Για τη λέξη του μήνα
από την Κωνσταντίνα Χονδρογιάννη
στη σαλονίκη
Ήχοι εκκωφαντικοί με συντρίβουν.
Σαν περπατώ στους δρόμους π' αγάπησα,
με κυνηγούν οράματα και προσδοκίες
κι η σκέψη κοκκινίζει.
Κοκκινίζει και το κατάλευκο ιμάτιο
της κοπέλας που χόρευε στην παραλία,
κι η πόλη παίρνει άλλη μορφή
κάτω απ' την επίδραση του πορφυρού.
κι η πάνω πόλη καρδιά που σπαρταράει,
αγωνιά για την τροφοδοσία
μην τύχει και τα καφασωτά παράθυρα σφαλίσουν,
μη μείνουν τα σοκάκια δίχως αγάπη
και σιγήσουν οι καμπάνες του μοναστηριού,
μην αλαλάξουν οι σάλπιγγες της άλωσης
και θανατώσουν την ανάσα της.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου