29 Ιανουαρίου 2016

Ελάβαμε: Ιανουάριος 2016 / Θ. Μαρκόπουλος "Χαμηλά ποτάμια"

Θανάσης Μαρκόπουλος, Χαμηλά ποτάμια, εκδ. Μελάνι, 2015

Τα Χαμηλά ποτάμια του Θανάση Μαρκόπουλου είναι η όγδοη ποιητική του συλλογή, σε μιαν απόσταση τριάντα τριών ετών από την πρώτη του ποιητική παρουσία, το 1982. Γεννήθηκε το 1951 στα Κρανίδια της Κοζάνης. Σπούδασε Αρχαία Ελληνική και Νεοελληνική Φιλολογία στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, όπου και έκανε τις μεταπτυχιακές και δικτατορικές του σπουδές. Έχει εκδώσει, επίσης, τρεις μελέτες και τέσσερα βιβλία με δοκίμια. Συνήθως στις ποιητικές συλλογές ο τίτλος ενός ποιήματος υιοθετείται ως τίτλος ολόκληρης της συλλογής. Στην περίπτωση αυτή δεν υπάρχει ποίημα με τον τίτλο Χαμηλά ποτάμια. Είναι δάνειο από ένα ποίημα του Χρήστου Μπράβου που ο Θ.Μ. το παραθέτει ως μότο για το μεγαλύτερο σε έκταση και τελευταίο στη σειρά ποίημα του, που έχει τον τίτλο Ο πατέρας ανεβαίνει στο κάδρο. Το χρονικό αποχαιρετισμού του πατέρα -πολύ πικρό, πολύ πικρό: Από δοκάρι σε δοκάρι ο πατέρας σαν το πουλί / Χωρίς τα φτερά του
Ο χρόνος είναι το κυρίαρχο στοιχείο σε όλα σχεδόν  τα ποιήματα. Έρχεται και επανέρχεται ως χρόνος περασμένος αλλά και μελλούμενος. Πως αφομοιώνεται και πως εισπράττεται ο χρόνος (και) μέσα από τις συγκρίσεις του χθες με το σήμερα. Εντός του χρόνου η απουσία, η απουσία του πατέρα, του Χρήστου Μπράβου, του παππού, του παιδικού του φίλου, της κυρα-Κατίνας... Ναι, και ο έρωτας αλλά ως ανάμνηση-μακρινό παρελθόν  ή ως επιθυμία ( όλα τα χαλαλίζω / για εκείνο το λαχταριστό μελαχρινό κορίτσι ). Στο Σκέτος αέρας συναντάμε τον απολογισμό: Βαδίζω στα εξήντα και δύο / βρέχει χιονίσει / Κοιτάζω μπροστά μου / βουνά και λαγκάδια / θάλασσες που ανθίζουν / δρόμοι γκρεμοί και δρόμοι γεφύρια / κι ανοιχτά ενδεχόμενα / σαν παράθυρα θέρους / Κοιτάζω πίσω μου / σκέτος αέρας
Στον αντίποδα του κλίματος, αλλά στην ίδια θεματική, τα αυτοσαρκαστικά στιγμιότυπα στο ποίημα Το βλέμμα των άλλων. Το τρίτο: Μπαίνω στο λεωφορείο Σταθμός-Χαριλάου / Κοπελίτσα κλωνί με μάτια της άνοιξης παραχωρεί ευγενώς τη θέση της / Κοιτάζω πίσω μου δε βλέπω κανέναν

Γιώργος Καλιεντζίδης

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου