31 Ιανουαρίου 2016

Η λέξη του μήνα (20.8): η πόλη της Χριστίνας Βουμβουράκη

από την Χριστίνα Βουμβουράκη

Τις πόλεις μας,
Πηγή: http://www.heyapathy-comics-art.com/comic-city.html
όποτε συμφέρει τις χτίζουμε:
Απόσπασμα από την τανία του Francesco Rosi
ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΠΑΝΩ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΟΛΗ

(1963)
και όποτε συμφέρει τις γκρεμίζουμε:
Καταγραφη με drone από ψηλά της συριακής πόλης Χομς
από τον 
Ρώσο ανταποκριτή Murad Gazdiev του δικτύου Russia
Today
(2016)

Αυτοί είμαστε.

30 Ιανουαρίου 2016

Βιβλία με υψηλή αίσθηση του χιούμορ, στην ιστορία της λογοτεχνίας (2)

Συνεχίζουμε να παρουσιάζουμε μερικούς θησαυρούς της υψηλής αίσθησης του χιούμορ στην παγκόσμια λογοτεχνία, με σκοπό να σας παρακινήσουμε για νέες αναγνώσεις, να χαμογελάσετε και να απολαύσετε την ανάγνωση!


Queen Lucia
E. F. Benson (1920)


Όξινο χιούμορ για την κόντρα μεταξύ δύο γυναικών, στην κούρσα της κοινωνικής υπεροχής. Τα κόλπα τους δόλια ή έξυπνα αστεία και το φόντο μια ειδυλλιακή παραθαλάσσια πόλη. Ο συγγραφές είναι στοργικά επιεικής με τους ήρωες του, που αγγίζουν την έννοια του κόμικ σαν χαρακτήρες και το ίδιο τρυφερά συμπεριφέρεται και στους φίλους των ηρώων του.

Cold Comfort Farm
Stella Gibbons (1932)

Αυτό το βιβλίο καταφέρνει κάτι σπάνιο: μια σάτιρα που τελικά διαρκεί πολύ περισσότερο από τους στόχους που έχει θέσει. Μας περιγράφει πως μετά τον θάνατο των γονιών της, η ηρωίδα Φλώρα Πέιστ επισκέπτεται μακρινούς συγγενείς της στο αγρόκτημά τους στο φανταστικό χωριό Howling στο Sussex. Οι κάτοικοι και εργαζόμενοι της φάρμας, αισθάνονται υποχρεωμένοι να την φροντίσουν εξ' αιτίας μιας αδικίας που είχαν διαπράξει στον πατέρα της όσο ζούσε, για να εξιλεωθούν.
Κάθε ένας από τους κατοίκους της φάρμας έχει ένα μακροχρόνιο συναισθηματικό πρόβλημα που έχει προκληθεί από άγνοια, μίσος, φόβο ή εκμετάλλευση. Η Φλώρα σαν σύγχρονη αστή, βοηθάει τους κατοίκους της φάρμας να χρησιμοποιήσουν την σύγχρονη κοινή λογική για να ξεπεράσουν τα προβλήματά τους και να προσαρμοστούν στον 20ο αιώνα. Οι προσπάθειες περιγράφονται με γλαφυρό χιούμορ, χαρακτηριστικό της ρομαντικής λογοτεχνίας του 19ου αιώνα.


Three Men in a Boat
Jerome K Jerome (1889)
Πρόκειται για μια απολαυστικά κωμική ιστορία, που εξιστορεί τις περιπέτειες τριών φίλων που πλέουν στον Τάμεση με μια βάρκα. Μια κωμωδία που αγγίζει θέματα όπως τα τρόφιμα, η υποχονδρία και τα σκυλιά, όλα αυτά σε αστείες ιστορίες που εκτυλίσσονται σε βάρκες που βρίσκονται... σε σύγχυση.

29 Ιανουαρίου 2016

Ελάβαμε: Ιανουάριος 2016 / Θ. Μαρκόπουλος "Χαμηλά ποτάμια"

