Δημήτρης Τζελέπης, Το όνειρο και οι μεταμορφώσεις του - Δοκίμια για τους Αλ. Παπαδιαμάντη, Η. Βενέζη, Μ. Σέλλεϋ, Χ.Τζ. Ουέλλς, Φ. Ντοστογιέφσκη, εκδ. Νησίδες, 2016.
Αντιγράφουμε από την εισαγωγή του βιβλίου, την
οποία υπογράφει ο ίδιος ο συγγραφέας: «Ένα τέλος που είναι μια αρχή. Ο
τελευταίος στίχος της Κωμωδίας του
Ιταλού ποιητή Δάντη Αλιγκιέρι (1265-1321) στάθηκε η δική μου αρχή· η
αρχή των κειμένων που περιέχονται σε αυτό το βιβλίο.
Δύναμη κινητήρια ήταν η αγάπη μου για συγγραφείς
που αποτύπωσαν στις σελίδες των γραπτών τους, τη χαρά και τις ελπίδες τους, τους
φόβους και τις αγωνίες τους· ανθρώπους που δοκίμασαν τα όριά τους και πότισαν
με τα δάκρυά τους το χαρτί πάνω στο οποίο έγραφαν, σκυμμένοι για ημέρες και
νύχτες –προπάντων νύχτες-, ακόμη και χρόνια· ανθρώπους που έλαβαν μερίδιο στα “ρόδα
της Πιερίας”, κερδίζοντας μια θέση στη μεγάλη χορεία των ξεχωριστών δημιουργών
και συγγραφέων».
Είναι αξιοσημείωτη η προσεκτική ματιά του
συγγραφέα στα κείμενα και τους συγγραφείς, τους οποίους μας παρουσιάζει στην
μελέτη αυτή, αλλά και σε άλλους συγγραφείς και σε άλλα κείμενα που έρχονται να συνομιλήσουν για το ίδιο θέμα. Ο σεβασμός και η αναγνωστική του αγάπη, τα οποία μοιράζεται με
τους αναγνώστες, τον οδηγούν σε μια εις βάθος ανάλυση κειμένων που «γράφτηκαν
για να διαβαστούν σε ακροατήριο», όπως επισημαίνει στο Αντί προλόγου ο Δημήτρης Βλάχος, Σχολικός Σύμβουλος Φιλολόγων Ροδόπης.
Η «Φόνισσα» του Παπαδιαμάντη «εν πλάνη ονείρου»
οδηγείται στο κακό. Στου Ηλία Βενέζη την τριλογία («Αιολική γή», «Το νούμερο
31328», «Γαλήνη») ο Δ.Τ. ανιχνεύει τις μεταμορφώσεις του ονείρου –του χαμένου, εκείνου
που προβάλει σαν ελπίδα και εκείνου που επιθυμεί ο χριστιανός πρόσφυγας
Περγαμιός, που αναζητεί, χρόνια μετά την προσφυγιά, στην Πέργαμο […] τον παιδικό του φίλο τον Μουσταφά, που
παίζαν μαζί πριν απ’ τους διωγμούς των Ελλήνων της Ανατολής […] που τον
βρίσκει, […] Δώσαν τα χέρια, ήπιαν καφέ,
αναστέναξαν. Το ίδιο πράττει και με τον Φρανκενστάιν
της Μαίρης Γουόλστονκραφτ (γνωστή με το
επίθετο του συζύγου της, του ποιητή Πέρσυ Σέλλεϋ), αλλά και με τον Αόρατο άνθρωπο του Χέρμπερτ Τζόρτζ
Ουέλλς. Και τέλος στις Λευκές νύχτες
του Φ. Ντοστογιέφσκι, τις ποτισμένες με τη φαντασία και το όνειρο.
Εβδομήντα τέσσερις πηγές-κείμενα και εκατόν ένα
τον αριθμό μελέτες, δοκίμια και άρθρα οι βιβλιογραφικές αναφορές του -ουκ ολίγες.
΄
Γιώργος Καλιεντζίδης
Ο Δημήτρης Η. Τζελέπης γεννήθηκε στον Αχινό Σερρών το 1978. Είναι απόφοιτος του Τμήματος Κλασικής Φιλολογίας του Εθνικού Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών (2000), με μεταπτυχιακές σπουδές Παλαιογραφίας στο ίδιο Πανεπιστήμιο (2002). Από το 2004 μέχρι και σήμερα εργάζεται στη δημόσια εκπαίδευση, στο 1ο Γενικό Λύκειο Κομοτηνής.