πριν προφτάσεις να σκεφτείς οτιδήποτε, ο χρόνος (σου) έχει τελειώσει.

Μια αναποδογυρισμένη ταινία που μετρά αντίστροφα προς το οριστικό τέλος είναι και ο «Θάνατος στη Βενετία», που περισσότερο από ένα δοκίμιο πάνω στην ερωτική επιθυμία ή στην αγριότητα της νεότητας ή ακόμη και στην ατέρμονη αναζήτηση της απόλυτης ομορφιάς, είναι μια εκκωφαντική συμφωνία (σαν αυτή την ομώνυμη του Γκούσταβ Μάλερ που στοιχειώνει κάθε εικόνα του φιλμ), ενορχηστρωμένη πάνω στο θάνατο και κυρίως πάνω στη ζωή που τον προσπερνά, αδιαφορώντας για την νομοτελειακή ύπαρξή του.

Διασχίζοντας ένα καλοκαίρι βασανιστικής υγρασίας, παρακμής και θανατηφόρας επιδημίας, ο ήρωας του σπαρακτικού Ντερκ Μπόγκαρντ δεν είναι μόνο ένας άντρας που προσπαθεί μάταια να εξιδανικεύσει την τόσο φυσική έλξη του για ένα αγγελικό αγόρι, αλλά κυρίως ο τελευταίος κάτοικος μιας Ευρώπης που τελειώνει, πριν παραδώσει για πάντα το χρόνο της σε μια νέα εποχή.

Καθισμένος σε μια σεζ λονγκ στην επίπεδη παραλία απέναντι από το «Grand Hotel des Bains» - στο συγκλονιστικό φινάλε της ταινίας - θα προδοθεί από την αμείλικτη ζέστη, μα περισσότερο και από αυτήν από την εκ προοιμίου χαμένη μάχη απέναντι σε όλα όσα πεισματικά τρομάζεις να παραδεχτείς τη στιγμή που πρέπει».

Υ.Γ. Την άλλη Δευτέρα 18 Αυγούστου θα προβληθεί το βραβευμένο, ποιητικό αριστούργημα του Μιχαήλ Κολατόζοφ Όταν περνούν οι γερανοί.

ENNIA ΛΟΓΟΙ ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΧΑΣΕΤΕ ΤΟΝ «ΘΑΝΑΤΟ ΣΤΗ ΒΕΝΕΤΙΑ»

Το φιλμ είναι μνημειώδες με παροιμιώδη τίτλο. Ιδού 9 λόγοι για όσους το έχασαν να το δουν οπωσδήποτε ή για όσους το είδαν να το απολαύσουν ξανά.

1. Για τη σπουδαία, καλλιτεχνική διεύθυνση (art direction)
2. Για την οξύτατη σκηνοθετική ματιά, ελλειπτική και  υπαινικτική
3. Για τα εκπληκτικά πλαναρίσματα και πεταρίσματα των βλεμμάτων. Αν κάθε συνάντηση των βλεμμάτων είναι και μια επιθυμία που δεν ολοκληρώνεται, είναι  τελικά η απόλυτη ταινία της ματαίωσης και ακύρωσης
4. Για τη φοβερή (και τρομερή) υπόδυση του Ντερκ Μπόγκαρντ. Βιωματικός, υπέροχος, μοναδικός, είναι ρόλος ζωής.
5. Για την οσμή  του θανάτου που αποπνέει η ωραία Βενετία.
6. Για το, έξυπνο  σχολιασμό του υποκρίνομαι, υποδύομαι, μεταμφιέζομαι, μακιγιάρομαι.
7. Για το θάνατο της Ευρώπης
8. Για το τέλος των ψευδαισθήσεων
9. Για το θάνατο και το τέλος του ίδιου του σινεμά, που ένα σαράκι το σιγοτρώει.