Θανάσης Μαρκόπουλος, Χαμηλά ποτάμια, εκδ. Μελάνι, 2015

Τα Χαμηλά ποτάμια του Θανάση Μαρκόπουλου είναι η όγδοη ποιητική του συλλογή, σε μιαν απόσταση τριάντα τριών ετών από την πρώτη του ποιητική παρουσία, το 1982. Γεννήθηκε το 1951 στα Κρανίδια της Κοζάνης. Σπούδασε Αρχαία Ελληνική και Νεοελληνική Φιλολογία στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, όπου και έκανε τις μεταπτυχιακές και δικτατορικές του σπουδές. Έχει εκδώσει, επίσης, τρεις μελέτες και τέσσερα βιβλία με δοκίμια. Συνήθως στις ποιητικές συλλογές ο τίτλος ενός ποιήματος υιοθετείται ως τίτλος ολόκληρης της συλλογής. Στην περίπτωση αυτή δεν υπάρχει ποίημα με τον τίτλο Χαμηλά ποτάμια. Είναι δάνειο από ένα ποίημα του Χρήστου Μπράβου που ο Θ.Μ. το παραθέτει ως μότο για το μεγαλύτερο σε έκταση και τελευταίο στη σειρά ποίημα του, που έχει τον τίτλο Ο πατέρας ανεβαίνει στο κάδρο. Το χρονικό αποχαιρετισμού του πατέρα -πολύ πικρό, πολύ πικρό: Από δοκάρι σε δοκάρι ο πατέρας σαν το πουλί / Χωρίς τα φτερά του
Ο χρόνος είναι το κυρίαρχο στοιχείο σε όλα σχεδόν  τα ποιήματα. Έρχεται και επανέρχεται ως χρόνος περασμένος αλλά και μελλούμενος. Πως αφομοιώνεται και πως εισπράττεται ο χρόνος (και) μέσα από τις συγκρίσεις του χθες με το σήμερα. Εντός του χρόνου η απουσία, η απουσία του πατέρα, του Χρήστου Μπράβου, του παππού, του παιδικού του φίλου, της κυρα-Κατίνας... Ναι, και ο έρωτας αλλά ως ανάμνηση-μακρινό παρελθόν  ή ως επιθυμία ( όλα τα χαλαλίζω / για εκείνο το λαχταριστό μελαχρινό κορίτσι ). Στο Σκέτος αέρας συναντάμε τον απολογισμό: Βαδίζω στα εξήντα και δύο / βρέχει χιονίσει / Κοιτάζω μπροστά μου / βουνά και λαγκάδια / θάλασσες που ανθίζουν / δρόμοι γκρεμοί και δρόμοι γεφύρια / κι ανοιχτά ενδεχόμενα / σαν παράθυρα θέρους / Κοιτάζω πίσω μου / σκέτος αέρας
Στον αντίποδα του κλίματος, αλλά στην ίδια θεματική, τα αυτοσαρκαστικά στιγμιότυπα στο ποίημα Το βλέμμα των άλλων. Το τρίτο: Μπαίνω στο λεωφορείο Σταθμός-Χαριλάου / Κοπελίτσα κλωνί με μάτια της άνοιξης παραχωρεί ευγενώς τη θέση της / Κοιτάζω πίσω μου δε βλέπω κανέναν

Γιώργος Καλιεντζίδης

ΗΔΟΝΟ(Α)ΒΛΕΨΙΕΣ του Β.Π. Καραγιάννη - 29 Ιανουαρίου 2016

28 Ιανουαρίου 2016

Η λέξη του μήνα (20.7): η πόλη της Χριστίνας Κελεσίδου

από την Χριστίνα Κελεσίδου

H λέξη ''πόλη'' με προβλημάτισε για τι να προτείνω για το blog. Κατ΄αρχάς, συνειρμικά η λέξη πόλη με πήγε κατ' ευθείαν στο ποίημα  ''Η πόλις'' του Καβάφη, το αξεπέραστο και λατρεμένο αυτό ποίημα.


 Μετά θυμήθηκα τις ''Αόρατες πόλεις'' το βιβλίο του Καλβίνο, που είχε προτείνει η Στεφανία, και μ' είχε ενθουσιάσει και σκέφθηκα να το ψάξω. Σε μια ανάρτηση της εφημερίδας Η Καθημερινή, σε άρθρο του Θοδωρή Χιώτη, αναφέρει ότι ο Καλβίνο στηρίχθηκε και έγραψε για τις 55 πόλεις στην ''χρυσή σπείρα'' http://openlit.teimes.gr/city/images/chiotis/Fibonacci.gif
Φεγγάρι την ημέρα, φωτο: Γιώργος Καλιεντζίδης


Επίσης, ο Καλβίνο χρησιμοποίησε το έργο του Μάρκο Πόλο για τις πόλεις και ιδού ένα απόσπασμα από μια ομιλία του Κουμπλάι Χαν στον Μάρκο Πόλο.

‘Θα σου διηγηθώ τι ονειρεύτηκα χθες βράδυ’, είπε στον Μάρκο. ‘Καταμεσής μιας επίπεδης και κίτρινης γης, σπαρμένης με μετεωρίτες και πλάνητες λίθους, έβλεπα να υψώνονται από μακριά τα βέλη μιας πόλης με λεπτές οξυκόρυφες σκεπές, φτιαγμένα έτσι ώστε η Σελήνη στο ταξίδι της να μπορεί να ακουμπά πότε στο ένα και πότε στο άλλο, ή να κάνει κούνια κρεμασμένη στα σύρματα των γερανών’. Και ο Πόλο: ‘Η πόλη που ονειρεύτηκες είναι η Λαλάγη. Οι κάτοικοί της φρόντισαν έτσι ώστε ο νυχτερινός ουρανός να κοντοστέκεται σε αυτή και η Σελήνη να επιτρέπει στο κάθε στοιχείο της πόλης να μεγαλώνει και να ξαναμεγαλώνει χωρίς τέλος’. ‘Είναι όμως κάτι που ούτε εσύ ξέρεις’, πρόσθεσε ο Χαν. ‘Ευγνωμονούσα η Σελήνη έδωσε στην πόλη της Λαλάγηςένα ακόμη πιο σπάνιο προνόμιο: να μεγαλώνει με ελαφρύτητα’. 

