29 Ιουνίου 2014

Ν. Μπακόλας, "Η Μεγάλη Πλατεία"

«Και πάλι ένιωσε να ψιχαλίζει μέσα του, να ρέει στην καρδιά του το νερό, να τον παγώνει, να σκέφτεται, να τυλιχτώ στα πόδια της, να πει “αυτή θα είναι η στερνή φορά που σε πικραίνω" κι ύστερα να δεθεί μαζί της και να βρει μια άκρη να κρυφτεί στην αγκαλιά της, να ζεσταθεί και να την αγαπήσει μέχρι πάντοτε. Υπάρχει μια φωνή εξ ουρανού που επιμένει ότι έσφαλε, ότι ίσως έπρεπε να σφάλει, ότι περνώντας απ’ το ρέμα, τα νερά, τη λάσπη, την αντικρίζει πάντα να τον περιμένει, να του απλώνει το θερμό της χέρι, την καρδιά, και να προσπίπτει εκείνος με ταπεινοσύνη».

Ν. Μπακόλας, Η μεγάλη  πλατεία: ιστορία των μέσων και νέων χρόνων, εκδ. Κέδρος, Αθήνα 1987, σ.185

[Το κείμενο στο πρωτότυπο είναι γραμμένο στο πολυτονικό σύστημα]

Πορτραίτο από το Φωτ.Αρχείο: © Γιάννη Δ. Βανίδη
Πηγή: http://iannisvanidis.blogspot.gr/2012/06/blog-post_4203.html
 Πηγή: http://www.bakolas.gr
                

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου