Η λέξη του μήνα / βάρκα (2.6)

Δύο ταινίες για μια λέξη: Μια ταινία μυθοπλασίας, γυρισμένη εξ' ολοκλήρου μέσα σε μια σωσίβια λέμβο, και μια ταινία ντοκιμαντέρ, με μια βάρκα με ιστία, ονόματι «Σαρακίνα», σε κυρίαρχο ρόλο. Η πρώτη βάρκα, καταμεσής του ωκεανού, λειτουργεί ως –προσωρινό έστω- καταφύγιο μετά από ένα ναυάγιο, φέροντας το βαρύ φορτίο της επιβίωσης αλλά και την ανάλαφρη ελπίδα για τη ζωή.  Η δεύτερη βάρκα, ακινητοποιημένη στο λιμάνι των Χανίων λόγω μηχανικής βλάβης, γίνεται σύμβολο ενός ταξιδιού που άδοξα ματαιώθηκε, ενός όνειρου που έσβησε, ναι, αλλά πρόλαβε και φώτισε τα τελευταία χρόνια της ζωής τού ζωγράφου και πρώην διευθυντή τού Μουσείου Τεριάντ, Μανώλη Καλλιγιάννη.

«Lifeboat» (1944)
Μεταφρασμένος Τίτλος:Στον Ίσκιο του Θανάτου
Γνωστό και ως: Σωσίβια Λέμβος, Ναυαγοί
Alfred Hitchcock, σκηνοθέτης / John Steinbeck , συγγραφέας- στόρι / Ben Hecht, Jo Swerling, σεναριογράφοι

Στη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου πολέμου, μια ομάδα Αμερικανών και Βρετανών πολιτών βρίσκονται παγιδευμένοι σε μια σωστική λέμβο, όταν το πλοίο που τους μεταφέρει βυθίζεται από ένα Γερμανικό υποβρύχιο. Ολόκληρη η ταινία διαδραματίζεται μέσα σε μία βάρκα, γεγονός που την καθιστά ταινία με το μικρότερο κινηματογραφικό σκηνικό όλων των εποχών, ρεκόρ που δεν καταρρίφθηκε ποτέ. Οι εννιά επιζώντες είναι άτομα από διαφορετικά κοινωνικά στρώματα: μια δημοσιογράφος μόδας, ένας αριστερός γυναικάς, ένας μηχανικός, μια νεαρή στρατιωτική νοσοκόμος, ένας δεξιός βιομήχανος, ένας τραυματισμένος ναυτικός, ένας θρησκευόμενος μαύρος υπηρέτης, μια μάνα που κρατά το νεκρό παιδί της και ο ναζί αξιωματικός -ένας αντιπροσωπευτικός μικρόκοσμος του πολέμου, σε πλήρη αταξία, στην μέση του πουθενά. Χωρίς πυξίδα και με λιγοστά εφόδια, όλοι κόντρα με όλους και όλοι εναντίον της θάλασσας.

Το υλικό που παρουσιάζεται είναι από το ιστολόγιο: http://cinetentas.blogspot.gr

 Για την ταινία διαβάστε επίσης σχετικά: www.cine.gr
http://flix.gr
 

«Με τον Καλλιγιάννη»
Κινηματογραφικό πορτραίτο (2011)
Μεταφρασμένος Τίτλος: In Company with Kalliyanni (Cinematographic Portrait)
Pedro Olalla, σκηνοθέτης - σεναριογράφος

Φυγάς, φοιτητής, μισθοφόρος, αεροπόρος, ναυπηγός και θαλασσοπόρος, ο Μανώλης Καλλιγιάννης εγκατέλειψε στα 17 του την πατρίδα του, τη Λέσβο, με το όνειρο να γίνει ζωγράφος και μόνο ζωγράφος. Τουρκία, Παλαιστίνη, Νότιος Αφρική, Αγγλία, Γαλλία, Κρήτη, Λέσβος και τα φωτεινά νερά του Αιγαίου είναι τα σκηνικά όπου διαδραματίζεται η ζωή του ως διαρκής αναζήτηση.   Το 2008, ο Pedro Olalla γνωρίζει τον Καλλιγιάννη στην Αθήνα και αποφασίζει να του αφιερώσει ένα κινηματογραφικό πορτραίτο. Σε αυτήν τη δημιουργική περιπέτεια –που έμελλε να εξελιχθεί σε τελευταία παρακαταθήκη του ζωγράφου– ο θεατής ταυτίζεται με τον κατεχόμενο από περιέργεια αφηγητή, και οι δύο μαθαίνουν ταυτόχρονα για την ζωή και την ζωγραφική τού Μανώλη Καλλιγιάννη, μέσα από τις εκμυστηρεύσεις του ίδιου του καλλιτέχνη. Ωστόσο, αυτό που ξεκινά ως μία απόπειρα ντοκιμαντέρ εξελίσσεται, λόγω των περιστάσεων, σε μια υποβλητική ταινία για την ίδια τη ζωή και, μάλιστα, για την κατάπληξη και την αμηχανία μας απέναντι σε αυτήν.

Η «Σαρακίνα» του Καλλιγιάννη

Το υλικό που παρουσιάζεται είναι από την ιστοσελίδα του δημιουργού του ντοκιμαντέρ Pedro Olalla: http://pedroolalla.com/

Για την ταινία, διαβάστε σχετικά: www.cine.gr
http://flix.gr
και http://www.emprosnet.gr/

Για τον ζωγράφο Μανώλη Καλλιγιάννη [1923-2010]: http://paletaart.wordpress.com/
και http://www.lesviaki-parikia.gr

για την επιλογή:  Χριστίνα Βουμβουράκη

Κλίκ εδώ για να μάθεις τι είναι "η λέξη του μήνα";