27 Ιανουαρίου 2016

Giorgos Skampardonis, "November-33 short stories" / Our readings (4th year)



Giorgos Skampardonis,  November-33 short stories
Book 64th
A suggestion of Giorgos Kalientzidis


Extracts of book reviews
translated by
Christina Kelesidou

Hlias Koutsoukos 
(Republished critic in the ''Παρέμβαση''(Interference) cultural magazine of Kozani) 

Initially, the titles are almost verses of poetry of his own and unique way ,'' the minimum'', ''the ATM which gives poems'', ''Mr Cricket flies'', ''Mr Manuel Panselynos dominates'', ''The barrel organ in an elevator'', '' the hedgehog cake'', ''a bat in the pocket'', ''the Apollonian squadrum'' and so on.

And after all that, the painting, the sculpture, the music and the cinema makes his words chisseling phrases-sentences.
This absolute sensual of a metaphorical expression of reality that most of us pretend that it doesn't exist, and to him is open like a rose who offers it to his Ia, to us and to the strays.

George Skampardonis with his latest book ''November-33 short stories'' woke my feelings which I had tucked deep inside me, in order to stay calm...he woke up my jealousy...''I wish I could write like him'', he woke up my anger towards me and others'' why we don't write like that'' and other dubious things which I like to conquer me, as my passion for smoking, the Irish whisky, the no. 4 Mondekristo, the black expensive silk scarves and my 1200 Yamaha.

Because this is his literature, like Caravaggio's strokes, like the notes of Wagner's Valkyria, like the plees of Roden's sculptures and at the same time is like the angry eye of the murderer, like the terrorist who left his backbag with the bomb, like the ''minimum'' monk who is deeply in love with his Virgin Mary. Skampardonis texts are beyond criticism - like this arbitrary criticism- indeed.

26 Ιανουαρίου 2016

Η λέξη του μήνα (20.6): η πόλη του Παντελή Τρακίδη

από τoν Παντελή Τρακίδη

Πόλη - Σταυροδρόμι ηπείρων, θαλασσών, πολιτισμών, θρησκειών
Κωνσταντινούπολη, 25-3-2009
φωτο: Παντελή Τρακίδη

Εsθήτα Καλοτάξιδη

Τα μέλη της Λέσχης Ανάγνωσης της ΕΡΤ3
εύχονται στην Εsθήτα να είναι καλοτάξιδη
στα μήκη και πλάτη των ωκεανών του Κερδώου Ερμή και των ονείρων

Η Εsθήτα της Στεφανίας Βελδεμίρη και της Χριστίνα Βουμβουράκη


Για  επικοινωνία και γνωριμία: http://stheta.com/

25 Ιανουαρίου 2016

ΕΡΤ και ΕΡΤ3 - Δεν άνθησαν ματαίως τόσα θαύματα: «Η αλήθεια»

  ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΚΑΤΑΓΓΕΛΙΑ ΚΑΙ ΕΝΤΟΝΗ ΚΡΙΤΙΚΗ ΣΤΗΝ «ΑΛΗΘΕΙΑ»
ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΙΚΗ ΛΕΣΧΗ ΤΩΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΤΗΣ ΕΡΤ-3

Η Κινηματογραφική Λέσχη των εργαζομένων της ΕΡΤ-3, στο κλείσιμο του αφιερώματός της Γαλλική Τρυφερότητα, παρουσιάζει τη Δευτέρα 25 Ιανουαρίου στις 21:00 στην αίθουσα ΒΑΚΟΥΡΑ 2 (Ιωάννου Μιχαήλ 8, τηλ. 2310233665) το βραβευμένο δικαστικό δράμα του Ανρί Ζoρζ Κλουζό Η αλήθεια (Γαλλία, 1960, ασπρόμαυρη, 127'). Παίζουν: Μπριζίτ Μπαρντό, Πολ Μερίς, Σάρλ Βανέλ, Ζακ Περέν, Φερνάν Λεντού.

Η συνδιοργάνωση και καλλιτεχνική επιμέλεια γίνονται από το ΚΕΜΕΣ, ενώ θα προλογίσει ο Αλέξης Ν. Δερμεντζόγλου, του οποίου έντυπη ανάλυση θα διανεμηθεί στους θεατές. Στο τέλος της προβολής θα ακολουθήσει μακρά συζήτηση με το κοινό.



24 Ιανουαρίου 2016

Ernst Theodor Amadeus Χόφμαν


Πηγή εικόνας: Ε.Τ.Α. Χόφμαν
'Στις 24 Γενάρη του 1776 γεννιέται ο Ε. Τ. Α. (Ernst Theodor Amadeus) Χόφμαν. Παρά τις νομικές σπουδές του και μια σύντομη θητεία στο επάγγελμα, ο Χόφμαν εγκατέλειψε τον τομέα αυτόν για να εργαστεί αρχικά ως μουσικός, μουσικοκριτικός και διευθυντής ορχήστρας. Έχοντας δείξει από μικρή ηλικία το ενδιαφέρον του για τις τέχνες, ιδιαίτερα τη ζωγραφική και τη μουσική, το 1814 συνέθεσε την όπερα Undine. Υπήρξε μέγιστος θαυμαστής του Μότσαρτ, προς τιμήν του οποίου πρόσθεσε το Α (Αμαντέους) στην υπογραφή του, ενώ το πραγματικό τρίτο όνομά του ήταν Βίλχελμ. Συνειδητοποιώντας, ωστόσο, στα τριάντα του, ότι δε θα φτάσει ποτέ στο ύψος των μουσικών που θαύμαζε, στράφηκε στη συγγραφή. Έγραψε πολλές ιστορίες, όπου η πραγματικότητα πλέκεται δεξιοτεχνικά με τη φαντασία, με αποτέλεσμα αρκετά από τα έργα του (κυρίως σουρεαλιστικά) να χαρακτηρίζονται ως παραμύθια.
            Τα χοροδράματα «Κοπέλια» (Λεό Ντελίμπ), «Καρυοθραύστης» (Πιοτρ Ιλίτς Τσαϊκόφσκι), «Καρντιγιάκ» (Πάουλ Χίντεμιτ) βασίστηκαν σε έργα του Χόφμαν.
            Η όπερα του γάλλου συνθέτη Ζακ Όφενμπαχ «Τα Παραμύθια του Χόφμαν» (LesContes d’ Hoffmann) είναι εξολοκλήρου στηριγμένη στο έργο του Χόφμαν. Ο ομώνυμος ρόλος είναι εμπνευσμένος από τον ίδιο το συγγραφέα, ενώ πέντε από τις δικές του φανταστικές ιστορίες αποτέλεσαν τη βάση του λιμπρέτου.
            Στην πρώτη περιπέτεια της όπερας, ο Χόφμαν ερωτεύεται μία μηχανική κούκλα σε ανθρώπινο μέγεθος, με το όνομα Ολυμπία, που έμοιαζε σα ζωντανή. Σε κάποια γιορτή με πολλούς προσκεκλημένους, όλοι καταλαβαίνουν ότι πρόκειται για κουρδιστή κούκλα, εκτός από τον Χόφμαν (που φορά μαγικά γυαλιά). Η Ολυμπία τραγουδά μαγευτικά, μέχρι να… ξεκουρδιστεί. Ακόμη και τότε ο Χόφμαν δεν αντιλαμβάνεται την πραγματικότητα. Μόνο όταν, χορεύοντας μαζί της, σπάνε τα γυαλιά του, ο ποιητής ανακαλύπτει την πραγματική της φύση, ενώ οι υπόλοιποι καλεσμένοι τον περιγελούν.

Και μια μεγάλη ομορφιά για να γεμίσετε το μυαλό σας, Από το: Mariinsky Theatre in St Petersburg, December παράσταση του 2012, η παράσταση του Καρυοθραύστη.

\
Πηγή: You Tube


Χορογραφία: Vasily Vainonen 
Σκηνικά και κοστούμια: Benjamin Tyrrell 

Πηγή: wikipedia

23 Ιανουαρίου 2016

Η λέξη του μήνα: η πόλη 20.5 - Κωνσταντίνας Χονδρογιάννη

από την Κωνσταντίνα Χονδρογιάννη





στη σαλονίκη



Ήχοι εκκωφαντικοί με συντρίβουν.
Σαν περπατώ στους δρόμους π' αγάπησα,
με κυνηγούν οράματα και προσδοκίες
κι η σκέψη κοκκινίζει.


Κοκκινίζει και το κατάλευκο ιμάτιο
της κοπέλας που χόρευε στην παραλία,
κι η πόλη παίρνει άλλη μορφή
κάτω απ' την επίδραση του πορφυρού.
Αίμα που δονείται οι δρόμοι
κι η πάνω πόλη καρδιά που σπαρταράει,
αγωνιά για την τροφοδοσία
μην τύχει και τα καφασωτά παράθυρα σφαλίσουν,
μη μείνουν τα σοκάκια δίχως αγάπη
και σιγήσουν οι καμπάνες  του μοναστηριού,
μην αλαλάξουν οι σάλπιγγες της άλωσης
και θανατώσουν την ανάσα της.



Τάσος Πλαστήρας, επί πτερύγων ανέμων, Θεσσαλονίκη 1994

22 Ιανουαρίου 2016

Αντίο στην Μαρία Κυρτζάκη

Μαρία Κυρτζάκη (1948-2016)
Πηγή φωτο:http://www.tovima.gr
Τον θάνατο ζητά στο σώμα μου
Και απαλά τα χείλη μου κλειδώνει
Μην του ξεφύγω

Η ποιήτρια Μαρία Κυρτζάκη πέθανε χθες. Ήταν 67 ετών. Επιμελήτρια εκδόσεων, συνεργάτης λογοτεχνικών περιοδικών και παραγωγός ραδιοφωνικών εκπομπών λόγου. Σεμνός και όμορφος ο κόσμος της.

Τα παιδιά και οι φίλοι της έκαναν γνωστό ότι η πολιτική της κηδεία θα πραγματοποιηθεί το Σάββατο, 23 Ιανουαρίου 2016, στις 12:00 το μεσημέρι, στο Α’ Νεκροταφείο Αθηνών. Και, αντί στεφάνων, παρακαλούν για οικονομική ενίσχυση της Αυτοοργανωμένης Πρωτοβουλίας Αλληλεγγύης για τους Πρόσφυγες-Μετανάστες http://solidarity-refugees.espivblogs.net
Σύντομο βιογραφικό της Μαρίας Κυρτζάκη, εργογραφία και ανθολογία της ποίησής της από την Βίκυ Παπαπροδρόμου: http://www.translatum.gr

Η ανακοίνωση της Εταιρείας Συγγραφέων για το θάνατο της, βιοεργογραφικό της, παραπομπή σε βίντεο με ανάγνωση ποιημάτων της από την ίδια, και αναδημοσίευση κριτικής της Κικής Δημουλά για την ποίησή της, από το περιοδικό Εντευκτήριο, τχ.72, 2006: http://www.authors.gr

61 Βιβλίο - Αλαίν ντε Μποττόν, "Μικρή φιλοσοφία του έρωτα" (4ος χρόνος)

Αλαίν ντε Μποττόν Μικρή φιλοσοφία του έρωτα
μετάφραση: Γιάννης Ανδρέου
Εκδόσεις Πατάκη, 2013
26-11-2014
Βιβλίο 61ο
Πρόταση του Νίκου Ματενίδη


Κλεοπάτρα Τσάκουρη
Άραγε αξίζει να γράφεις για τον έρωτα ή είναι πιο όμορφο να τον ζήσεις; Ερωτηματικά στην ουσία αναπάντητα, γιατί κάθε άνθρωπος θα απαντήσει διαφορετικά. Ίδια έξυπνη, ευρηματική, ενδιαφέρουσα, κι ας φαίνεται το θέμα κοινότοπο, χιλιοειπωμένο. Τα πιο απλά πράγματα είναι και τα πιο δύσκολα. 
Αλαίν ντε Μποττόν
γεν. 1969
Ο ΑΛΑΙΝ ΝΤΕ ΜΠΟΤΤΟΝ έγραψε ένα μυθιστόρημα για την φιλοσοφία του έρωτα, τόλμησε «και αυτό είναι καλό». Μας έδωσε, μέσα από μια ερωτική ιστορία δύο νέων ανθρώπων, όλους τους προβληματισμούς, όλη την ομορφιά, όλη την σκληρότητα, όλο τον ρομαντισμό και τον κυνισμό που εμπνέει το αίσθημα του έρωτα. Αισθάνομαι ότι το μυστήριο του έρωτα και του θανάτου είναι υπό συνεχή έρευνα σ’ ολόκληρη τη ζωή μας. Σύμφωνα με τους Κινέζους έχουμε οκτώ (8) χαρακτήρες που ορίζουν το πεπρωμένο μας. Οπότε; 

Βιολέττα Παπαδοπούλου
Ένα βιβλίο, που τέμνει με ακρίβεια χειρουργού όλες τις φάσεις του έρωτα και που θα μπορούσε άνετα να έχει τον τίτλο Ο Παραλογισμός του Έρωτα. Εν πολλοίς, με την τόση υπερ-ανάλυση, απομυθοποιεί το θείο και πρωταρχικό για την επιβίωσή μας συναίσθημα, αν και σε αρκετές περιπτώσεις είναι τόσο ακριβές στις διαπιστώσεις του, που όλοι μας αναγνωρίζουμε κομμάτια του εαυτού μας και των φάσεων που περνάμε κάθε φορά που ερωτευόμαστε.
Υπάρχει αρκετό χιούμορ στην εξιστόρηση της προσπάθειας του ήρωα να εξισορροπήσει ανάμεσα την υπερβάλλουσα «ευσυγκινησία» και στην υπέρ το δέον διάθεση ανεξαρτησίας, στον διαφορετικό τρόπο που βλέπει ο ίδιος την αγαπημένη του και όλοι οι υπόλοιποι, στην υποκειμενικότητα των συναισθημάτων που μας κατακλύζουν για το αντικείμενο του πόθου μας και στο πόσο αυτά αλλάζουν με την πάροδο του χρόνου. Σύμφωνα με τον συγγραφέα «Το κακό με την ευτυχία είναι ότι, επειδή σπανίζει τόσο, καταλήγει να μας γεμίζει τρόμο και άγχος όταν τη δούμε να έρχεται. Ζώντας στον τετελεσμένο μέλλοντα, γλιτώναμε από την ανάγκη να δεσμευτούμε στην τρέχουσα κατάσταση».
Και, ενώ προς το τέλος φαίνεται να βρίσκει έναν μπούσουλα, λέγοντας ότι σε όλους μας υπάρχει και το καλό και το κακό και ότι ο ώριμος έρωτας, που δέχεται όλες τις αντιθέσεις του ανθρώπου που ερωτευόμαστε με κατανόηση και αγάπη, σώζει, τότε ακριβώς τον ξαναχάνει, αρχίζοντας να ερωτεύεται ξανά! 

