Γιώργος Καλιεντζίδης, Μικρές σιωπές
Μπρος στο παράθυρο περνούσαν άνθρωποι
- τυλιγμένα σώματα - μες στη φθινοπωρινή εσθήτα.
Τα βήματα τους αφημένα στη λάσπη
μπερδεύονταν ολοένα καθώς
έπεφτε η νύχτα και πολιορκούσε την πόλη.
Σκοντάφταν πάνω στις πέτρες
που ’ριξαν χτες βράδυ τα παιδιά.
Χτες είχε ήλιο και παίξαν ξένοιαστα,
σήμερα η σιωπή τους μόνο.
Οι ανώνυμοι βιαστικοί μου φίλοι χάθηκαν
εκεί στο φράξιμο της πολυκατοικίας.
Πλάκωσε το βράδυ. Η πολιορκία τέλειωσε,
μα το παράθυρο έμεινε εκεί.
Από τη συλλογή Μικρές σιωπές, 1981
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου