Τζέιμς Μ. Μπάρι, Πήτερ Παν και Γουέντι
Εκδόσεις Πατάκη, 2004
Μετάφραση: Ρεγγίνα Χατχούτ
Εικονογράφηση: Ρόμπερτ Ίνγκπεν
Μετάφραση: Ρεγγίνα Χατχούτ
Εικονογράφηση: Ρόμπερτ Ίνγκπεν
28/5/2014
Βιβλίο 53ο
Πρόταση της Στεφανίας Βελδεμίρη
Εξώφυλλο πρώτης έκδοσης, 1911 σε εικονογράφηση F. D. Bedford |
Στεφανία Βελδεμίρη
Ο Πήτερ Παν και η Γουέντι, είναι το αγαπημένο μου βιβλίο, από όλα τα βιβλία του κόσμου. Η γνώμη μου δεν μετράει, λόγω απίστευτης λατρείας που του έχω, αλλά θα σας την πω. Ο Τζέιμς Μπάρι γράφει, εν γνώσει του, έναν λογοτεχνικό θησαυρό και μετατρέπει την ανθρωπότητα σε ένα πειρατικό παιχνίδι, όπου άλλοι θα τον βρουν κι άλλοι όχι. Κάθε μία από τις δεκάδες φορές που έρχεται στα χέρια μου, διαβάζοντας τις πρώτες ακόμη λέξεις, ξεχνάω ότι διαβάζω. Είμαι μέσα στην ιστορία. Δεν ταυτίζομαι με κανέναν ήρωα, είμαι όλοι οι ήρωες. Το μυαλό μου διαλύεται και η καρδιά μου γίνεται θρύψαλα. Όχι σε κείνο ή στο άλλο σημείο, μα ασταμάτητα. Θεωρώ πως πρόκειται στα αλήθεια για μια ιστορία παράφορης αγάπης, μεταμορφωμένης σε κείμενο, που χάρη στην απέραντη τρυφερότητα και την εξυπνάδα αυτού του άντρα, κάποιοι το είπαν παραμύθι. Η παιδική ηλικία, είναι ο μόνος τόπος όπου μπορούν να ζήσουν οι απρόσμενοι έρωτες των ενηλίκων. Οι ερωτευμένοι, συμπεριφέρονται σαν παιδιά. Είναι ανέμελοι, χαρούμενοι και άκαρδοι. Κάθε περιγραφή της παιδικής ηλικίας, είναι ο τρόπος του Μπάρι να μιλήσει για την αγάπη του.
Είναι όμως ταυτόχρονα και οι παρατηρήσεις ενός άντρα που αγαπάει και συναισθάνεται απόλυτα τα παιδιά. Διακρίνω, πως έχει περάσει άπειρες αληθινές ώρες, παρατηρώντας και παίζοντας, μιλώντας και νοιώθοντας μικρά αγόρια κυρίως, μα και αληθινά κορίτσια. Ο κόσμος των παιδιών του είναι οικείος.