 Παντελής Τρακίδης

Είναι φανερό πως ο Ντε Μποτόν έχει το χάρισμα του γραψίματος. Επίσης, είναι φανερό ότι του αρέσει η φιλοσοφία. Άλλο πράγμα όμως το μου αρέσει η φιλοσοφία κι άλλο γράφω φιλοσοφία και μάλιστα γράφω φιλοσοφία για τον έρωτα στα είκοσι-είκοσι δύο. Όπως είναι γνωστό πως ο έρωτας έχει πολλές μορφές και πολλές πτυχώσεις. Απ’ την πρώτη αγνή έλξη των πρώτων τάξεων του Δημοτικού, από τον χαζούτσικο του γυμνασίου, τον ώριμο, τον παράξενο, τον διεστραμμένο, τον Πλατωνικό, ως την γεροντοκαψούρα και ότι άλλο βάλει ο νους του ανθρώπου.

  Για να φιλοσοφήσεις λοιπόν πάνω σ’ αυτό το θέμα πρέπει – κατά τη γνώμη μου – να έχεις ζήσει πολλούς απ’ αυτούς, να έχει καταλαγιάσει η κάψα και ότι αυτή προκάλεσε, να έχεις συζητήσει με διάφορους που έζησαν τα ίδια η διαφορετικά πράγματα, να έχεις διαβάσει πολλά και αφού τα σκεφτείς όλα αυτά καλά κατακαθίσουν και καθαρίσουν στο μυαλό σου, τότε, αν έχεις τα φόντα φιλοσοφείς για τον έρωτα και γράφεις. Όταν όμως είσαι γύρω στα είκοσι είναι σα να κάθεσαι πάνω σ’ ένα μαγκάλι αναμμένα κάρβουνα  - τέτοια είναι η ορμή, η διάθεση να ερωτευτείς να σ’ ερωτευτούν, να κάνεις έρωτα και να νιώσεις όλα αυτά που μόνο ο έρωτας μπορεί να σου δώσει – κι όταν κάθεσαι πάνω σε κάρβουνα δεν μπορείς να φιλοσοφήσεις γιατί απλά καίγεται ο κώλος σου, ούτε μπορεί στα δεκαπέντε ένα κοριτσάκι να είναι πολύ έμπειρη στον έρωτα – όπως μας λέει για μια συμμαθήτρια του – ούτε να φιλοσοφείς στα οκτώ για το τι είναι ο θάνατος – έστω κι αν πέθανε ο αδελφός σου. Θα μου πείτε τώρα, ό,τι έγραψε ο συγγραφέας στο βιβλίο είναι μπούρδες; Όχι φυσικά, απλά είναι μαζέματα. Ο άνθρωπος ξεσήκωσε ότι υπήρχε και δεν υπήρχε πάνω σε κάθε γωνιά του πλανήτη για τον έρωτα από χιλιάδες χρόνια πριν μέχρι τις μέρες μας. Δεν άφησε φιλόσοφο για φιλόσοφο, διανοητή, καλλιτέχνη, συγγραφέα, μουσουργό ή κι εγώ δεν ξέρω τι άλλο που να μην τον ανακατέψει στην ιστορία του σε μια άνευ λόγου και αιτίας επίδειξη γνώσεων. Το πρόβλημα όμως είναι ακριβώς εκεί, επειδή όλα αυτά δεν είναι δικά του, προσπαθώντας να συνταιριάσει διάφορες θεωρίες περί του έρωτα, με την γλυκερή ιστοριούλα του νεαρού ερωτευμένου ζευγαριού, φάσκει και αντιφάσκει συνεχώς: π.χ. τη μια η Χλόη είναι η χαζούλα ή κακόγουστη, που διαβάζει Cosmopolitan και κουτσομπολίστικα περιοδικά και θεωρεί θόρυβο  την κλασική μουσική, και στις επόμενες σελίδες είναι η έξυπνη με την διεισδυτική ματιά που της αρέσει ο Μπάχ. Ακόμη περιγράφοντας και τον εαυτό του πέφτει στην ίδια λούμπα: τη μια να τον παρουσιάζει σαν αλητάμπουρα αντιδραστικό μαρξιστή -αλήθεια δεν του είπε κανείς ότι τη λέξη μαρξιστής την χρησιμοποιούμε όταν αναφερόμαστε σε όσους πιστεύουν στη θεωρία του Καρλ Μαρξ και όχι στις σαχλαμάρες που είπε ο Αμερικάνος θεατρίνος;- και την άλλη στιγμή είναι ο ευαίσθητος διανοούμενος. Στη μια σελίδα – στη πρώτη τους έξοδο στο εστιατόριο – προσπαθεί να συμφωνήσει με ό,τι πει η Χλόη και αμέσως μετά, το επόμενο πρωί, μετά από την πρώτη τους ερωτική νύχτα, βλέπουμε την κοπέλα να του έχει έτοιμο ένα τραπέζι με όλα τα καλά και πέντε διαφορετικές μαρμελάδες κι αυτός θέλει να τα αφήσει όλα αυτά, μαζί και τη συντροφιά της, και να πάει στο σούπερ μάρκετ για να αγοράσει μαρμελάδα φράουλα. Παρ’ όλα αυτά έχει κομμάτια μέσα το βιβλίο που πραγματικά ισχύουν και δείχνουν τι συμβαίνει όταν κάποιος είναι ερωτευμένος, αλλά όπως είπα παραπάνω είναι – κομμάτια – και δεν δένουν απόλυτα με άλλα, αλλά, ούτε και με την ιστοριούλα. Ο συγγραφέας θέλησε μάλλον να κάνει κάτι μεταξύ μυθιστορήματος και δοκιμίου το οποίο σαν μυθιστόρημα το βρήκα λίγο και σαν δοκίμιο το βρήκα αδόκιμο. Η δική μου άποψη για τον έρωτα – με αφορμή το συγκεκριμένο βιβλίο – στην ηλικία που έφτασα, μ’ αυτά που έζησα, διάβασα και άκουσα, ένα πράγμα έμαθα: Ο ΕΡΩΤΑΣ ΔΕΝ ΜΑΘΑΙΝΕΤΑΙ.

21 Ιανουαρίου 2016

Ανέστης Ευαγγέλου, Di notte...

Στις 10/12/2015, στο Istituto Gramsi Siciliano στο Παλέρμο έγινε παρουσίαση από τους καθηγητές Salvatore Nicosia και Vincenzo Rotolo  του βιβλίου  Anestis Evanghelu Di notte...  Poesie scelte e tradotte da Vincenzo Rotolo, Edizioni la Zisa, Νοέμβριος 2015, με πρόλογο και μεταφράσεις ποιημάτων του Ανέστη Ευαγγέλου από τον Vincenzo Rotolo. Η έκδοση είναι δίγλωσση. Στην παρουσίαση διαβάστηκαν ποιήματα στα ελληνικά και στα ιταλικά.



 

19 Ιανουαρίου 2016

Ο Σαρλ Περό και τα παραμύθια του

Πηγή εικόνας: Σαρλ Περό
Στις 12 Γενάρη του 1628 
γεννιέται ο Σαρλ Περό.

Ο Σαρλ Περό (Charles PerraultΠαρίσι12 Ιανουαρίου 1628 – 16 Μαΐου 1703) ήταν  Γάλλος  λαογράφος και συγγραφέας, μέλος της Γαλλικής Ακαδημίας. Σπούδασε νομικά και εργάστηκε αρχικά ως υπεύθυνος των βασιλικών κτηρίων. Άρχισε να γίνεται γνωστός ως λογοτέχνης, περίπου το 1660, δημοσιεύοντας ερωτικά ποιήματα. Αφιέρωσε την υπόλοιπη ζωή του στη μελέτη της ποίησης και των καλών τεχνών. Ήταν αδελφός του Κλωντ Περό (Claude Perrault, 1613 – 1688), αρχιτέκτονα του Λούβρου.
Ο Σαρλ Περό είχε εκδώσει μία συλλογή παραμυθιών, έναν περίπου αιώνα πριν από τους αδελφούς Γκριμ (1697), με τίτλο «Οι ιστορίες της μάνας μου της χήνας» (Contes de ma mere l oye). Σε αυτήν τη συλλογή περιλαμβάνονταν, σε κάπως διαφοροποιημένη εκδοχή, αρκετά από τα παραμύθια που αργότερα θα δουν το φως της δημοσιότητας ως «Παιδικά και Οικογενειακά Παραμύθια», όπως η «Κοκκινοσκουφίτσα», η «Σταχτοπούτα», «Ο Παπουτσωμένος Γάτος», «Η Ωραία Κοιμωμένη», «Ο Κυανοπώγων», «Ο Κοντορεβιθούλης» κ.ά., τα οποία είναι σήμερα γνωστά και στις δύο εκδοχές τους. Πολλά από τα παραμύθια αυτό αποτέλεσαν πηγή έμπνευσης για πολλούς μεγάλους συνθέτες όπως: ο Τζοακίνο Ροσσίνι, ο οποίος συνέθεσε την όπερα La Cenerentola, ossia La bontà in trionfo (Η Σταχτοπούτα ή Ο θρίαμβος της καλοσύνης) το 1817, και ο Πιότρ Ίλιτς Τσαϊκόφσκι το μπαλέτο «Η Ωραία Κοιμωμένη».
Πηγή: wikipedia και biblionet.gr

18 Ιανουαρίου 2016

ΕΡΤ και ΕΡΤ3 - Δεν άνθησαν ματαίως τόσα θαύματα: «Πυροβολείστε τον πιανίστα»


 ΦΙΛΜ ΝΟΥΑΡ, ΑΠΟΔΙΑΡΘΡΩΣΗ ΚΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΜΟΙΡΑ ΣΤΟ «ΠΥΡΟΒΟΛΕΙΣΤΕ ΤΟΝ ΠΙΑΝΙΣΤΑ»
ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΙΚΗ ΛΕΣΧΗ ΤΩΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΤΗΣ ΕΡΤ-3

Η Κινηματογραφική Λέσχη των εργαζομένων της ΕΡΤ-3, συνεχίζοντας το αφιέρωμά της Γαλλική Τρυφ(ο)ερότητα, παρουσιάζει τη Δευτέρα 18 Ιανουαρίου στις 21:00 στην αίθουσα ΒΑΚΟΥΡΑ 2 (Ιωάννου Μιχαήλ 8, τηλ. 2310233665) το αριστουργηματικό νεονουάρ του Φρανσουά Τρυφό Πυροβολείστε τον Πιανίστα (Γαλλία, 1964, ασπρόμαυρη, 92'). Παίζουν: Σαρλ Αζναβούρ, Μαρί Ντιμπουά, Νικόλ Μπεργκέρ, Μισέλ Μερσιέ.

Η συνδιοργάνωση και καλλιτεχνική επιμέλεια γίνονται από το ΚΕΜΕΣ, ενώ θα προλογίσει ο Αλέξης Ν. Δερμεντζόγλου, του οποίου έντυπη ανάλυση θα διανεμηθεί στους θεατές. Στο τέλος της προβολής θα ακολουθήσει μακρά συζήτηση με το κοινό.


17 Ιανουαρίου 2016

ΠΡΩΤΟΧΡΟΝΙΑΤΙΚΗ ΠΙΤΑ ΤΟΥ 2016

Την Δευτέρα, 11 Ιανουαρίου 2016, συγκεντρωθήκαμε τα μέλη της Λέσχης Ανάγνωσης της ΕΡΤ3 (έλειπαν η Έφη και ο Νίκος), στο καφέ του Μακεδονικού Μουσείου Σύγχρονης Τέχνης, και κόψαμε την πρωτοχρονιάτικη πίτα, για το καλό του χρόνου.

ΟΛΑ ΞΕΚΙΝΗΣΑΝ ΜΕ ΚΑΛΩΣΟΡΙΣΜΑΤΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΑΡΧΗΓΟ ΜΑΣ

16 Ιανουαρίου 2016

Η λέξη του μήνα: η πόλη 20.3




Joyce Kilmer
Πηγή φωτο:https://en.wikipedia.org
από τη  Κλεοπάτρα Τσάκουρη




Πόλη

Ο μόνος λόγος που’ ναι ο δρόμος θελκτικός, όπως ο πλάνων ξέρει είναι γιατί στα σπίτια, στα σπίτια, στα σπίτια μας πηγαίνει.
Λένε είναι δρόμος η ζωή και μίλια του τα χρόνια στα διόδια με δάκρυα το τίμημα πληρώνεις.
Δρόμος τραχύς κι απότομος, φαρδύς και μακρινός μας πάει στην ΠΟΛΗ ΤΗ ΧΡΥΣΗ, που ’χει χρυσά τα σπίτια.


Τζόις Κίλμερ(1886-1918)
Αμερικανός ποιητής, σκοτώθηκε στη Γαλλία 
κατά τον Α Παγκόσμιο Πόλεμο

15 Ιανουαρίου 2016

Ζωγραφικές αναγνώσεις

Υποχρεωτική εκπαίδευση,  Charles B. Barton
Ξανθή και μελαχρινή πατημασιά , Charles B. Barton



Ο Charles B. Barton  (1845–1894), Είναι ένας πολύ σημαντικός Άγγλος ζωγράφος, που έχει φτιάξει πολλά απίστευτης ομορφιάς έργα, έγινε όμως διάσημος για τους πίνακές του, στους οποίους ζωγράφιζε παιδιά και γυναίκες με τα κατοικίδια τους ή χωρίς αυτά. Θεωρείται από τους σπουδαίους ζωγράφους ζώων.
                         Πηγή: wikipedia